Raemon Sluiter stopte in 2008 als toptennisser. Daarna volgde een veelbewogen decennium met persoonlijke uitdagingen. Op zijn veertigste en in aanloop naar Roland Garros zocht Victoria Koblenko de man op die tegenwoordig als trainer van Kiki Bertens de wereld rondreist. Je kreeg van mij als huiswerk de opdracht om voor de foto’s outfits mee te nemen waarin je ook op stap zou gaan. “Ik moest wel heel diep graven in m’n kast en m’n geheugen. Zo vaak heb ik niet de tijd voor dat soort dingen. Dikke kans ook dat ik de meeste kleding niet meer pas.” Qua stijl of qua maat? Lachend: “Nou, als ik moet kiezen tussen wedstrijden van de tegenstander van Kiki bekijken of een dag voor de wedstrijd zelf gaan sporten, dan kies ik vanzelfsprekend voor het eerste.” MIJN JOB Je recept als coach werpt z’n vruchten af, want Kiki Bertens draait sinds 2016 mee in de top veertig van de wereld, won toernooien en haalde de halve finale van Roland Garros. Wat doe je anders dan haar vorige coach? “Kiki heeft altijd samen met een coach gewerkt van wie ze moest doen wat er gezegd werd. De methode van instructies geven en opvolgen heeft Kiki in die tijd geholpen en ver gebracht. Ik was alleen van mening om nog stappen te kunnen maken, ze eigenaresse van haar eigen carrière moest worden. Een coach moet haar wel wat richting geven, maar binnen die kaders moet je haar zelf laten bewegen. Omdat je er als tennisser uiteindelijk in je eentje voor staat op de baan. Het is mooi dat Kiki na haar loopbaan met een voldaan gevoel terugkijkt en niet denkt: had ik maar dit, had ik maar dat. Dat is tenminste niet de manier van samenwerken die ik voor een tennisser voor ogen heb.” Probeer je haar mede verantwoordelijk te maken voor de keuzes die ze moet maken? “Ja, want het gaat om Kiki. Zij staat op de eerste, tweede en derde plaats. Daarna kom ik.” Maar het is ook jouw trainerscarrière... “Natuurlijk wil ik voor mezelf ook dat het goed gaat, maar dat is ondergeschikt. Hoe het met Kiki gaat, daar draait het om. Als zij morgen stopt, ben ik voor de buitenwacht de coach die Kiki heeft laten stoppen met tennis. Maar als ze me vervolgens drie maanden later belt en vertelt dat het geweldig met haar gaat, dat ze gelukkiger dan ooit is, dan ben ik met alle liefde die coach die haar heeft laten stoppen. En van dat gesprek hoeft niemand iets te weten. Ik wil het beste voor Kiki. Dat is mijn job.” ‘Ik heb poppenkast gespeeld tegen de mensen om me heen. Eigenlijk was ik depressief’ Over stoppen gesproken. Rond de jaarwisseling werd duidelijk dat de samenwerking onder druk stond. Ze worstelde zo met zichzelf dat ze overwoog een tijdje met tennis te stoppen. Jullie besloten op een ‘nieuwe manier’ verder te gaan. Wat is er nu anders? “Kiki moet zo goed, maar ook zo prettig mogelijk topsport beleven. Het is zoeken naar een aanpak waarin ze enerzijds goed presteert en tegelijkertijd gelukkig is. En als coach moet ik daar mijn aanpak op aanpassen. Soms is het prima om dingen níet te doen als je lichaam of geest het niet toelaat. Maar ik vind dat je dan wel zelf de consequenties van die beslissing onder ogen moet zien. Als topsporter moet je iedere dag zo goed mogelijk invullen, verlies kunnen incasseren, voortdurend kijken wat beter kan en daaraan werken.” Ben jij mental coach, life coach en tenniscoach voor de prijs van een? “Natuurlijk is techniek ook belangrijk. Hoe serveert Kiki of hoe slaat ze een forehand? Maar het is nog belangrijker dat ze zich ontwikkelt als persoon, dat ze sterker en stabieler wordt, dat ze zo goed mogelijk met tegenslagen om kan gaan. Dat komt goed van pas tijdens haar tenniscarrière, maar zeker ook