Het Nederlands elftal haalde afgelopen zomer de halve finale van het EK. Daarin werd vlak voor tijd met 2-1 verloren van Engeland. Hoewel bondscoach Ronald Koeman terugkijkt op een sportief zeer geslaagd EK, kon zijn vrouw Bartina niet één wedstrijd bezoeken, mede omdat ze vlak voor het WK met spoed in het ziekenhuis moest worden opgenomen. Vanuit hun woonplaats Barcelona kijkt Ronald in het dubbeldikke jubileumnummer van Helden Magazine terug op het EK en hij kijkt samen met Bartina terug op de bewogen jaren daarvoor. Ronald Koeman Met welk gevoel reisde jij af naar Duitsland voor het EK? “Met een heel goed gevoel. Ik was vol vertrouwen, hoewel we veel spelers hadden van wie we niet wisten of ze fit zouden zijn. Bij Frenkie de Jong had ik echt het gevoel dat hij dan wel niet de eerste wedstrijd zou spelen, maar gaande het toernooi toch van waarde kon zijn. In de eerste week in Zeist kreeg hij toch weer een reactie bij hogere belasting en daarom hebben we helaas moeten beslissen dat hij niet mee zou gaan. We hadden veel blessures bij onze middenvelders, Marten de Roon, Teun Koopmeiners, Mats Wieffer en ook Quinten Timber vielen weg. We hebben de afgelopen anderhalf jaar zo vaak spelers zien afhaken. En niet alleen bij ons, hoor. Frenkie speelde zijn laatste interland in september 2023, bijna anderhalf jaar geleden. Wat het EK zelf betreft: Memphis Depay was heel lang geblesseerd, maar net weer fit. Of hij wedstrijdfit was, moesten we afwachten. Na zijn goal tegen Oostenrijk dacht ik dat hij er weer zou staan, maar helaas hebben we het hele EK niet de Memphis gezien die we hoopten te zien. Hij vindt dat zelf ook, hoor. En alleen in wedstrijden kun je ervaren of een speler van het niveau Memphis er klaar voor is. Dus ik had goede hoop met Memphis. Voor de duidelijkheid, dit is geen kritiek op spelers of clubs. Spelers worden tegenwoordig optimaal verzorgd. Als je ziet wat spelers in de Premier League na een wedstrijd nog aan behandelingen krijgen, hoe ze worden begeleid, dat is niet te vergelijken met mijn tijd. Wij gingen na een wedstrijd uitgebreid eten in de stad.” En daarna doken jullie het nachtleven nog in. Lachend: “Ja, maar dat kan ook niet meer als je de wedstrijdschema’s van vandaag ziet. Het stoort mij ook heel erg dat de FIFA en UEFA daar niets mee doen en alleen maar meer wedstrijden en toernooien organiseren. Tot voor kort had je om de twee jaar een groot toernooi, het EK en het WK. Nu hebben we met die Nations League er elk jaar in de zomer een toernooi bij. En dan krijgen we in de zomer van 2026 een WK in drie landen - Canada, Amerika en Mexico - dat ook weer een week langer duurt dan het vorige WK. En er komt in de zomer van 2025 ook nog een WK voor clubs, waaraan 32 teams meedoen en dat een maand duurt… Het overvolle speelschema is aanwijsbaar de reden dat er zoveel spelers geblesseerd zijn. Die veel te volle kalender gaat allemaal ten koste van het voetbal en van de kwaliteit.” [caption id="attachment_20583" align="aligncenter" width="1921"] Ronald Koeman[/caption] Terug naar het EK en dan met name naar dat ene moment: de wissel in de eerste helft van Joey Veerman tegen Oostenrijk. Sta je nog steeds achter die beslissing? “Ja, voor honderd procent. Ik vond dat Joey niet goed speelde. Ik was verbaasd dat hij juist faalde in waar hij normaal goed in is: goede passes geven. Op de training liet hij het zien en dan wil je dat vertaald zien in de wedstrijd. In de eerste wedstrijd tegen Polen maakte hij al fouten in balbezit, toch wilde ik hem een tweede kans geven. Ik weet niet hoe het kwam. Het kan zijn dat hij druk voelde van critici die zeiden dat hij het nu ook eens op internationaal niveau moest tonen. De kwaliteit van Joey is de bal naar de goede kleur spelen. Dat was al niet voldoende tegen Polen, maar tegen Oostenrijk was het echt ondermaats. Natuurlijk overzag ik ook de gevolgen. Ik overlegde wat ik van plan was met de andere trainers en realiseerde me hoe zwaar zo’n beslissing zou vallen, maar op een gegeven moment vond ik dat ik