Hij won de KNVB-beker met PSV, debuteerde in het Nederlands elftal en werd vader van zoontje Frenkie. Joey Veerman (24) had een jaar vol hoogtepunten. De middenvelder is geregeld onderwerp van gesprek in praatprogramma’s op tv, maar is zelf ook niet op zijn mondje gevallen. “Mijn ouders zeggen weleens: misschien moet je niet zo eerlijk zijn voor de camera.” ‘Iedereen zal zeggen dat het erbij hoort, maar het is gewoon kinderachtig. Spelers die elkaar in de haren vliegen, een duwtje geven bij het weglopen... Ik hou daar gewoon niet van. Dan zullen mensen wel weer zeggen dat ik een mooiweervoetballer ben, maar het is gewoon vervelend,’ zei Joey Veerman voor de camera van ESPN na de met strafschoppen gewonnen KNVB-bekerfinale tegen Ajax in april dit jaar. De finale werd overschaduwd door opstootjes, irritaties en incidentjes. Joey was niet bang om meteen na de wedstrijd zijn mening te verkondigen. Joey blikt er met ons op terug: “De week ervoor wonnen we met 3-0 van Ajax. De week erna – dat hadden ze ook in de media aangegeven – wilden ze het op een andere manier doen. Ik denk niet dat dat de juiste manier was, maar van onze kant was het ook niet goed, hè, wij gingen erin mee.” Natuurlijk hebben voetballers een voorbeeldfunctie, beaamt Joey. “Vanaf de tribunes wordt er van alles naar ons geschreeuwd. Voor ons gaat het op zo’n moment natuurlijk ook gewoon om die prijs. Het gaat er af en toe hard aan toe, en dat vind ik ook niet meer dan logisch.” Ondanks het verloop van de bekerfinale kijkt Joey er met een goed gevoel op terug. “Het was absoluut een hoogtepunt van het jaar. Een prijs winnen is altijd leuk. Dat verveelt nooit.” Vertellen wat hij vindt ,doet Joey wel vaker. Een week voor het einde van de competitie stapte trainer Ruud van Nistelrooij op. Hij gaf in een verklaring aan dat hij vond dat er te weinig draagkracht en support was vanuit PSV om langer door te gaan. De aanleiding? Waarschijnlijk een bericht in De Telegraaf waarin werd gesuggereerd dat er enkele spelers in gesprek zouden zijn gegaan met de directie om hun onvrede te uiten over Van Nistelrooij. Over Joey werd wild gespeculeerd: hij zou het ‘lek’ zijn. Het gevolg? Bedreigingen aan zijn adres. Na de 2-1-overwinning op AZ, in de laatste competitiewedstrijd van het seizoen, luchtte Joey zijn hart bij de NOS. ‘Het is ongelooflijk. Ik krijg allemaal bedreigingen binnen, mijn hele familie trouwens. Mijn zaakwaarnemer zou zogenaamd het lek zijn. Hij wordt óók bedreigd. Het is niet te filmen, ik ben heel pissig over deze week. Er zijn heel veel dingen gezegd en geschreven. Ik ben lichtelijk verbaasd daarover. Het was gewoon een kutweek.’ En: ‘Ik word hopelijk vader over vijftien weken. Mijn vriendin had een foto op social media geplaatst met een echo. Daar komen dan allerlei reacties onder te staan en die zijn niet mals. Allemaal gekke berichten. De voetbalwereld is echt een schijtwereld.’ Joey: “Op dat moment vond ik de voetbalwereld ook echt een schijtwereld en dan zeg ik dat.” Ben jij de laatste voetballer in Nederland die eerlijk durft te zeggen wat hij vindt? “Ja, samen met Henk Veerman. Ik denk dat Michiel Kramer ook nog wel eerlijk is. Maar ja, ik ben wel wat jonger dan die twee, dus misschien ben ik wel de enige van mijn generatie die nog wat durft te zeggen.” Ben jij dit jaar behoudender geworden in wat je zegt door wat er is gebeurd? “Nee. Ik weet dat alles wat ik zeg nou eenmaal breed wordt uitgemeten. Ook na die bedreigingen denk ik niet: ik hou me rustiger. Weet je, je mag me een klootzak noemen of zeggen dat ik een grote bek heb, maar we moeten wel normaal blijven doen. Doodswensen sturen, dat slaat helemaal nergens op.” Heb je die eerlijkheid van huis uit meegekregen? “Nee, dat zit in mijn karakter. Mijn ouders zeggen weleens: ‘Misschien moet je niet zo eerlijk zijn voor de camera, maar je iets rustiger houden.’ Weet je, na de wedstrijd heb ik gewoon veel adrenaline, dan zeg ik wat ik denk en vind. Als dat niet meer kan, dan kunnen we er net zo goed mee stoppen.” Kietelen Joey is een ras-Volendammer, geboren en getogen in het vissersdorp. Op zijn vierde begon hij met voetballen bij RKAV Volendam, twee jaar later maakte hij de overstap naar de jeugdopleiding van FC Volendam, die hij helemaal doorliep. “Als kleine jongen was ik alleen maar in de weer met een voetbal met vrienden en teamgenoten. Na wedstrijden gingen we gewoon weer verder met voetballen. Maar ik had ook tijd voor andere dingen, hoor.” Zijn vader speelde handbal in het eerste van Volendam, Joey koos voor voetbal. “Mijn opa en pa voetbalden ook altijd met mij, die gingen niet met mij handballen. De andere kant van de familie voetbalde, maar niet op hoog niveau. Ik weet niet van wie ik het talent heb, heb dat zelf ontwikkeld, denk ik. Ik deed overigens ook een tijdje aan schoolhandbal. Toen ik in de D1 zat bij Volendam werd me wel gevraagd of ik me wilde aansluiten bij de handbalclub.” Joey heeft een oudere zus, Charmaine. “Zij handbalde wel, maar is inmiddels gestopt, zij sport nu gewoon in de sportschool.” Of Joey ook een beetje een zondagskind was? “Qua voetbal kwam het mij inderdaad wel aanwaaien. De vmbo heb ik afgemaakt, maar ik heb nooit een boek opengeslagen. Wat dat betreft had er meer in gezeten, maar ik wist toch dat ik profvoetballer wilde worden en dat ik het zou gaan halen. En als ik dat niet was geworden? Dan werkte ik nu in de vishandel of de bouw.” Lachend: “Meer kanten kun je niet op in Volendam.” In september 2016 maakte Joey zijn debuut in het eerste elftal. Kees Kwakman, voormalig FC Volendam- speler en vriend van Joey, zei eerder in Voetbal International: ‘Ik had hem weleens zien trainen en veel over hem gehoord. Dat-ie goed was, niet op zijn mondje was gevallen, maar er misschien ook niet alles uithaalde wat erin zat. Dus ben ik een keer naar hem toe gelopen. Ik zei: als jij nu naar het eerste kijkt, denk jij dan dat je minder bent dan die en die middenvelder? Zijn antwoord: ‘Nee, dat denk ik niet.’ Toen zei ik dat hij er in dat geval voor moest zorgen dat hij daar zou staan. Toen was hij zeventien jaar. Ik wilde hem prikkelen, een beetje kietelen.’ Joey: “Ik heb dat ook echt gezegd en Kees prikkelde me ook zeker. Vlak daarna mocht ik mee op trainingskamp met het eerste elftal. Toen heeft Kees wel gezien dat ik het niveau aankon. Binnen zes weken stond ik als zeventienjarige in de basis bij Volendam en ik ben er niet meer uitgegaan.” Het waren mooie jaren bij Volendam, zegt Joey. “We speelden op vrijdagavond en waren op zondag vrij. Er was dus ook nog tijd voor een biertje, als je maar presteerde. Maar ik heb uiteindelijk wel een jaar te lang bij Volendam gespeeld, hoor. Het eerste seizoen had ik wat problemen met mijn zaakwaarnemer, toen is een transfer naar FC Utrecht afgeketst. Maar goed, ik ben er alsnog gekomen.” ‘Ik weet dat alles wat ik zeg nou eenmaal breed wordt uitgemeten. Ook na die bedreigingen denk ik niet: ik hou me rustiger’ In 2019 maakte Joey de overstap naar Heerenveen. “Dat was ook een heel leuke tijd. Ik heb nog steeds contact met sommige gasten en met de fysio’s. Heerenveen is een mooie club. Om er te wonen, is het minder. Dan was ik om half 3 thuis en lag ik de rest van de dag op de bank tv te kijken, te wachten tot de volgende dag. Daar was ik wel klaar mee. Het tweede seizoen ben ik iedere dag heen en weer gereden van Volendam naar Heerenveen.” Dat deed hij samen met Henk Veerman. In 2020 werd hij ploeggenoot van zijn acht jaar oudere dorpsgenoot en vriend, overigens geen familie van elkaar. Joey zei eerder in Helden: ‘Dat was gezellignatuurlijk. Alleen jammer dat Henk op de terugweg vaak snurkte. Op de heenweg soms ook al trouwens.’ De Veermannen brachten niet alleen goed spel, maar ook hun droge humor en eerlijkheid mee naar Heerenveen. ‘Dat kan uiteindelijk ook je kop kosten,’ zei Henk in Helden. Joey zei er over: ‘Op een gegeven moment was zichtbaar dat er iets niet goed zat bij Heerenveen, niet alleen aan de resultaten, maar ook aan het spel.’ Henk en Joey maakten het bespreekbaar in de trainerskamer, maar er veranderde weinig. Daarover zei Joey in Helden: ‘Wij waren bij zoveel goals betrokken en probeerden iets te veranderen, vervolgens werd achter onze rug om geschetst dat wij het groepsproces verstoorden en niet goed in de groep lagen. Dat was pure onzin.’ Joey blikt er nu op terug: “In die tijd kregen wij het gevoel dat bepaalde supporters ons wel een beetje zat waren, die konden er niet tegen dat wij bepaalde dingen gewoon durfden te zeggen. Ik vond: zij mogen wel altijd alles maar roepen, dan mogen wij toch ook een keer wat zeggen? Maar dan spreekt iedereen er ineens schande van. Maar dat was niet alleen bij Heerenveen, hoor, dat is überhaupt zo in de voetbalwereld.” Henk en Joey vertrokken in januari 2022 bij Heerenveen, maar spreken elkaar nog geregeld. Henk vindt Joey serieuzer geworden sinds hij bij PSV speelt. In Voetbal International zei hij: ‘Vaak namen we het er goed van, maar ineens at-ie alleen maar salades. Wat gebeurt hier, dacht ik. In dat opzicht is hij wel veranderd.’ Joey, lachend: “Dat zei hij nadat we samen op vakantie waren geweest. Ik vind niet dat ik veranderd ben, hoor. Omdat ik nu in Eindhoven woon, ben ik misschien wat langer op de club en train ik wat meer in de gym. Krachttraining deed ik vroeger nooit.” Joey komt nog graag in Volendam, ongeveer eens per maand is hij er te vinden. Hoe zo’n dag er dan uitziet? Joey: “Als ik terug ben, ben ik 24 uur lang op pad. Dan wil ik op vier verschillende plekken tegelijk zijn. Soms ‘kaap’ ik die groep Volendamse gasten voor een bak koffie, een potje padel of kijken we samen voetbal. Kees Kwakman is daar geregeld ook bij.” De liefde voor zijn dorp is niet minder geworden, wel die voor zijn oude club, zei Joey in aanloop naar de bekerwedstrijd in september tegen Volendam, die PSV met 3-1 won. ‘Vorig jaar zaten er nog veel Volendammers in het team, dat is nu heel anders,’ zei hij. Daarmee doelde hij op Henk, die in de zomer van 2022 terugkeerde bij Volendam, maar dat seizoen onder toenmalig hoofdtrainer Wim Jonk lang niet altijd een basisplaats kreeg. Hij vertrok deze zomer op huurbasis naar ADO Den Haag. De clubs waren al akkoord over de voorwaarden van zijn vertrek, zonder dat Henk überhaupt afwist van de interesse. Of Joey zelf ooit nog bij FC Volendam hoopt terug te keren? “Ik zou het graag willen, maar het is niet zo dat het altijd gegarandeerd succes is als je terugkeert bij je oude club. In Volendam zijn ze ook kritisch, ze vinden er allemaal wat van. Stel: je komt terug op 33-jarige leeftijd en bent een keer geblesseerd op een belangrijk moment, dan is het allemaal weer jouw schuld. De insteek is wel om ooit terug te keren bij Volendam, maar je weet het natuurlijk nooit."‘ 'Ik heb van Nistelrooij een app gestuurd en hem veel succes gewenst. En ook gezegd dat alles wat in de media is verschenen over mij gewoon niet waar is’ Kleintjes Onder trainer Roger Schmidt won Joey in 2022 met PSV de beker en de Johan Cruijff Schaal. Na het seizoen werd Ruud van Nistelrooij de nieuwe trainer. “Het was een prima jaar,” blikt Joey terug op het afgelopen seizoen. “Maar ik speel bij PSV om kampioen te worden en dat is nu twee keer niet gelukt. Het zou dit jaar het ultieme doel zijn om dat wél voor elkaar te krijgen. Ik heb twee keer de beker en de Johan Cruijff Schaal gewonnen, de Champions League gehaald; het is tijd om kampioen te worden.” In de media werd gesuggereerd dat de samenwerking tussen Joey en Van Nistelrooij moeizaam liep vanwege hun verschillende karakters. Volgens Voetbal International was Joey een voorbeeld van een speler die in de ogen van de trainer meer moest gaan doen, Joey zou er niet het maximale uithalen. Van Nistelrooij zette Joey na de winterstop zelfs een paar wedstrijden op de bank. Daardoor werd Joey door de media gebombardeerd tot het ‘lek’. Het zou de reden zijn geweest voor het opstappen van de trainer. Dat is niet waar, zegt Joey. “Ik heb hem een app gestuurd en hem veel succes gewenst. En ook gezegd dat alles wat in de media is verschenen over mij gewoon niet waar is.” PSV eindigde vorig seizoen achter Feyenoord als tweede in de competitie. “We hebben het tegen de kleintjes vergooid. En daardoor is een bepaald beeld ontstaan over de vorige