daarna.” Helden Magazine 41 Het eerste gedeelte van het verhaal van Raemon Sluiter komt voort uit Helden Magazine 41 waar Wesley Sneijder de cover siert. Sneijder is niet langer international. In een exclusief interview doet hij zijn verhaal vanuit Qatar. ‘’Ik ben nog hetzelfde straatschoffie’’. Verder in de 41ste editie van Helden, voetbaltrainer Phillip Cocu over zijn indrukwekkende carrière, wielrenner Laurens ten Dam over de Giro en Tom Dumoulin, paralympisch triatleet Jetze Plat, voetbalster Jackie Groenen over haar studie en nog meer, de zusjes Smulders over de wereldtop van de BMX, voetballer Kevin de Bruyne, koning van de marathon Eliud Kipchoge, voetballer Lasse Schöne, oud-wielrenner Johan van der Velde, de paravolleyballers over hun droom de paralympische Spelen in Tokio en oud-voetballer Khalid Boulahrouz ontmoet Barbara Barend en spreekt over hun innige band, ons land en het Marokkaanse WK-elftal. Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.  

Arno Kamminga won op de Olympische Spelen in Tokio twee keer zilver op de 100 en 200 meter schoolslag. Vorig jaar voegde hij daar WK-zilver op de 100 meter schoolslag aan toe. Aankomende week hoopt hij te schitteren op de WK in Doha. Mijn favoriete tv-programma is... “Prison Break, die serie zit zo goed in elkaar. Ik keek de serie in mijn eerste seizoen dat het met zwemmen echt lekker ging. Het brengt daardoor extra mooie herinneringen naar boven.” Mijn levenslied is... “Life’s Been Good van Joe Walsh.” Ik zou graag een dagje ruilen met... “Iemand die een negen tot vijf baan heeft. Ik weet dat mijn leven als topsporter geweldig is. Ik heb het hartstikke naar mijn zin, maar als ik een dag door de ogen van de ‘normale Nederlander’ kijk, waardeer ik mijn leven misschien nog meer.” Zo ziet mijn ideale vakantiedag eruit... “Zo min mogelijk doen, lekker eten en zoveel mogelijk genieten.” Mijn favoriete zomergerecht is... “Dan ga ik voor een borrelplank. Daarop liggen lekkere kaasjes, stukjes worst, goede broodjes en wat fruit. En het is nog lekkerder als er familie en vrienden bij zijn.” Een sporter die ik heel erg bewonder, is... ‘Ik heb nooit echt tegen sporters opgekeken, maar wat mij heel erg is bijgebleven, is toen ik op de Spelen in Tokio was en BMX’er Niek Kimmann naast me kwam zitten. Hij vertelde dat hij net uit het ziekenhuis kwam na een ongeluk dat hij had gehad tijdens de training. Hij had een scheurtje in zijn knieschijf opgelopen en moest een paar dagen later nog racen. Het viel mij op hoe nucher hij eronder was, ondanks de pijn. Een paar dagen later pakte hij de gouden medaille. Daar heb ik veel bewondering voor.’ Als klein kind was dit mijn idool... “Pieter van den Hoogenband. Toen ik opgroeide was hij niet alleen de grootste zwemmer, maar ik denk ook de grootste sporter van Nederland.” Mijn celebrity-crush is... “Ana de Armas, een Cubaanse actrice. Mooie vrouw en erg spontaan, heb ik het idee.” Als ik kon tijdreizen ging ik naar... “De seventies, ik vind de muziek van de jaren zeventig geweldig. Eigenlijk bevalt alle rockmuziek van de jaren zestig tot en met de jaren negentig heel goed.” Het beste advies dat ik ooit heb gehad, is... “Dat heb ik van mijn vader gekregen en luidt: ‘Geniet van elke dag, want je weet niet wat morgen je brengt.’” Het moment dat ik graag zou willen herbeleven, is... “De week in Tokio was geweldig natuurlijk, maar naast die periode op de Spelen heb ik ook heel erg genoten van de anderhalf jaar daarvoor. De voorbereiding, de samenwerking met mijn teamgenoten en de staf. Dat zou ik wel willen herbeleven.” Hoe ik graag herinnerd wil worden, is... “Als we het op zwemmen betrekken, dan wil ik graag gezien worden als een van de beste schoolslagzwemmers ooit. Maar misschien nog wel belangrijker is hoe ik als persoon gezien wil worden: als iemand die deugt, met goede normen en waarden en die plezier in het leven heeft gehad.” Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 70 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van jouw favoriete sporters? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.