de beslissing niet langer kon uitstellen. Joey heb ik na de wedstrijd en ’s avonds met rust gelaten. Ik zag dat hij helemaal kapot zat. Dan is het mijn taak als trainer om hem de volgende dag mijn beslissing uit te leggen, hem te helpen op de training en in gesprekken weer vertrouwen te geven. Joey nam me niets kwalijk. Ik heb als speler ook nooit de trainer de schuld gegeven als ik achter elkaar zes ballen bij de tegenstander inleverde. Ik heb hem ook weer gebracht in de eerstvolgende belangrijke wedstrijd die nog niet beslist was, de achtste finale tegen Roemenië, om te laten zien dat ik hem niet had afgeschreven. 'Ik zag dat Joey Veerman helemaal kapot zat. Dan is het mijn taak als trainer om hem de volgende dag mijn beslissing uit te leggen. Joey nam me niets kwalijk' Kijk, het menselijke aspect mag je als coach niet uit het hoofd verliezen, dat deed ik ook niet, en dat hoort ook bij deze tijd. In mijn tijd waren we veel harder voor elkaar en in de tijd van Johan Cruijff en Willem van Hanegem waren spelers nog veel harder voor en tegen medespelers in en buiten het veld. Ik verheerlijk die tijd niet hoor, maar soms mogen spelers ook wel iets harder voor en tegen elkaar zijn. De acceptatie van harde kritiek is wel heel miniem geworden.” Helden Magazine nummer 74 Het eerste deel van het interview met Ronald Koeman is afkomstig uit Helden Magazine nummer 74. In het dubbeldikke jubileumnummer wordt uitgebreid teruggeblikt op het waanzinnige sportjaar 2024. Olympische Spelen Sportman van het Jaar Harrie Lavreysen komt aan het woord en tal van intimi verklaren het succes van de baanrenner die dit jaar drie keer olympisch goud en drie wereldtitels won. Ook powervrouwen Marit Bouwmeester en Sharon van Rouwendaal, allebei winnares van goud in Parijs en GOAT (Greatest Of All Time) in hun sport, doen hun verhaal. Nieuwe held Worthy de Jong, beroemd om het gouden schot waarmee hij de 3x3 basketballers de titel bezorgde, spreekt af met Victoria Koblenko. De gouden roeiers van de dubbelvier, Finn Florijn, Lennart van Lierop, Koen Metsemakers en Tone Wieten, komen samen voor een reünie op de Bosbaan. Hockeykeeper Pirmin Blaak bezorgde de Nederlandse hockeyers eindelijk weer goud, maar hij heeft er veel voor moeten opofferen. Over powervrouwen gesproken: wat te denken van Marianne Vos? Op haar 37ste behaalde de wielrenster olympisch zilver in Parijs en verzekerde zich van de wereldtitel op gravel. Puck Pieterse was op weg naar zilver op de mountainbike in Parijs. Toen reed ze lek. Vierde. Daarna pakte ze wel de wereldtitel in het veldrijden en ze werd wereldkampioen onder 23. Ze doet haar verhaal in de rubriek De Dag Dat Alles Misging. Sportjaar 2024 2024 was ook het jaar van de doorbraak van Joy Beune. Lang stond ze te boek als de vriendin van Kjeld Nuis, maar dit jaar groeide ze uit tot de nieuwe schaatskoningin. Ze won wereldtitels op de ploegenachtervolging en 5000 meter én werd glansrijk wereldkampioen allround. Tijd voor een schitterende shoot. En wat te denken van Jerdy Schouten? Hij veroverde de landstitel met PSV. Werd binnen no time een onmisbare schakel voor de ploeg van Peter Bosz en het Nederlands elftal. Ook werden hij en zijn vrouw Kirsten ouders van Gioia. “Ik heb het toch maar mooi geflikt.” Verder: Edwin en Annemarie van der Sar vertellen over het noodlot dat hen allebei trof: een hersenbloeding. Annemarie kreeg die in 2009, Edwin vorig jaar, vlak nadat hij opstapte bij Ajax. Edwin: “Mij is wel honderdduizend keer gevraagd of het door de stress is gekomen en of er een oorzaak te vinden was. Ik weet het niet.” Jorn, Inger en Kay zijn broers en zus én ze zijn alle drie handbalinternational. De weg naar de top ging niet altijd over rozen. Shorttrackster Selma Poutsma wil ook een topper op de langebaan worden. Ze vertelt dingen die je nog niet van haar wist. Een portret van de nieuwe Lionel Messi. Zijn naam is Lamine Yamal, zeventien jaar, nu al ster van Barcelona en EK-winnaar Spanje. Maar ook punt van discussie vanwege zijn afkomst. En nog veel meer!