trainer. We moeten het niet groter maken dan het is.” Na het seizoen zag Joey sterspeler Xavi Simons naar RB Leipzig vertrekken en Noa Lang, op dit moment geblesseerd, voor hem in de plaats naar Eindhoven komen. “Xavi was natuurlijk super belangrijk voor ons. Noa Lang is voor ons ook een buitenkansje geweest. Ik ga ze niet met elkaar vergelijken, hoor, Noa is ook een geweldige speler. Hopelijk is hij snel weer fit.” Lachend: “Die zegt trouwens ook echt nog wat hij denkt. Noa is een mooie gozer.” Onder de nieuwe trainer Peter Bosz voert PSV de ranglijst aan. “Van alle trainers waar ik tot nu toe mee te maken heb gehad, heeft Peter Bosz de meeste indruk op me gemaakt. Hij laat niks aan het toeval over. We trainen altijd tot in de puntjes op verschillende scenario’s. Wat als dat gebeurt, of wat doe je als dat gebeurt... Ik ben echt onder de indruk van hem.” Joey heeft een goede band met Bosz. “Hij is heel duidelijk, zegt wat hij ervan vindt. En als iets slecht was, dan benoemt hij dat ook en zegt hij dat op de man af. Ik denk dat dat goed is, bij mij werkt dat sowieso heel goed.” Bosz sprak uit tevreden te zijn over zijn spel. ‘Joey heeft heel specifieke kwaliteiten en die proberen wij te benutten. Natuurlijk heeft hij ook een aantal dingen, zoals iedere speler, waar hij minder in is. Die proberen we te camoufleren door andere spelers rondom hem te zetten, die hem daarbij helpen. Maar in balbezit is hij een absolute meerwaarde,’ zei hij in oktober tegen Ziggo Sport. Joey: “Daar heeft Bosz gelijk in. Als ik alles had gekund, dan had ik nu wel bij Real Madrid gespeeld.” Natuurlijk kunnen er dingen beter, beaamt Joey. “Ik vind het heel moeilijk om een-op-een te verdedigen. Waar de trainer me nodig heeft, daar sta ik, maar een verdedigende positie op het middenveld heeft niet mijn voorkeur.” Hij kijkt ook naar andere spelers op zijn positie. “Ik kijk graag naar Toni Kroos. Ik heb geen idool of zo, maar vind Kroos in zijn passing wel een heel goede speler. Hij is ook niet al te snel, maar vindt altijd de juiste oplossing en zoekt ook het risico op in zijn spel.” Van der Vaart Joey is ook een graag besproken gast aan tafel van voetbaltalkshows. Er wordt geregeld kritiek op hem geuit. Zo zei René van der Gijp onlangs in Vandaag Inside: ‘Als ik hem was, zou ik nu echt gaan werken aan een betere conditie. Harder werken. Een betere balbehandeling krijgen. Sterker worden. Anders gaat Veerman straks naar Aston Villa en zit hij daar drie jaar op de bank.’ Joey: “Die analisten zitten daar om bepaalde dingen te zeggen. Die moeten ook maar het uur vullen elke week. Ik vind overigens wel dat er veel te veel praatprogramma’s zijn op tv. Als elke analist een speler pakt, heb je de hele eredivisie wel gehad. Dat slaat toch nergens op?” Joey zou onder meer te veel balverlies lijden en te langzaam zijn. Maar uit data van SciSports blijkt dat Joey tot nu toe verreweg de meeste kansen van alle spelers in de eredivisie creëerde. “Mijn doel in het voetbal is om bij zoveel mogelijk goals en assists betrokken te zijn. Als je dan de speler bent die de meeste kansen creëert in de eredivisie – en ik heb zelfs een statistiek gezien dat dat in heel Europa het geval is – dan ben ik volgens mij wel goed bezig.” Naar bepaalde analisten luistert hij wel, zegt Joey. Dat gaat dan om het kaliber Marco van Basten, maar ook Rafael van der Vaart heeft zijn aandacht. “Van der Vaart is een topspeler geweest, als hij iets vindt, dan klopt dat ook. Hij heeft een andere kijk dan anderen, zegt bijvoorbeeld: ‘Het is een supergoede speler en ik ben fan van hem, maar dit en dat mankeert er nog aan.’ Er zijn ook analisten die alleen zeggen: ‘Jezus, wat was die dramatisch.’ Dat is heel makkelijk om te roepen, maar daar kan ik niet zoveel mee.” In Rondo zei Van der Vaart onlangs over Joey: ‘Ik ben echt van de fanclub. Ik vind het een geweldige speler. Maar, helaas voor hem, van PSV-niveau, denk ik. Hij moet niet weggaan.’ Joey: “Van der Vaart is van die uitspraak teruggekomen. Hij belde me om uit te leggen wat hij op tv ermee bedoelde, en dat het er een beetje verkeerd uitkwam.” Wat hij er dan mee bedoelde? Joey, lachend: “Dat is tussen ons. Maar ik vind het heel tof dat hij mij erover belde. Hij heeft het allemaal rechtgezet.” Frenkie Op 8 september dit jaar veranderde Joey’s leven voorgoed, toen er een kleine Veerman werd geboren. Na de interland tegen Griekenland (3-0), waarin hij in de 77ste minuut Frenkie de Jong verving, haastte hij zich naar huis. Zijn vriendin Chantalle Schilder stond op het punt van bevallen. ‘s Nachts kwam zoontje Frenkie Joe ter wereld. “Nee, hij is niet naar Frenkie de Jong vernoemd. Je hoortde naam natuurlijk wel vaak op tv. Dus misschien onbewust. Ik heb het Frenkie ook niet van tevoren verteld. We zien elkaar bij het Nederlands elftal en ik kan het absoluut goed met hem vinden, maar hij is geen speciale vriend van me, of zo.” Het vaderschap gaat Joey goed af. Hoewel, die nachten... “Mijn vriendin geeft borstvoeding, dat heb je vast ook al wel gelezen ergens, want dat kwam ook al in de media terecht. Wij zijn ’s nachts allebei wakker, mijn vriendin valt gelukkig weer goed in slaap na het voeden. En die kleine valt daarna meestal snel in slaap. Een enkele keer is hij anderhalf uur lang een beetje aan het rommelen en gorgelen, dan lijkt het net alsof hij stikt. Maar verder gaat het goed, we hebben het op de rit.” Of het vaderschap hem tot nu toe heeft veranderd? “Dat valt wel mee. Als ik naar dat ventje kijk, dan denk ik even niet meer aan de rest van de wereld. Maar het is niet dat als ik een wedstrijd heb verloren, ik ineens niet meer baal of zo. Verliezen blijft klote, maar ik kan iets beter relativeren sinds de komst van Frenkie.” Haasje Joey maakte dit jaar ook zijn debuut in het Nederlands elftal; op 18 juni in de Nations League-wedstrijd tegen Italië die Oranje met 3-2 verloor. Joey verving Mats Wieffer in de 76ste minuut. Een jongensdroom die uitkwam? “De laatste twee jaar is het bij mij pas eigenlijk gaan spelen. Ik dacht: ik wil een transfer maken naar de top van Nederland en misschien kan ik dan nog in het Nederlands elftal