Hoewel de Grand Prix van Zandvoort is uitgesteld door het coronavirus, leeft de autosport in Nederland als nooit tevoren. Dankzij Max Verstappen. We vroegen tien vrouwen naar de Max-factor. Do “Die jongen is zo buitengewoon getalenteerd en mentaal sterk, dat vind ik echt heel tof. Ik heb me door een aantal kenners laten vertellen dat het vroeger veel makkelijker was om als beste coureur te winnen. Het verschil tussen de auto’s is nu minder groot. Nu moet je nog sterker zijn om te kunnen winnen. Ik ben zelf een fan van oldtimers, heb niet zoveel affectie met snelle motoren. Voor mij gaat het meer om het design en het sfeertje eromheen. Maar ik hou wel van hard rijden, ik ben een snelheidsduivel. Daarom vond ik die Jumbo Ladies Race ook heel leuk om te doen. Ik voelde me echt Maxime Verstappen en moest daarna echt tegen mezelf zeggen als ik op de openbare weg reed: even normaal doen, dit is geen raceparcours. Ik heb Max ook kort ontmoet in Zandvoort, maar echt tijd om te kletsen was er niet. Iedereen dook ook meteen op hem, ik liet het maar even gaan. Je bent toch een beetje star struck als je hem ziet. En weet je, ik heb ook met grote internationale sterren als Beyoncé en Mariah Carey op evenementen gestaan. Maar die vroeg ik ook nooit om een foto, dat vond ik zo stom om te vragen. Achteraf dacht ik dan: zonde. Dat had ik ook bij Max. Maar ik heb wel voor mijn zoon een gesigneerde speelgoedauto gescoord. Welk liedje ik voor hem zou willen zingen? Speed Demon van Michael Jackson is de eerste die in me opkomt. Max is toch een beetje ondeugend in de wedstrijden die hij rijdt, hij zoekt de grenzen op van de spelregels. Maar dat moet ook als je wil winnen. Do: 'Welk liedje ik voor hem zou willen zingen? Speed demon van Michael Jackson is de eerste die in me opkomt' Ik ben wel benieuwd naar zijn mentale voorbereiding op een wedstrijd. Max heeft zo’n korte tijd om te vlammen. Dat is hetzelfde als met zingen. Tijdens een benefietconcert zing ik vaak maar één of twee liedjes. Dan ben ik al klaar voordat ik überhaupt warm ben gedraaid. Max moet ook in korte tijd het beste uit zichzelf halen. En ik zou wel met Max naar een museum willen. Ik hou heel erg van moderne kunst en ben benieuwd wat hem ontroerd en waarom. En wat zijn angsten zijn. Ik kan me voorstellen dat Max als hij in die auto stapt, niet bang is om dood te gaan. Maar waar is hij dan wel bang voor?” Antoinette de Jong “Je moet lef hebben om de beste te worden, dat heeft Max. Ik kijk graag naar zijn gedurfde manier van rijden. Ik denk dat Max inmiddels ook de beste coureur is, hij had alleen nog geen snellere auto dan Mercedes. Als we op trainingskamp zijn, proberen we altijd met onze ploeg Jumbo-Visma naar de Formule 1 te kijken. Mijn vader vindt autosport ook heel erg leuk, met hem kijk ik ook vaak. Toen ik werd gevraagd om mee te doen aan de Ladies Race tijdens de Jumbo-racedagen, zei mijn coach Jac Orie: ‘Als je meedoet, wil ik wel dat je wint.’ De eerste dag had ik gewonnen. De tweede dag werd ik derde, maar dat kwam omdat Romy Monteiro uit de bocht vloog, dus we moesten de laatste rondjes achter de safetycar rijden. Toen was de uitslag al bepaald. Het was mooi om wat van die hoge snelheden te kunnen meemaken tijdens de race en te leren over de techniek: hoe je de juiste lijnen moet rijden, wanneer je gas moet geven, in moet sturen en uit moet versnellen. De durf was er wel bij mij. Ik hou ervan om risico te nemen, zoek de grens op. Hoe sneller, hoe beter. Dat doet Max ook. Het geeft zo’n grote kick als het lukt wat je wil. Die snelheid in zo’n Citroën C1’tje is natuurlijk heel anders dan een Formule 1-auto, maar er zat wel een flinke motor in. Na de race ben ik door twee teams gevraagd om voor hen te komen rijden, waaronder Porsche. Dat mocht niet van Jac. ‘De komende twee jaar, tot en met de Olympische Spelen in 2022, mag je niet in een raceauto zitten,’ zei hij. Het is ook een risicovolle sport natuurlijk. Ik heb Max ook ontmoet in Zandvoort. Hij was supergeïnteresseerd. Max volgt het schaatsen en zijn vader Jos ook. Hij wist wel wie ik was, denk ik. We hebben even gesproken over onze sportlevens en manier van trainen en over de verschillen en overeenkomsten. Ik zou graag een keer met Max gaan racen. Niet tegen, maar mét hem. Ik zou het leuk vinden om er beter in te worden. Wie weet, na mijn schaatscarrière.” Roxeanne Hazes “Heel eerlijk, ik kijk niet. Mijn partner wel, maar ik heb niet zoveel met autosport. Maar als ik een middag met Max Verstappen zou gaan stappen, zou ik een biertje met hem gaan drinken en een goed gesprek willen voeren. Hij is nog heel jong, maar heeft al wel veel meegemaakt, dus zal hij ook wel veel interessants te zeggen hebben.” Olcay Gulsen “Volgens mij ben ik een van de weinige Nederlanders die niet aan de buis gekluisterd zit als hij moet rijden. Maar ik ben wel trots op Max. Ik ben best een beetje nationalistisch. En als ik aan Nederland denk, denk ik aan het koningshuis en aan Max. Hij is een visitekaartje voor ons land, is ons uithangbord om ons internationaal neer te zetten. Vroeger dacht ik aan voetballers als Ruud Gullit, Marco van Basten en Johan Cruijff. In het buitenland kon je nergens een taxi instappen zonder die namen te horen. Nu hoor ik Max Verstappen. Sinds ik heb meegedaan aan de Jumbo Ladies Race, heb ik wel meer waardering en respect voor de sport gekregen en dus ook voor Max. Het is technisch zo moeilijk en je moet zo geconcentreerd zijn. En het is niet ongevaarlijk. De eerste dag heb ik een flink ongeluk gehad, daar schrok ik best van. Ik durfde de tweede dag ook niet meer vol gas te geven. Ik kruip dus niet graag nog een keer achter het stuur van een raceauto. Max heb ik een paar keer gesproken voor RTL Boulevard. Dat waren altijd leuke gesprekken. Het gekke is: hij is natuurlijk een held, maar als je hem spreekt, is hij echt nog een jonge gast. Ik snap daarom ook waarom hij soms boos is of onhandig reageert op bepaalde dingen. Hij is nog een kind, maar wel een met ontzettend veel druk op zijn schouders. Hij geeft ook gewoon nog antwoord op je vraag, in plaats van dat hij er heel professioneel omheen praat. Dat maakt hem ook leuk. Gulsen: 'Ik snap waarom Max soms boos is of onhandig reageert op bepaalde dingen. Hij is nog een kind, maar wel een met ontzettend veel druk op zijn schouders' Als ik een middag met Max zou mogen doorbrengen, zou ik met hem gaan shoppen, bij Harrods in Londen. Hij kan wel een toffe nieuwe stijl gebruiken, die is nu een beetje nietszeggend. Het lijkt me leuk om hem hip en happening te maken. Een beetje dandy. Na het shoppen gaan we naar de kapper. Want zijn kapsel is ook een beetje saai en nietszeggend. Weet je, er mag wel iets meer Cristiano Ronaldo in Max Verstappen komen. Maar met al die ongelukken in privéjets en helikopters zou ik hem wel gewoon op een commerciële lijnvlucht