Lasse Schöne Voor het eerst in vijftien jaar, na Feyenoord in 2002, stond een Nederlandse club weer in een Europese finale. Dat leek aan het begin van het seizoen 2016/2017 ver weg. In de voorronde van de Champions League werd Ajax kansloos uitgeschakeld door Rostov (thuis 1-1, uit 4-1). Maar onder de nieuwe trainer Peter Bosz werd het in de Europa League poulewinnaar. Vervolgens werd thuis in de kwartfinale met 2-0 afgerekend met Schalke 04. In Gelsenkirchen stond het na negentig minuten echter ook 2-0, waarna de thuisclub in de verlenging een 3-0 voorsprong nam. Ajax toonde veerkracht, scoorde twee keer en bereikte zo de halve finale. Daarin ontmoette het Olympique Lyon, dat in het eerste duel met 4-1 verslagen werd. De 3-1-nederlaag in Frankrijk was net voldoende voor plaatsing voor de finale. Die eindstrijd op 24 mei 2017 in het Zweedse Solna, tegen het Manchester United van José Mourinho, werd een slaapverwekkende wedstrijd; leed dat verzacht had kunnen worden door ’m te winnen. Maar dat gebeurde niet. Lasse Schöne, inmiddels 38 en speler van NEC, blikt terug. “In de jeugd en mijn beginjaren als prof was ik een nummer 10. Zulke spelers waren ook mijn idolen: Michael Laudrup en Roberto Baggio. Bij Ajax was ik onder trainer Frank de Boer ook een nummer 10, en ook rechtsbuiten. Bij Peter Bosz, die in 2016 onze nieuwe trainer werd, was Davy Klaassen aanvoerder en nummer 10. Daarom vertelde ik Bosz dat ik ook op ‘6’ kon spelen. Daar zou hij over nadenken. Soms heb je een beetje geluk nodig. Ajax verloor in het begin van dat seizoen thuis van Willem II met 2-1. Ik speelde niet, maar toen we drie dagen later voor de beker weer tegen Willem II moesten, zei Peter: ‘Dit is je kans, hier heb je de aanvoerdersband en je speelt op 6; laat maar zien.’ We speelden een geweldige wedstrijd. We wonnen met 5-0 en ik scoorde. Later heb ik gehoord dat Peter na een kwartier zei: ‘Lasse is mijn nummer 6 dit seizoen.’ Dat is ook een mooie positie waar ik achteraf gezien wel eerder in m’n carrière had willen spelen, omdat je heel veel aan de bal komt. Het werd een goed jaar, waarin we helaas net een puntje tekortkwamen voor het kampioenschap, maar wel de Europa League-finale haalden. Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met Lasse Schöne komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig. Ian Maatsen had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal. Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.   Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 

Ian Maatsen Ian Maatsen (22) vertrok in 2018 van PSV naar Chelsea. Dit jaar kwam hij uit voor Borussia Dortmund, waarmee hij de Champions League-finale haalde. Het leverde hem een transfer naar Aston Villa en een EK met Oranje op. De verdediger bewijst iedereen die riep dat hij te vroeg naar het buitenland vertrok zijn ongelijk. We legden hem vijf stellingen voor. Met een lach op zijn gezicht schuift Ian Maatsen op 13 juni aan bij de persconferentie van Oranje. Een dag eerder heeft hij alsnog een belletje gekregen van Ronald Koeman. Eerder was hij afgevallen voor de definitieve selectie, maar Frenkie de Jong is geblesseerd en dus moet Ian zo snel mogelijk naar Wolfsburg, de thuisbasis van Oranje, komen. Daarvoor moest hij wel het jacht, dat in de buurt van Mykonos dobberde en waarop hij vakantie vierde, verlaten. Minder leuk voor zijn vriendin, maar de plicht riep. “Ze heeft goede zon gepakt voor vijf dagen, dus ze moet wel blij zijn,” vertelt hij grappend over het afbreken van de vakantie in Griekenland. Het is snel gegaan met Ian, die vorige zomer nog een EK speelde met Jong Oranje. Hij maakte naam nadat hij afgelopen winter op huurbasis de overstap van Chelsea naar Borussia Dortmund maakte. Ian was al snel niet meer weg te denken uit de basis, bestreek de hele linkerkant. Hij verdedigde niet alleen, maar stoomde ook vaak mee op en gaf assists. Kortom: Ian is een moderne back en die zijn gewild. Dortmund wilde hem graag definitief overnemen, maar