terechtkomen. In Volendam is het ook wel een ding, hoor, om Oranje te halen. Volendam heeft, als je kijkt naar het aantal inwoners, procentueel gezien de meeste internationals afgeleverd. Het is mooi om dat voort te zetten, daar ben ik trots op.” Zijn haasje, de onderscheiding die een speler krijgt na zijn debuut voor het Nederlands elftal, ligt nog bij zijn ouders in Volendam. “Ik vergeet het iedere keer mee te nemen. Het haasje krijgt een mooie plek op de kamer van mijn zoontje in Eindhoven.” Bondscoach Ronald Koeman haalde Joey in maart al bij de selectie, maar vanwege een verkeerd bord kipkerrie moest hij het trainingskamp destijds vroegtijdig verlaten. In De Telegraaf zei Koeman: ‘Joey is een prima voetballer, die aan de bal voor de juiste oplossingen gaat en sterk in de passing is. Het gaat mij erom: wat doet Joey als we de bal niet hebben? Het gemak waarmee hij zich soms laat uitspelen of duels niet wint die hij moet winnen. Daar ben ik met hem mee bezig geweest. Het plaatje moet completer. Bij Oranje probeer ik hem daartoe te triggeren. Aan Joey om het op te pakken.’ Joey: “De bondscoach heeft me aan de hand van beelden laten zien wanneer ik het wel goed doe en wanneer niet, waar ik nog in kan verbeteren. In de ene wedstrijd gaat het goed, in een andere wat minder. Maar dat soort sessies helpen wel, daar word ik uiteindelijk een betere voetballer van. In meetings en ook op het veld merk ik dat deze trainer heel duidelijk is in hoe hij het wil zien. Dat werkt.” Het is soms ook nog wennen bij het Nederlands elftal, beaamt Joey. “Het individuele niveau bij Oranje ligt hoger dan bij PSV. Je speelt alleen niet zo vaak samen, traint maar vier of vijf keer met elkaar per interlandperiode, dus je bent niet echt op elkaar ingespeeld. En dan zijn er ook nog geregeld geblesseerden. Het is dus niet altijd even makkelijk.” Meerdere spelers maakten hun debuut dit jaar, zoals Tijjani Reijnders, Micky van de Ven, Quilindschy Hartman, Mats Wieffer en Jeremie Frimpong. Of deze groep iets moois kan bereiken? “Dat moeten we zien. Maar ik merk dat er veel leuke nieuwe gasten bijzitten en als ik naar Zeist ga, heb ik het altijd heel erg naar mijn zin.” Buitenland Dit seizoen stond het kampioenschap hoog op zijn verlanglijst. En daarna? “Ik zou graag ooit in het buitenland willen voetballen. Wanneer dat is, bepaal je als voetballer niet altijd zelf. Ik ben niet zo van de carrièreplanning. Ik wist ook niet dat ik naar Heerenveen en daarna PSV zou gaan. Uiteindelijk tonen clubs interesse, en ga je erover nadenken. Als ik nu roep: ik zou wel naar Liverpool willen, dan is dat een mooi verhaal, maar die willen mij waarschijnlijk helemaal niet,” zegt Joey. De Career Tool van SciSports toonde aan dat Bayern München en AS Roma de best mogelijke bestemmingen voor Joey zijn, hij zou een club fit hebben van 85 procent. “AS Roma en Bayern München?” Lachend: “Daar teken ik voor.” Helden Magazine 69 Het verhaal van Joey Veerman komt voort uit het dubbeldikke eindejaarsnummer van Helden. De laatste editie van 2023 staat traditioneel in het teken van een terugblik op het afgelopen sportjaar, waarop Femke Bol de cover siert. De atlete blikt uitgebreid terug op het jaar waarin alles wat ze aanraakte in goud leek te veranderen. Helden ging daarnaast in Engeland op bezoek bij Nathan Aké, die met Manchester City de landstitel, FA Cup en Champions League won. Hij werd samen met zijn echtgenote Kaylee, met wie hij al sinds zijn vijftiende samen is, geïnterviewd en gefotografeerd. Bijzonder was ook het bezoek aan de familie Schippers. Dafne nam afscheid van de atletiek en samen met haar ouders, zus en broer blikte ze terug op haar indrukwekkende carrière. In de 69ste editie van Helden komen tal van sporters aan het woord die 2023 kleur gaven. Wout Poels blikt terug op ritzeges in de Tour en Vuelta, maar ook op het verlies van ploeggenoot Gino Mäder. Golden Sisters Bente en Lieke Rogge werden samen wereldkampioen waterpolo. Femke Kok kroonde zich tot de eerste Nederlandse wereldkampioene op de 500 meter en toont zich zoals we haar niet eerder zagen. Karolien en Finn Florijn zijn gezegend met geweldige roeigenen, ze pakten allebei WK-goud; een dubbelinterview. Jeffrey Hoogland is koning op de kilometer. Hij werd voor de vierde keer wereldkampioen op ‘zijn’ afstand en verbeterde het wereldrecord. Een openhartig gesprek met de kilometervreter. Verder pakten zeilers Bart Lambriex en Floris van de Werken een hattrick aan wereldtitels. Over zeilen gesproken: Marit Bouwmeester keerde terug na de bevalling van haar dochter in 2022 en werd meteen weer Europees kampioen. Feyenoord werd ook kampioen en Lutsharel Geertruida had daar een belangrijk aandeel in. Ook een verhaal over Lionel Messi en de club waar hij afgelopen zomer heen verhuisde, het Inter Miami van David Beckham. Een portret van Carlos Alcaraz, de nieuwe posterboy van het tennis die Novak Djokovic klopte in de finale op Wimbledon in dé wedstrijd van het jaar. En als laatste was het voor schaatscoach Kosta Poltavets en voetbaltrainer Anoush Dastgir juist een zwaar jaar, door de situatie in hun geboortelanden Oekraïne en Afghanistan. Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 69 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van onze Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.