naar Londen zetten.” Britt Dekker “Ook ik ben een groot Max-fan. Ik vind het zo knap dat je op zo’n jonge leeftijd al zo’n grote held bent en een voorbeeld kunt zijn voor duizenden kinderen. Op de Jumbo-racedagen liepen meer dan vijftigduizend kleine Maxjes rond, geweldig toch? Tijdens de racedagen mocht ik samen met hem het persmoment openen. We moesten nog even wachten tot de andere sprekers klaar waren en raakten aan de praat. Ik vond hem superaardig. Max gaf me toen nog een tip voor de Ladies Race: ‘Als je twijfelt, altijd gas geven.’ Het racen zelf vond ik helemaal geweldig. Jan Lammers zei van tevoren tegen ons: ‘Zodra je je helm opzet, lijkt het alsof er een knop ingedrukt wordt en je dus aan staat.’ Nou, dat gevoel had ik ook. Ik startte als laatste en werd uiteindelijk tweede. Helaas niet zonder schade. Ik tikte prinses Laurentien in de tweede bocht aan. En in de derde bocht raakte ik Gwen van Poorten, die over de kop over de vangrail vloog. Zelf had ik glas in mijn oog van het ingeklapte raam. Na het behalen van mijn racelicentie had ik moeite om het racen te beperken tot het circuit en niet verder te gaan op de A9. Als ik op de snelweg reed, riep ik zachtjes: binnen-, buiten-, binnenbocht. Het geeft zo’n lekker gevoel, je krijgt er echt een adrenalinekick van. Wat Rico Verhoeven doet met kick-boksen, doet Max in Nederland met de Formule 1. In elke sport heb je een voorbeeld nodig. Zonder Max zouden er veel minder mensen in Nederland naar de Formule 1 kijken, ik denk wel tachtig procent minder. Ik zou graag een keer met Max terug naar Zandvoort gaan. En dan niet naar het strand!” Lucia Rijker “Ik heb voor een groep jonge ondernemers in Nederland een lezing gehouden over presteren onder druk. Een onderdeel van die dag was op het circuit van Zandvoort een rondje racen. Ik was daarna kotsmisselijk en barstte van de koppijn. Stel dat ik Max mag ontmoeten, dan zou ik een heel persoonlijk gesprek met hem willen aangaan. Red Bull is zijn sponsor. Met mijn manier van leven en eten ben ik geen fan van energiedrankjes. Daarover zou ik wel de discussie met hem aangaan. En wie is Max achter de coureur? Ik zou een coaching-therapy session met hem willen doen om erachter te komen wat zijn drive is. Zou Max kunnen leven zonder prestaties of is presteren het ultieme levensdoel? Heeft hij als kind tijd gehad om zich te ontwikkelen als mens? Waarvan wordt hij Ellen ten Damme “Het is dat ik het zo druk heb met optredens, anders was ik vaker op het circuit van Zandvoort geweest. Twee jaar geleden haalde ik tijdens de Jumbo-race- dagen m’n racebrevet. Het rijden in zo’n bolide gaf me een enorme kick. Eerst reden we in auto’s met een beschaafde uitlaat, maar dan mis je het geluid. Toen de uitlaat eraf was gehaald en ik dat keiharde geluid hoorde, voelde het pas echt als racen. Het geluid is toch deel van de opwinding, vind ik. Ik zou wel vaker willen rijden, maar moet helaas dus steeds afzeggen door mijn optredens. Ik kwam vroeger al veel op Zandvoort omdat wij in Roden naast een garagehouder woonden die ‘iets’ deed op het circuit. Dan mochten we als kind mee met onze ouders en sliepen we op de racecamping, waar al die ouders met hun kartende kinderen sliepen. Dat vond ik al zo opwindend. Ik was fan van Ferrari. De GP’s Formule 1 kijk ik als ik bij mijn ouders ben, die zijn allebei sportgek. Ik kijk thuis eigenlijk nooit tv. Maar de grootste racefan is m’n zus. Ze was altijd gek van Michael Schumacher, vreselijk wat hem is overkomen. Maar nu is ze idolaat van Max. Mijn zus is geestelijk gehandicapt overigens, maar ze volgt Max op de voet, kijkt elke race. We gaan samen met mijn