Aston Villa kaapte hem weg. De Premier League-ploeg maakte meteen 44,5 miljoen over naar Chelsea. Wat Oranje betreft: speeltijd kreeg hij niet op het EK, op zijn debuut voor het Nederlands elftal moet hij nog even wachten. Maar als hij zich zo stormachtig blijft ontwikkelen, zal het niet lang meer duren. Het voetbalbloed stroomt bij de familie Maatsen door de aderen “Je kunt wel stellen dat voetbal bij onze familie hoort. Mijn vader en zijn twee broertjes hebben bij HVO in Vlaardingen gespeeld. Daar ben ik ook als jonge jongen begonnen.” Jij bent opgegroeid op de pleintjes in Vlaardingen. Hoe was jouw jeugd? “Ik heb een heel leuke jeugd gehad. We waren niet arm, maar ook niet rijk. Mijn ouders gaven me alles wat ik nodig had. Ik had goede vrienden om me heen. We waren altijd buiten aan het voetballen of kattenkwaad aan het uithalen. Eigenlijk deed ik alles wat kinderen op die leeftijd doen.” Van je vijfde tot je dertiende speelde je in de jeugd van Feyenoord. Hoe was dat als jonge jongen uit de buurt? “Ik was een heel trots mannetje. Elke dag liep ik in mijn Feyenoord-trainingspak door de buurt, trots te wezen dat ik voor Feyenoord mocht spelen. Een mooie tijd waaraan ik veel vrienden heb overgehouden.” Jouw oudere neven Dalian en Darren hebben ook allebei het profvoetbal gehaald. Vraag je hen vaak om advies? “Zij hebben allebei ervaring opgedaan in het buitenland en in Nederland. Soms vroeg ik aan hen wat zij zouden doen in bepaalde situaties.” Lachend: “Ik zei altijd al tegen hen dat ik de beste ben van ons drie, dan kreeg ik te horen dat ik het eerst maar eens moest laten zien.” Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met Ian Maatsen komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.   Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 

Peter Winnen De Tour de France eindigde al heel wat keren op Alpe d’Huez. Dit jaar ligt op de col waar Nederlanders vaak succesvol waren voor het eerst de aankomst van een rit in de Tour de France Femmes. Met de start in Rotterdam op maandag 12 augustus en de finish op zondag 18 augustus op ‘de Nederlandse berg’ moet het een Nederlandse ronde worden. Peter Winnen (66) weet hoe het is om te winnen om Alpe d’Huez. Hij flikte het twee keer: in 1981 en 1983. Op het grote bord, vlak bij de aankomstboog aan de Avenue du Rif Nel, zijn dertig namen gegraveerd. Dertig wielrenners die hun hoogtijdag op Alpe d’Huez vierden met een schitterende ritzege in de Tour de France. Acht keer won een Nederlander in het Franse skidorp, vandaar de bijnaam ‘de Nederlandse berg’. Twee keer staat de naam van Peter Winnen tussen de grootste klimmers van de wielergeschiedenis. In 1981 groeide de klimmer in de 21 haarspeldbochten uit van een onbekend talent tot een grote held. Twee jaar later herhaalde hij het kunstje door zich opnieuw de beste op de Oranje Alp te tonen. Voor eeuwig is zijn naam aan Alpe d’Huez verbonden. “Het is de klim die mijn leven heeft veranderd.” [caption id="attachment_20347" align="aligncenter" width="1756"] 1981: Peter Winnen wint voor het eerst op de Alpe d'Huez.[/caption] Boerenlul In zijn woonkamer in Venray herinneren twee kunstuitingen aan de rijke wielerloopbaan die Peter Winnen kende. Het ene is een ingelijste poster waarop te zien is hoe de klim naar Alpe d’Huez zich via 21 haarspeldbochten een weg omhoog baant. Daarnaast hangt een grote zwart-witfoto van Peter tijdens zijn calvarietocht naar zijn eerste grote succes in 1981 op de beroemdste wielerberg. Totaal uitgeput kijkt hij op deze foto achterom. De vermoeidheid is in zijn ogen te lezen, de angst dat hij een prooi voor zijn achtervolgers wordt, straalt van zijn lichaamstaal. “Ik ging eigenlijk als een boerenlul naar die Ronde van Frankrijk,” trapt Peter zijn verhaal af als hij herinneringen ophaalt aan 14 juli 1981. “Ik wist niet eens of ik het drie weken zou kunnen uithouden op de fiets. Zo’n lange rittenkoers had ik nog nooit gereden. Tot mijn verbazing begon ik juist in de derde week veel beter te