Hordeloopster Nadine Visser (26) blijft boven zichzelf uitstijgen. Ze verbeterde haar eigen Nederlandse records, werd onlangs voor de tweede keer Europees indoorkampioen op de 60 meter horden en won daarvoor al WK-brons op die afstand. Wat is het geheim van haar succes? Amerikaanse of Jamaicaanse atleten zien er soms best extravagant uit. Waarom zien we de Nederlandse meiden nooit met knalrode lippenstift of dreadlocks in het haar aan de start verschijnen? Lachend: “Verzin maar iets leuks voor me. Alles is al eens gedaan en ik wil niemand na-apen. Ik doe mijn haar wel gewoon in een vlecht, dat vind ik genoeg.” Je bent wel met je uiterlijk bezig. Je doet een vlecht in, hebt een make-upje op... “Een vlecht in mijn haar vind ik gewoon praktisch, dan slaat het niet in mijn gezicht. Nadat ik dat voor het eerst had gedaan, zeiden mensen: ‘Dat staat je echt leuk.’ Dus dat blijf ik dan doen. Natuurlijk vind ik het belangrijk dat ik er leuk uitzie, maar ik ben niet van de heftige lippenstift of oogschaduw. Sommige meiden die er fantastisch uitzien op de baan staan ook uren eerder op. Daar heb ik geen zin in.” Wat zie je als je in de spiegel kijkt? “Dan denk ik: wat heb ik grote poten en billen gekregen. Mijn lichaam is best veranderd sinds ik me vanaf 2018 puur op het hordelopen heb gericht. Helemaal als ik het vergelijk met foto’s van nog verder terug. Ik was vroeger zo dun. De laatste jaren ben ik een stuk zwaarder geworden, maar ik heb minder vet en meer spieren. Het belangrijkste is dat ik sterk ben en lekker in mijn vel zit. Ik wil er afgetraind uitzien, zou minder zelfvertrouwen hebben als ik een minder strakke buik heb. Mijn lichaam is heel efficiënt. Ik ben sterk in de krachtruimte, maar niet lomp. Mijn snelheid heb ik nog.” Hoeveel pijn voel je na een wedstrijd? “De wedstrijd is te kort om te verzuren. Het is vooral een heel explosieve krachtsinspanning. Daarom heb ik wel pijntjes, maar dat is normaal. Mijn hamstring is altijd een gevoelige plek. Die kan heel stijf aanvoelen.” 'Ik krijg als commentaar vaak dat ik suf reageer na een wedstrijd. Ik ben echt wel blij, maar nooit zo uitbundig. Om prestaties van anderen kan ik wel janken, ik ben best emotioneel' Heb jij een ideaal lichaam voor het hordelopen? “Veel hordeloopsters zijn klein, ze zeggen dat dat ideaal is. Ik ben een van de grotere atleten, maar vergeleken met de Nederlandse meiden ben ik juist weer klein.” Moet je er veel moeite voor doen om er zo uit te zien? Weeg jij je eten bijvoorbeeld? “Nee, dat past totaal niet bij me. De afgelopen jaren heb ik goed geleerd wat ik moet eten, hoeveel en op welke momenten. Ik merk het meteen als ik aankom. Dan let ik er weer wat meer op.” Kun je zonder schuldgevoel een frietje naar binnen werken? “Vroeger kon ik er niet van genieten als ik iets slechts at, dat heb ik nu losgelaten. Ik probeer zo min mogelijk troep te eten, maar wat chocola op zijn tijd neem ik echt wel.” Krijg je veel aandacht van mannen? “Ik word bijna nooit herkend. Misschien ook omdat ik er in normale kleding best anders uitzie. Nadat ik begin maart Europees indoorkampioen in Polen werd, ging ik vanaf Schiphol met de trein terug naar Arnhem. Twee mensen feliciteerden me. En een daarvan zag het omdat mijn startnummer met naam nog op mijn tas stond. Op Instagram krijg ik wel veel privéberichten van mannen. Maar het is niet dat ik daar nou op inga. Ik ben al bijna negen jaar samen met mijn vriend Steven.” Evenwichtsbalk Ik begreep dat het weinig had gescheeld of je was de concurrent van turnster Sanne Wevers geweest... Lachend: “Nou, dat niet. Maar ik zat vroeger inderdaad op turnen. Ik kom uit Hoogkarspel in Noord-Holland en in mijn regio was ik wel goed, maar niet te vergelijken met het niveau dat je nodig hebt om de top te halen. Om echt goed te worden, had ik op jonge leeftijd nog veel meer uren moeten maken. Het onderdeel vloer vond ik het leukst, lekker salto’s maken. De evenwichtsbalk vond ik juist verschrikkelijk, daar kon je vanaf vallen. Voor een oefening op balk was ik veel zenuwachtiger dan dat ik nu ben voor een EK-finale. In het turnen kwam ik uiteindelijk op een punt dat het niet meer goed lukte om nieuwe dingen te leren. Ik kreeg er minder plezier in en wilde een nieuwe sport proberen.” En welke supervoorspeller heeft jou op je dertiende de atletiekbaan op gekregen? “Mijn moeder kwam met atletiek als suggestie, zij was zelf vroeger ook een goede atlete. Een vriendinnetje van me zat op atletiekvereniging SAV Grootebroek, met haar ben ik een keer meegegaan.” Hoe zag jouw jeugd eruit? “Die bestond vooral uit sport. Bij de atletiekvereniging kreeg ik ook een leuke groep vriendinnen. Nog steeds zien we elkaar veel. We speelden altijd buiten en waren actief bezig. Ik ben blij dat ik nog tot de generatie behoor die buiten speelde.” Is de hele familie Visser sportief? “Mijn moeder is sportief, maar mijn vader ook. Hij heeft op hoog niveau gevoetbald en is nu fanatiek met padel. Mijn oudere broer en vriend doen met hem mee. Mijn jongere broer heeft wat minder van onze sportgenen meegekregen.” Heb je nu nog wat aan je turnverleden? “Turnen en atletiek lijken best op elkaar. Je moet voor beide sporten lenig en soepel zijn, en enorm sterk. Wat dat betreft was turnen een goede basis voor de meerkamp atletiek.” Helden Magazine 56 Het eerste gedeelte van het verhaal van Nadine Visser komt voort uit Helden Magazine 56, waar bondscoach van het Nederlands elftal: Frank de Boer zich uitspreekt over het WK in Qatar, Virgil van Dijk, de kansen van ‘zijn’ Oranje, Louis van Gaal, Guus Hiddink en zijn rol als vader van drie dochters. In deze editie is er wederom aandacht voor turnterreur. Renske Endel, Suzanne Harmes, Verona van de Leur en Gabriëlla Wammes, de turnsters van de Sportploeg van het Jaar in 2001 en 2002, deden tien jaar geleden voor het eerst een boekje open over het gedrag van hun trainers Gerrit Beltman en Frank Louter. Na de bekentenis van geestelijke en lichamelijke mishandeling door Beltman afgelopen zomer is de bom gebarsten én delen de oud-turnsters nogmaals hun schokkende verhalen. Ook in Helden Magazine 56 een uitgebreid interview met oud-voetbalster Anouk Hoogendijk over de ontwikkeling van het vrouwenvoetbal en een loodzware bevalling. Noa Lang maakte afgelopen zomer de overstap van Ajax naar Club Brugge. En met succes. We legden hem stellingen voor. Daarnaast was Tom Boonen jarenlang de koning van het voorjaar. We spraken hem over Tom Dumoulin, cocaïne, immense druk en de kick van autoracen. Verder blikt Stanley Menzo terug op een roerig leven. Is Chantal van den Broek-Blaak in grote vorm, maar heeft ze besloten volgend jaar te stoppen als wielrenster. Doet bokser Peter Müllenberg zijn verhaal en hoopt marathonloper Björn Koreman zicht te kwalificeren voor de Spelen. Judoka Roy Meyer deelt zijn levenslessen met Victoria Koblenko én Erben Wennemars is parkdirecteur tijdens De Droomzomer.  In ‘de dag dat alles misging’ blikt Rianne Schorel daarnaast terug op de Spelen van 2016 en staan we stil met Kika van Es in de ‘Leeuwinnen in het Rijks’. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.