ouders zeker kijken naar de GP van Zandvoort. O, wat zouden we er graag bij zijn. Prachtig, het begint al met dat nerveuze gedoe vlak voor de start en dan de start zelf. Ja, je mag mij fan van Max noemen.” Gwen van Poorten “Op snelle auto’s en lekker doorrijden ben ik altijd dol geweest. Ik kom uit een Brabants dorpje zonder treinverbinding. Mijn rijbewijs op mijn achttiende betekende ook mijn vrijheid. Ik mocht het autootje van mijn moeder overnemen en kon ineens het dorp uit. Het racen tijdens de Jumbo Ladies Race vond ik fantastisch. Van tevoren dacht ik wel even: is dit wel verantwoord? Ik had er veel zin in, maar ik vond het ook spannend. Die twijfels waren meteen weg toen we eenmaal waren begonnen. Als ik er nu op terugkijk, vind ik het zo uniek wat we hebben meegemaakt. Toen we net onze licentie hadden gehaald, keek ik naar een race op tv. Ik wist ineens alles over de ideale lijn, wat de verschillende vlaggen betekenden en waarom de coureurs er een voor een af gingen. Dat Max er die dagen ook was, maakte het plaatje helemaal compleet. Hij was een beetje de god in de wereld waarin wij ons als gasten begaven. Max kwam ook bij ons op het podium staan, dat vond ik zo sick. Ik voelde op dat moment echt dat we serieus genomen werden. In mijn enthousiasme ben ik wel tegen hem aan gaan lullen, maar ik weet niet meer precies wat ik heb gezegd. Mijn filter was een beetje weg door alle adrenaline, Max schrok volgens mij een beetje van me. Ik zou ook zo graag meer van Max willen zien. Van Lewis Hamilton weet ik dat hij twee Engelse bulldogs heeft en hoe zijn huis eruitziet. Hij is een beetje een playboy, deelt ook alles. Max niet. Hij moet even een paar keer diep ademhalen. En dan wil ik in een ontspannen setting met hem kletsen met een biertje erbij. Ik wil weten hoe zijn leven als topsporter eruitziet, want daar snap ik niks van. Hoe zien zijn dagen eruit? Heeft hij een voedingsschema? Zijn er dieren in zijn leven? Drinkt hij überhaupt weleens een biertje? En hoe gaat hij in hemelsnaam om met die extreme druk? Daar zou ik ook wel van willen leren. Daar heb ik veel bewondering voor, want hij is ook nog zo jong. Ja, ik zou wel een kijkje in zijn hoofd willen nemen. Wat betreft de Grand Prix in Zandvoort: dat is een moment om met z’n allen Max te vieren. Racen verbroedert, heb ik gemerkt.” Monic Hendrickx “Net als Epke Zonderland, vind ik Max geweldig omdat hij zo waanzinnig presteert. Maar een echte racefan ben ik niet. Mijn lief kijkt wel en sinds het behalen van mijn racelicentie kijk ik mee. Ik weet nu een beetje hoe moeilijk het is. Bij Max zit het racen echt in zijn vezels. Zo’n auto is niet natuurlijk, het is een eng ding. Ik heb er bewondering voor hoe hij dat doet en normaal blijft. Ik was zelf ook bevlogen toen ik aan het racen was en raakte zelfs mijn angst kwijt. Dat was mijn grootste overwinning. Max is echt een wereldster. Toen ik hem zag bij de Jumbo-racedagen, renden Ellen ten Damme en ik naar hem toe om met hem op de foto te kunnen. Ik doe dat normaal nooit. Eerste wilde ik het stiekem doen, maar dat vond ik zo stom. Ik heb er zelf ook een hekel aan als mensen dat doen. Dus we hebben het maar gewoon gevraagd. Sinds het racen kijk ik echt anders naar de Formule 1, vol bewondering. Dat heb ik ook met wielrennen sinds ik voor ALS de Mont Ventoux op reed, ineens denk je een beetje te weten wat zij voelen. Of ik Max knap vind? Ja, Max is wel een mooie jongen, maar ik vind hem echt nog jong. Wat hem wel aantrekkelijk maakt is zijn mentale concentratie. Ik zou zo graag in zijn hoofd kijken. Hij beschermt zichzelf wel tegen de hysterie, sluit zich helemaal af, denk