rijden.” Na de tweede rustdag in Morzine stond de Alpenrit naar Alpe d’Huez op het programma. Hoewel er destijds pas zes aankomsten in het skioord waren geweest, was het toch al een berg met een reputatie. “Alpe d’Huez had door de overwinningen van Joop Zoetemelk en Hennie Kuiper iets magisch voor mij. Als jongen kocht ik in de kiosk in Venray weleens het Franse tijdschrift Miroir du cyclisme met geweldige foto’s van de beklimmingen. Het decor van Alpe d’Huez met al die haarspeldbochten vond ik prachtig om te zien.” Met welk gevoel de toen 23-jarige Peter die ochtend van de Franse nationale feestdag in 1981 opstond, kan hij zich niet meer herinneren. Daags voor de rustdag had hij zich al verbaasd door in de rit naar Morzine over de roemruchte Joux Plane, naar eigen zeggen, wonderbaarlijk soepel te klimmen. “Dat was blijkbaar opgevallen, want ik mocht op die rustdag voor het eerst bij de radio komen en een plaatje aanvragen. Dat was helemaal nieuw voor mij. Ik weet nog welk nummer: Sarah Smiles van Bram Tchaikovsky. Ik herinner me ook nog dat ik die dag een korte broek heb gekocht, want zo compleet werden we destijds nog niet door de ploegen uitgerust.” Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met Peter Winnen komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig. Ian Maatsen had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.   Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 

Niels Vink Niels Vink (21) verloor door een meningokokkenbacterie beide benen en de topjes van zijn vingers. Als rolstoeltennisser in de quad-klasse bereikte hij de eerste plaats op de wereldranglijst en won hij tot op heden vijf grandslamtitels. Zijn grote rivaal? Landgenoot Sam Schröder. Zijn grote concurrent in de strijd om paralympisch goud in het enkelspel en zijn kompaan in de strijd om goud in het dubbelspel. Voor de fotoshoot trekt Niels Vink ‘zijn benen’ en de spijkerbroek even uit en zet ze, Nikes eronder, rechtop neer bij het bankje. Hij gaat in zijn rolstoel zitten. Voor Niels de gewoonste zaak van de wereld. “Ik was een keer in Toverland en toen ik in een attractie ging, bleef mijn moeder wachten. Ik trok mijn benen uit en die stonden daar naast de attractie. Kwam er een kind aanlopen en dat vroeg waar de andere helft van dat kind met die benen was... Ineens was ík de attractie.” Bacteriële infectie Niels had net zijn eerste verjaardag gevierd toen het misging. Hij werd aangevallen door een meningokokkenbacterie. Vlak na kerst in 2003 zaten zijn ouders plots bij hem te waken aan het ziekenhuisbed. Een bacteriële infectie takelde de kleine Niels toe. Zijn benen moesten geamputeerd, net als zijn vingertoppen. Zijn ouders vreesden dat Niels het niet zou redden. “Ik weet er gelukkig niks van. Voor mijn ouders moet het verschrikkelijk zijn geweest.” Foto’s van toen zijn er, maar die heeft Niels nog nooit gezien. “Ik wil ze liever niet zien, wil er niet aan worden herinnerd, omdat ik het niet bewust heb meegemaakt. Misschien wil ik de foto’s zien als ik ouder ben.” Uiteraard had wat Niels overkwam grote impact op het gezin. “Tijdens kerst heeft mama het altijd moeilijk gehad, omdat het in die dagen gebeurde. Daarom vind ik het altijd fijn thuis te zijn met de kerstdagen. En als mama mij dan ziet lachen, vergeet ze het weer.” Als kind liet hij zich niet tegenhouden, ondanks zijn beperkingen. “Ik kroop door de gymzaal en had verder een normale jeugd. Als een ander kind vroeg hoe ik de trap opkwam, dan liet ik dat zien. En daarna gingen we weer verder met spelen, zo makkelijk zijn kinderen. Ik was gewoon Niels. En Stiphout is klein, dus zo’n beetje iedereen wist wat er was gebeurd.” Zijn dorpsgenoten volgen hem op de voet. “Nadat ik op de Paralympische Spelen van Tokio goud en brons had gewonnen, duurde een bezoek aan de supermarkt makkelijk een uur, kinderen wilden met mij op de foto. En in het nabijgelegen Helmond voel ik me ook thuis. Mijn kleuterleraar is daar sportwethouder, ik ken de burgemeester goed, word er vaak voor iets gevraagd. Bij het nieuwe gemeentehuis werd ik als een van de bekende Helmonders gevraagd een tegeltje te zetten. Ik mocht ook het nieuwe gebouw van mijn oude middelbare school openen.” ‘Tegenwoordig kun je kosmetisch iets laten doen aan de littekens, maar dat hoeft voor mij niet. Dit is wie ik ben. Ik heb geen schaamte’ Niels kijkt naar zijn littekens. “Bizar dat een bacterie dit kan doen... Iedereen draagt ’m bij zich, bij mij ontpopte die bacterie zich. Gewoon domme pech.’’ Niels heeft ook littekens op zijn armen en een plekje op zijn gezicht. ‘‘Tegenwoordig kun je kosmetisch iets laten doen aan de littekens, maar dat hoeft voor mij niet. Dit is wie ik ben. Ik heb geen schaamte. Ik besef dat het er heftig uitziet, maar vind het ook wel grappig, zoals met de broek en benen uittrekken. Als ik een relatie zou krijgen? Nervositeit? Nee, hoor. Tja, dit is gewoon wie ik ben.” Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met Niels Vink komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig. Ian Maatsen had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Verspringer en sprinter Joël de Jong doet zijn verhaal, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.   Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 

Jorrel Hato Jorrel Hato (18) maakte als zestienjarige zijn debuut in het eerste van Ajax. Hij werd niet alleen de jongste aanvoerder van de Amsterdammers ooit, maar ook van een Nederlandse club in Europa. Tevens debuteerde hij in Oranje. We spraken de verdediger over Rotterdam-Zuid, zijn rijbewijs, de aanvoerdersband en zijn dromen. Jorrel en zijn lichaam “Ik ben best ijdel. Niet dat ik heel lang voor de spiegel sta, hoor. Mijn haar heb ik zo gedaan, in vijf minuten, maximaal tien. Maar ik vind het wel belangrijk om er goed uit te zien. Welke merken ik draag, maakt mij niet zoveel uit, maar ik wil wel leuke kleding aan. Of ik ook weleens Crocs draag zoals Brian Brobbey?” Lachend: “Nee, ik draag gewoon schoenen naar de club.” Ben je tevreden met jouw lichaam als je in de spiegel kijkt? “Voor nu wel, maar als ik uiteindelijk naar een grote club in Europa wil, moet ik ook sterker worden. Er kunnen nog wel wat spieren bij.” Je hebt een tatoeage op je linkerarm met een leeuw en een gladiator. Heeft die nog een speciale betekenis? “Nee, de leeuw is altijd mijn lievelingsdier geweest. Binnenkort komen er nog wel tatoeages bij, denk ik.” Jorrel en Rotterdam-Zuid Je bent opgegroeid in Rotterdam-Zuid. Hoorde je vanuit je slaapkamerraam de Kuip ontploffen als er was gescoord? “Ja, ik kon de Kuip horen.” Hoe zag jouw jeugd eruit? “Ik speelde veel op een Cruyff Court met jongens uit de buurt en met mijn broertje Elgyn. Hoewel hij vijf jaar jonger is, mocht hij altijd meedoen met ons.” Jouw vader is geboren op Curaçao, je moeder heeft Kaapverdische roots. Wat heb jij daarvan meegekregen? “Niet heel veel, ik ben gewoon Nederlands. Natuurlijk heb ik opa’s en oma’s aan beide kanten waar ik vaak kwam, maar verder heb ik niet veel invloeden van beide landen in mijn jeugd gevoeld. Op Kaapverdië ben ik maar twee keer geweest, op Curaçao een stuk vaker.” Je begon met voetballen bij De Zwervers in Rotterdam-Zuid, ging in 2015 – op je negende – naar Sparta. Hoe waren je eerste jaren in de jeugdopleiding? “Heel leuk. We hadden ook een goed team, deden altijd bovenin mee tegen Ajax, PSV, AZ, Feyenoord en waren niet veel minder dan die topclubs. Uiteindelijk kwam Ajax toen ik twaalf was. Mijn moeder kreeg een telefoontje. Ze vertelde me dat Ajax me wilde hebben. Als een club als Ajax komt, zeg je natuurlijk geen nee.” Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met Jorrel Hato komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met Ian Maatsen. Hij had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.   Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 