Marit Bouwmeester (35) is de succesvolste Nederlandse zeilster ooit. Ze won olympisch goud, zilver en brons, werd vier keer wereldkampioen en vijf keer Europees kampioen. Haar laatste Europese titel veroverde ze niet lang nadat ze moeder was geworden van dochter Jessie Mae. Victoria Koblenko ging op bezoek. Jij komt uit een gezin van vijf. Werd sport als hoofdgerecht opgediend in jullie gezin? “Mijn ouders waren geen fanatieke zeilers, maar wel sportfanaten. We komen uit Friesland, deden van alles; mijn broer, zus en ik. Korfballen bijvoorbeeld.” Jullie gingen alle drie ook zeilen. Hoe is zeilen in het gezin geïntroduceerd? “Opa deed mee aan de Sneekweek en mijn broer Roelof riep: ‘Dat wil ik ook!’ Mijn ouders hebben het begrip positief stimuleren uitgevonden, dus niets was te gek voor hen. We gingen naar de lokale zeilschool. Eerst mijn broer, daarna ik en later mijn zus. Onze ouders werden vrijwilliger bij de zeilschool en niet veel later hadden we ook een boot. Ik heb me pas veel later gerealiseerd dat het voor onze ouders financieel soms best een uidaging was. Ga maar na: drie kinderen die zeilen, af en toe buitenlandse reizen erbij.” Je was zes toen je begon en kwam op je twaalfde al in de nationale jeugdselectie terecht. “Ik was het enige meisje en kwam niet uit het westen, maar uit Friesland. Ik kwam er ook als laatste bij. Het was spannend, maar daardoor heb ik toen al leren vechten. Er waren betere zeilsters, dat stimuleerde me enorm.” Je promoveerde van Jong Oranje naar de echte kernploeg. “Ik was nooit de beste, het was bij mij in die tijd eigenlijk altijd ‘net niet’. Terugkijkend was dat mijn geluk. Ik moest er namelijk heel hard voor werken. Iedereen die meer talent had en van wie werd verwacht dat hij of zij het zou maken, heeft het niet gered. Ik haalde het door mijn doorzettingsvermogen. Mijn broer en zus zijn ook van die alleskunners. Ik oefende dag en nacht om te kunnen opboksen tegen mensen die veel dingen met twee vingers in de neus kunnen. Maar goed, met heel hard je best doen, kun je een eind komen, heb ik wel bewezen.” Voor het zeilen moest je al op jonge leeftijd de wereld over. Hoe vonden je ouders dat? “Ik ben in een heel veilige omgeving opgegroeid, maar moest op mijn dertiende al in mijn eentje op reis voor wedstrijden in Amerika en Dubai. Best avontuurlijk. Zeker als je bedenkt dat het nog niet de tijd was dat je met een smartphone iedereen op de hoogte kon houden. Ik had een belkaart en als ik een aansluitende vlucht miste in Amerika kwamen m’n ouders er vaak 24 uur later achter waar ik zat en waarom. Mijn ouders hadden vertrouwen in me, lieten me vrij, daardoor leerde ik snel volwassen beslissingen nemen.” Grensverleggend Je eerste coach, Mark Littlejohn, zei: ‘Er is geen tijd om lang te doen over volwassen worden. Je moet snel rationeel met situaties omgaan. Als een robot. Maakt niet uit of je blij bent of verdrietig, je moet doen wat je moet doen.’ Kon je met die aanpak meteen uit de voeten? “Ik was zestien, ben op een Engelsman afgestapt die goud had gewonnen en vroeg: hoe word ik olympisch kampioen? Dat was Mark. Hij omarmde mijn drive. We gingen intensief samenwerken. Hij huurde ex-olympisch kampioenen in om mij te leren wat topsport was. Ik mocht tegen al die toppers varen, maar verliezen was geen optie.” Was het niet te extreem voor een puberbrein? “Ik zou het nu nog steeds wel accepteren. Het was wel extreem, maar ik geloofde en geloof daar wel in. Ik zo het zo weer doen op die manier. Topsport is in mijn ogen ook: grensverleggen. Dat is part of the deal.” Het wierp ook zijn vruchten af, want je werd in 2011 de jongste wereldkampioen in de Laser Radial-klasse. “Het ging in een stijgende lijn, ik won alles. Totdat ik ineens tweede werd op de Spelen in 2012. Toen was ik in shock.” Jij was midden twintig, maar je coach vond het hebben van een relatie je prestaties op het water in de weg staan. Hoe kijk je ruim tien jaar later terug op zijn manier van coaching? “Hij was heel charismatisch en heel manipulatief. Er hoorden geen concessies bij topsport. Wellicht projecteerde hij zijn eigen gemiste kansen op mij. Zijn vrouw had hem ooit gevraagd niet naar een wedstrijd in Australië te gaan, waar hij zich had kunnen kwalificeren voor de Spelen. Het feit dat ik een relatie kreeg met topzeiler Ben Ainslie was net aan oké, maar het werd aan alle kanten gemanaged.” 'Mijn ex-coach was heel charismatisch en manipulatief. Er hoorden geen concessies bij topsport. Wellicht projecteerde hij zijn eigen gemiste kansen op mij' Mark Littlejohn liet jou via Skype weten dat hij stopte als je coach, omdat hij ging werken met een van de concurrenten nadat je zilver won. Hij noemde je ‘een loser die toch nooit olympisch kampioen zou worden’. Hoeveel impact had dat op je? “Het was het begin van een pittige periode. Bij tegenslag heb je altijd een keuze: kies je voor de slachtofferrol of maak je een nieuw plan? Maar dat weet ik nu achteraf. Ik was zestien toen ik bij hem aanklopte en had het hele recept van hoe ik kampioen moest worden bij hem gelaten. Ik had nooit zelf nagedacht.” Badbevalling Dat je het ook zelf kon, bewees je wel. In 2016 werd je olympisch kampioen, je werd nog drie keer wereldkampioen en pakte olympisch brons in 2021. Na de Spelen in Tokio was er ruimte voor je kinderwens. Hoe is dat proces als je aan de top van je sport staat? “Ik was toen 33 en ging rekenen. De Spelen waren net achter de rug, de volgende waren over drie jaar. Ik bedacht: het kost twee jaar om terug op topniveau te komen, dus stel dat het me gegeven is om zwanger te worden, dan is het nu ideaal, want dan ben ik weer topfit op de volgende Spelen.” Je raakte al snel zwanger en in mei 2022 kwam jullie dochtertje Jessie Mae ter wereld. Hoe heb je als topsporter je bevalling voorbereid? “Mijn bevalling heb ik aangepakt als een olympische campagne. Ik ben zelfs op mijn bevaldatum nog gaan sporten met het idee dat hoe langer ik door zou trainen, des