ik. Als acteur moet je ook met de wereld om je heen bezig zijn, dat hoeft Max niet, denk ik. Het lijkt me verslavend, maar ook moeilijk om je zo te kunnen focussen. Ik denk dat ik in ieder geval de druk niet had aangekund op zo’n jonge leeftijd. Als ik een middag met Max zou mogen doorbrengen, dan zou ik met hem gaan zwemmen, in het open water. Lekker langzaam. Iets doen waar hij niet in thuis is. Of met hem duiken en daarna een borrel drinken, als hij dat mag. Een goed gesprek als racecollega’s onder elkaar met een biertje erbij. Maar ik denk niet dat hij erop zit te wachten.” Dione de Graaff “Ik was al racefan ver voordat Max Verstappen in 2015 op zeventienjarige leeftijd zijn debuut maakte in Formule 1. Ineens was iedereen in Nederland gek van de Formule 1 en ik dacht: ach mensen, wat hebben jullie een hoop gemist! Ik volg het racen al zolang ik me kan herinneren. Mijn ouders waren er ook gek van en we keken er vaak met z’n allen naar. Dan heb ik het over eind jaren zeventig, begin jaren tachtig; de tijd van Niki Lauda. Ik was altijd voor de coureurs van Renault, onder wie René Arnoux en Alain Prost. Die liefde was eenvoudig te verklaren: wij hadden ook een Renault. En als die zijn beste tijd had gehad, dan kochten mijn ouders weer een nieuwe Renault. Natuurlijk vond ik het hartstikke leuk dat Max de overstap naar de Formule 1 maakte, dat ook kinderen nu opgroeien met de sport zoals dat bij mij is gebeurd. Ik geniet echt van zijn manier van racen, van zijn lef. Weet je wie dat ook had? Jean Alesi. Hij kwam ook op als een komeet, reed ook met lef. Maar Max heeft nu al veel meer gepresteerd dan Alesi, die bleef steken op maar één GP-overwinning. Voor mij als racefan is het natuurlijk jammer dat de NOS niet de rechten heeft om de Formule 1 uit te zenden. Ik heb Max wel een keer geïnterviewd, ik meen dat hij toen achttien was. Wat me meteen opviel was dat heel veel volwassenen toen al supernerveus waren als ze in zijn nabijheid verkeerden. Volwassenen met knikkende knieën om een jongen van achttien, hoe raar is dat? Die zenuwen zie je verder toch alleen bij mensen als ze de koning en de koningin ontmoeten? Maar dat geeft wel aan hoe groot hij is. Maar ik vind Max nog niet de koning van de Formule 1, dat is voor mij Lewis Hamilton. Niet alleen door zijn zes wereldtitels, ook door zijn uitstraling. Lewis spreekt zich ook uit over andere zaken dan racen. Hij geeft zijn mening over het milieu, vertelt waarom hij vegetariër is. Ik luister graag naar hem en met mij heel veel journalisten. Omdat je bij hem ook met andere verhalen vandaan kunt komen. Het zal ook te maken hebben met zijn leeftijd en met wat hij al heeft gepresteerd, dat hij zich zo presenteert. Max heeft al wel de uitstraling, vind ik. Maar bij hem gaat elk praatje over racen, zoals de meeste topsporters puur kunnen kletsen over hun sport. Snap ik ook, gelet op zijn leeftijd en het feit dat hij nog geen wereldtitel achter zijn naam heeft. Max denkt nu, wat kan mij het schelen of iemand vegetariër is, en dat begrijp ik ook wel weer. Ik denk zomaar dat hij losser wordt en meer zijn mening gaat geven over andere zaken als hij eenmaal die wereldtitel te pakken heeft.” Helden Magazine Krijg jij geen genoeg van alle inspirerende sportverhalen? Kies het abonnement dat bij jou past én wordt abonnee. Zo ontvang je telkens de nieuwste edities op je deurmat, voordat het sportblad in de supermarkten te vinden is. Wil je een Helden Magazine cadeau doen? Het is ook mogelijk om een abonnement cadeau te doen, deze abonnementen lopen automatisch af. Daarnaast zijn de recentste exemplaren ook gemakkelijk te bestellen via onze webshop.