Annemiek van Vleuten Ze heeft een carrière om U tegen te zeggen. Annemiek van Vleuten won alles wat er te winnen viel. Vorig jaar stopte ze met wielrennen. In aanloop naar de Tour de France Femmes bespreken we haar indrukwekkende loopbaan aan de hand van foto’s. “Ik bleef toch altijd de onzekere topsporter.” 11 augustus 2016. Annemiek bezoekt met Marianne Vos het olympisch judotoernooi in Rio de Janeiro, nadat ze een paar dagen eerder zwaar ten val is gekomen en in het ziekenhuis heeft gelegen. “Ik kan me deze foto niet meer herinneren, want die is genomen na de val bij de Spelen in Rio. Door de hersenschudding die ik daaraan overhield, is het nog steeds een beetje een zwart gat. Na terugkomst uit het ziekenhuis ben ik bij het baanwielrennen en judo gaan kijken. Deze foto is kort na dat fameuze interview met Han Kock gemaakt dat ik per se wilde doen om de wereld te laten weten hoe het met me ging. Volgens mij is dat gesprek later nog verkozen tot interview van het jaar. Toen ik opkeek na het interview zat iedereen om me heen te huilen.” Je hebt jarenlang met Marianne Vos in een ploeg gereden. Zij week niet van je zijde nadat je was gevallen. “Klopt. Ik moest naar een apart hotel buiten het olympisch dorp om rust te vinden. Marianne is met me meegegaan. Ze heeft me echt bij de hand genomen. Ik weet nog heel goed dat ze zei: ‘Annemiek, we moeten die val terugkijken, je gaat hem toch ooit zien, dan is het maar beter dat we dat samen doen.’ Zij was dus al een beetje therapeutisch bezig. We hebben samen gekeken en ik herinner me nog de legendarische woorden van Marianne: ‘Je schatte die bocht dus verkeerd in.’ Heel veel mensen zeiden dat de weg nat was, ook mensen om me heen wilden per se een oorzaak weten waarom ik was gevallen. De afdaling zou onverantwoord zijn geweest, hoorde ik. Maar Marianne zei alleen: ‘Je schatte die bocht dus verkeerd in.’ Zo was het ook. Dat heeft me heel erg geholpen, zeker omdat ik later nog heel vaak ben geconfronteerd met die val. Marianne ging ook mee naar het interview met Han Kock, zo lief. Ik had veel goede collega’s in het peloton, maar ik kan van één iemand zeggen dat ze ook echt een vriendin is en dat is Marianne. Het is niet dat we elkaar platbellen, maar als er iets is, kan ik bij haar terecht.” Dat is wel bijzonder, want voor de buitenwereld is Marianne best een gesloten boek. “In 2009 werden we ploeggenoten. Het heeft wel een jaar of drie gekost voordat ze zich ook echt open wilde stellen, dat ze inzag dat ‘open zijn’ ook heel mooi kan zijn.” Na terugkomst uit Rio heeft ze jou een ingelijste foto van jou als wielrenneer gegeven met een speciale tekst. “Die foto gaf ze me vier weken na de val en is nooit meer uit mijn woonkamer verdwenen. Op de foto staat de bekende tekst van Winston Churchill: ‘Success is not final, failure is not fatal, it is the courage to continue that counts.’ Twee weken na de val ben ik met mijn moeder gevlucht naar Italië, omdat ik hier gek werd. Ik wilde even weg van alle mensen die bleven zeggen: ‘Ik dacht dat je dood was.’ In die twee weken Italië werd het al wel beter, omdat ik een goede tijd had met mijn moeder. Toen dacht ik al: ik heb geen gouden olympische medaille, maar ik heb wel nog mijn moeder. Dat verzachtte al een beetje de treurnis van die bocht die ik verkeerd had ingeschat. 'De val is slechts een hoofdstukje in mijn verhaal geworden, maar op dat moment dacht ik uiteraard: als ik geen andere mooie prestaties ga leveren, blijf ik altijd het meisje van die val' En toen kwam Marianne na terugkomst met die ingelijste foto waarop ik iedereen bergop los, een foto van een renster van wie iedereen altijd zei dat ze niet kon klimmen. Ik geloofde dat zelf ook. In Rio was ik voor het eerst in mijn leven de beste bergop. De val is slechts een hoofdstukje in mijn verhaal geworden, maar op dat moment dacht ik uiteraard: als ik geen andere mooie prestaties ga leveren, blijf ik altijd het meisje van die val. Gelukkig kwamen daarna nog heel veel schitterende successen, waardoor die val een steeds kleiner hoofdstuk werd. Sterker, ik heb die val ook wel een beetje omarmd, mede omdat veel mensen