te sneller ik weer op niveau zou zitten na de bevalling. Ik heb experts gesproken over wat de beste manier was om te bevallen met het oog op een snel herstel.” Lachend: “De badbevalling duurde uiteindelijk achttien uur, mijn langste badsessie ooit.” Is het gevoel van moeder worden te vergelijken met olympisch kampioen worden? “Dat is lastig vergelijken... Ik heb me nog nooit tegelijkertijd zo kwetsbaar en sterk gevoeld als vlak na de geboorte van onze dochter. Dan liep i over straat en dacht bij elke vrouw met kinderen: wow, jij hebt het gewoon gedaan. Ik dacht als ik een vrouw met een klein kindje zag, meteen: wij zijn zo sterk!” Jij koos al heel snel weer voor de topsport, ging al snel na de bevalling weer hard trainen. Heb je last gehad van de ‘moedermaffia’? “Ja, dat wel. Na zes weken wilde ik mijn hormonenachtbaan afbouwen en dus stopte ik met borstvoeding. De meningen die mensen daar over hadden, vond ik wel heftig.” Ik durf het bijna niet te vragen, maar wanneer begon je weer met trainen? “Na twee weken ben ik weer begonnen met voorzichtig trainen. Er ging een wereld voor me open. Al die vrouwelijke klachten daar beneden... Bizar. Niemand vertelt je hoe dat snel moet helen. Dus ik heb mijn fysieke trainers er een project van laten maken. Francoise en Jorgos hebben me toen onwijs geholpen. Van bekkenbodemfysio tot allerlei apparaatjes die me hielpen.” Lachend: “Er was één keer een hilarisch moment: ik had een koffer vol van die speeltjes mee op trainingskamp. Bij de douane dacht ik: maak de koffer alsjeblieft niet open, want ik weet niet hoe ik al die elektrostimulatie, kegels en spelletjes moet uitleggen...” Het is dus niet zo vreemd dat jij als bloedfanatiek en als een trainingsbeest wordt bestempeld. “Bij mij is het al jarenlang: twee trainingssessies per dag, zes dagen op rij. Maar er is wel wat veranderd. Vroeger zei ik: mijn lichaam moet naar mij luisteren, tegenwoordig is het andersom. Ik mag niet te veel druk op de wervelkolom hebben. Er zijn twee wervels die iets sneller schuiven. Daar doe ik elke dag oefeningen voor. Collateral damage van topsport is ook dat het kraakbeen van mijn knieën wat is aangetast.” Je werd in mei niet lang na je comeback meteen alweer Europees kampioen en bij de WK in Scheveningen lag je lang op medaillekoers, maar werd je uiteindelijk net vierde. Volgend jaar zijn de Spelen, wanneer weet je definitief dat jij je op kan maken voor je vierde deelname? “Op 12 januari weet ik of ik erbij ben in Marseille, waar het olympisch zeiltoernooi wordt gehouden volgend jaar. Op 5 januari begint de WK in de ILCA 6-klasse, voorheen de Laser Radial. 31 december vertrek ik al richting Argentinië, waar het toernooi wordt gehouden. Dat wordt een lekker saai oud & nieuw. Mijn hele team gaat al met kerst die kant op en ik arriveer later om nog wat langer met die kleine samen te zijn. We hebben afgesproken dat Jessie niet meegaat naar prestatie-evenementen.” Betekent dat dat jullie dochter wel meegaat als je op trainingskamp bent? “Ja. Ik heb een oppas van goud, zij is een vriendin van een van mijn fysieke trainers. Ze weet wat topsport inhoudt, het meereizen met trainingskampen is practice what you preach.” ‘Mijn bevalling heb ik aangepakt als een olympische campagne. Ik ben zelfs op mijn bevaldatum nog gaan sporten’ Hip & happening Jij ligt mijlenver voor op de concurrentie in eigen land. Er mag één zeiler per klasse namens Nederland naar de Spelen. Zijn die zeilklassen eigenlijk met hun tijd meegegaan? “Ik denk dat het beter zou zijn om minder klassen voor vrouwen te hebben, maar zeilen is best een conservatieve sport. Zeilen heeft moeite met verandering, op vele vlakken. Je kunt de sport met de huidige technologie best kijkvriendelijker maken, bijvoorbeeld door het gebruik van drones. Het zeilen kan heel hip & happening gemaakt worden, maar het zijn vaak de oudere mensen die de scepter zwaaien in onze sport.” Zie jij kansen voor jezelf om bij te dragen aan die vernieuwing? “We zijn met mijn team gestart om de sport meer meetbaar te maken. Daarnaast komt er een Marit Bouwmeester Academy om de sport toegankelijker te maken. Zeilen heeft nog steeds een elitair imago en ik wil ertoe bijdragen die drempel te verlagen.” Is dit het fundament voor een carrière na de topsport? “Ja, ik wil graag iets terugdoen voor de sport. Ik heb deze droom van mij gedeeld met het Watersportverbond en zij waren heel erg enthousiast. Inmiddels ben ik ook in gesprek met diverse mooie bedrijven om dit goed neer te kunnen zetten. Met de stoomversnelling waarin het nu is beland, hopen we komende zomer los te gaan met een evenement waar kids de hele zomer kunnen komen om te zeilen. Wij leveren de boten en coaches. Het is puur voor de fun, puur om kennis te maken met het zeilen.” Wat heeft het zeilen jou gebracht? “Zeilen heeft me veel plezier gebracht, veel van de wereld laten zien. Mijn passie is mijn beroep geworden en dat is een voorrecht.” Je geeft veel inspirerende lezingen voor bedrijven. Wat geef je mee over je mindset? “Ik vind sportpsychologie enorm interessant. Je bent een eigen rem op je prestatie. Je krijgt de lessen gemakkelijk aangereikt in sport, maar in het bedrijfsleven is het niet altijd duidelijk waar verbeterpunten liggen. Hoe kun je optimaal presteren? Ik geloof in de ‘groeimindset’. Je moet dingen leren zien als uitdagingen, de kracht van ‘nog niet’.” Je doelt op de professor Carol Dweck-methode? “Precies! Inzetten op feedback in plaats van de prestatie, geloof hebben in de learning curve. Snel schakelen na een tegenslag is gewoon te trainen. Ik droom van nog een olympische medaille, maar moet me eerst op korte termijn focussen op een taak.” Hoe heeft het jou geholpen om met de dieptepunten om te gaan? “Je hebt altijd een keuze tussen de letters U en B. Kies je voor de Uitdagingen of voor de Bedreigingen?” Beschrijf de periode eens waarin de uitdagingen zich opstapelden? Je coach verliet je, je relatie met de eerdergenoemde zeiler ging uit, je werd zestiende op de WK, terwijl je daarvoor alles won. Hoe klim je uit zo’n dal? “Ik had niet in de gaten dat ik in de slachtofferrol zat. De mensen die mij van informatie voorzagen, liepen allemaal bij me weg. Met mijn familie heb ik een stappenplan gemaakt. De oude coach van mijn broer, Jaap Zielhuis, liet me zelf nadenken, om zo van afhankelijk naar onafhankelijk te gaan. Stap voor stap leerde ik taakgericht te werk te gaan. Voor die tijd stond ik ook nooit stil bij successen.” Hoeveel tijd zat er tussen het dieptepunt en opnieuw winnen? “We zijn in het najaar van 2013 begonnen en in de zomer van 2014 werd ik wereldkampioen.” Wat waren de uitdagingen? “Ik dacht altijd: als ik alles goed doe, dan win ik. Daarna beredeneerde ik: en toch kan iemand het dan nog beter doen dan ik. Ik was altijd bezig met het zeilen van de race van mijn leven op de Spelen. Ik realiseerde me dat die gedachte voor veel te veel druk zorgt. Dan bedacht ik: als ik mijn niveau dermate opkrik in de jaren ervoor, dan kan ik op tachtig procent ook nog winnen. Ik heb geen controle over mijn tegenstanders, maar als ik niet daadkrachtig of slagvaardig ben, verlies ik sowieso. Als je de doelen zo formuleert, is verlies makkelijker te dragen. Door zo te redeneren heb ik het proces naar mezelf toe gehaald. Ik evalueer het proces in plaats van alleen het resultaat. Het beste recept om over tegenslagen heen te komen, is een heel duidelijk doel en een richting te hebben.” ‘Na twee weken ben ik weer begonnen met voorzichtig trainen. Er ging een wereld voor me open. Al die vrouwelijke klachten daar beneden... Bizar. Niemand vertelt je hoe dat snel moet helen’ Dumbells Je dochter is anderhalf. Ze zal later vast denken: hoe heeft mama het toch geflikt om medailles te winnen terwijl ze er ook voor mij moest zijn. Lachend: “Dat is gelukt door heel hard te hijgen op de fiets. Tijdens corona hebben we een gym gebouwd rondom het huis. Als ik tegenwoordig de farmers walk doe met dumbells, dan doet Jessie me na met gewichtjes van één kilo. En toen ze laatst hard ging hijgen, begreep ik dat ze mij nadeed terwijl ik op de fiets zat te trainen. De discipline krijgt ze van ons met de paplepel ingegoten.” Elke moeder die dit leest, zal zich afvragen hoe jij het doet. Met een peuter thuis en je toch klaarmaken voor de Spelen. “Dat kan ik niet alleen, hoor. Mijn ouders komen uit Friesland om op te passen, zij zijn vervroegd met pensioen gegaan. Daarnaast ben ik Allianz, partner van het Watersportverbond, en mijn privésponsors heel dankbaar. Ze zijn cruciaal in deze olympische campagne. Dankzij hen kan ik het mij onder andere permitteren dat ik een oppas heb en mijn dochter kan meenemen op trainingskampen. En natuurlijk de allerbelangrijkste is mijn partner Diederick. Hij is een geweldige vader, vanaf het begin al. Terwijl ik er even tijd voor nodig had om in mijn moederrol te groeien.” Wat is de succesformule van jullie liefdesrelatie? “Elkaar veel gunnen. En tegelijkertijd is het uitdagend, het ouderschap. We zijn eigenlijk een goedlopend en opererend ‘bedrijf’, maar soms is het uitdagend om ook nog partners te zijn. Dit jaar zijn we tien jaar samen. Topsport trekt me soms de serieuze kant op en dan ben ik gezegend met Diederick zijn humor en luchtigheid. We zijn er voor elkaar, zijn superflexibel en doen niet moeilijk.” Je vierde Spelen komen in zicht... Wordt dit je laatste kunstje? “De Eiffeltoren staat al op mijn nachtkastje, zoals een Cristo Redentor-beeldje ook al maanden voorafgaand aan de Spelen in Rio daar had gestaan. Maar nu ben ik dankbaar dat ik tegelijkertijd het moederschap mag ervaren... Ik weet niet exact wanneer ik ga stoppen, maar gevoelsmatig gok ik dat er niet nog een olympische cyclus in zit. Volgend jaar word ik 36, er is veel slijtage aan mijn lichaam. Hopelijk kan ik mijn carrière met goud afsluiten.” Helden Magazine 69 Het verhaal van Marit Bouwmeester komt voort uit het dubbeldikke eindejaarsnummer van Helden. De laatste editie van 2023 staat traditioneel in het teken van een terugblik op het afgelopen sportjaar, waarop Femke Bol de cover siert. De atlete blikt uitgebreid terug op het jaar waarin alles wat ze aanraakte in goud leek te veranderen. Helden ging daarnaast in Engeland op bezoek bij Nathan Aké, die met Manchester City de landstitel, FA Cup en Champions League won. Hij werd samen met zijn echtgenote Kaylee, met wie hij al sinds zijn vijftiende samen is, geïnterviewd en gefotografeerd. Bijzonder was ook het bezoek aan de familie Schippers. Dafne nam afscheid van de atletiek en samen met haar ouders, zus en broer blikte ze terug op haar indrukwekkende carrière. In de 69ste editie van Helden komen tal van sporters aan het woord die 2023 kleur gaven. Wout Poels blikt terug op ritzeges in de Tour en Vuelta, maar ook op het verlies van ploeggenoot Gino Mäder. Golden Sisters Bente en Lieke Rogge werden samen wereldkampioen waterpolo. Femke Kok kroonde zich tot de eerste Nederlandse wereldkampioene op de 500 meter en toont zich zoals we haar niet eerder zagen. Karolien en Finn Florijn zijn gezegend met geweldige roeigenen, ze pakten allebei WK-goud; een dubbelinterview. Jeffrey Hoogland is koning op de kilometer. Hij werd voor de vierde keer wereldkampioen op ‘zijn’ afstand en verbeterde het wereldrecord. Een openhartig gesprek met de kilometervreter. Verder pakten zeilers Bart Lambriex en Floris van de Werken een hattrick aan wereldtitels. Feyenoord werd kampioen en Lutsharel Geertruida had daar een belangrijk aandeel in. Hij doet zijn verhaal. Joey Veerman won in 2023 de KNVB-beker en werd vader. Een gesprek met de uitgesproken voetballer over wie veel mensen een mening hebben. Ook een verhaal over Lionel Messi en de club waar hij afgelopen zomer heen verhuisde, het Inter Miami van David Beckham. Een portret van Carlos Alcaraz, de nieuwe posterboy van het tennis die Novak Djokovic klopte in de finale op Wimbledon in dé wedstrijd van het jaar. En als laatste was het voor schaatscoach Kosta Poltavets en voetbaltrainer Anoush Dastgir juist een zwaar jaar, door de situatie in hun geboortelanden Oekraïne en Afghanistan. Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 69 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van onze Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.