mij daarvan kennen.” Is Rio ook een keerpunt geweest in jouw carrière? “Ja, omdat ik mezelf daarna bij elkaar wist te rapen en dacht: blijven hangen in teleurstelling gaat me niet verder helpen. Ik kon verder omdat ik me realiseerde dat ik in Rio de beste bergop was, waarna Marianne mij dat laatste zetje heeft gegeven. Mede daardoor is die foto altijd in mijn woonkamer gebleven. Bovendien wil ik niet bij die groep sporters horen die zoveel jaren later met traumatische ervaringen zitten en in tv-programma’s daarover treuren. Ik benader het anders, ben trots op Rio, het was een omslag in mijn loopbaan.” Kun je nu rustig naar die val kijken? “Ik heb de emotie niet meer en heb de val ook niet bij bewustzijn meegemaakt. Ik heb ook geen therapie of iets dergelijks nodig gehad. Maar als mijn moeder of mijn vrienden er zijn, dan vind ik het wel verschrikkelijk als die video wordt getoond. Voor hen is het zo vreselijk omdat ze dachten dat ik dood was.” Jij hebt ook nog van het studentenleven genoten. Is dat er mede de reden van dat je tot vorig jaar, tot je veertigste, op topniveau hebt kunnen fietsen? “Dat denk ik zeker. Ik zou iedereen de weg die ik heb bewandeld willen aanraden. Ik zou ook niemand adviseren om vanuit de jeugd heel serieus alleen maar met sport bezig te zijn. Als het kan, hè. Het vrouwenwielrennen is de laatste jaren heel erg geprofessionaliseerd, daardoor is het moeilijk om eerst nog even de student uit te hangen. Ik had het nooit, nooit, anders willen doen. Ik was misschien eerder gaan winnen, maar ik was zeker ook eerder gestopt als ik die studententijd niet had gehad.” Je hebt ook tegenslagen gehad, zoals drie keer een liesslagader vernauwing. “In 2009, 2011 en 2013 ben ik eraan geopereerd. Die beslissingen vond ik trouwens heel moeilijk, want je weet niet of het goedkomt na zo’n operatie. Ik heb een jaar lang gefietst met anderhalf been. Dan ga je niet vooruit, heb je geen motivatie en denk je: waarom zou ik het nog doen? Mijn plezier haalde ik altijd uit mezelf verbeteren en dat plezier was er toen niet. Dat was de moeilijkste tijd uit mijn carrière. Ik zag geen enkele vooruitgang tijdens de trainingen die ik trouw bleef doen, dus er was helemaal niks wat het leuk maakte. Ik had ook geen andere uitdagingen waar ik energie van kreeg. Depressief was ik niet, zeker niet als ik het vergelijk met mensen die echt depressief zijn, maar ik had wel moeite om uit bed te komen, wilde mensen niet onder ogen komen. Ik voelde me leeg. Het was zo’n fijn gevoel toen mijn been weer gewoon bloed kreeg. Dat is namelijk de beperking: je been krijgt niet voldoende bloed door die vernauwing, dus niet voldoende zuurstof, waardoor je heel snel verzuurt. Dan kun je met dat been niet de gebruikelijke power leveren en is trainen ook nutteloos.” Had je vrienden die je konden helpen toen je het moeilijk had? “Ja, mijn studentenvrienden. Met hen kon ik ’s avonds afspreken en dan even niet aan fietsen denken en het over andere dingen hebben. Ik heb in Wageningen nog steeds veel goede contacten buiten het fietsen. Die liesblessures hebben er misschien ook wel voor gezorgd dat ik altijd in Wageningen ben blijven wonen, omdat ik weet hoe fijn het is dat je een ander leven hebt als het even wat minder gaat met het fietsen. Dat is ook een aanrader voor topsporters.” Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met Annemiek van Vleuten komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig. Ian Maatsen had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Peter Winnen weet daarnaast wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.   Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 

John de Wolf John de Wolf (61) is een van de boegbeelden van Feyenoord. Vroeger als speler, nu alweer vijf jaar als assistent-trainer. Voorafgaand aan het nieuwe seizoen leggen we hem stellingen voor. “Ik heb de mooiste baan van Nederland.” Arne Slot is de beste trainer met wie ik ooit te maken heb gehad “Arne is een heel complete trainer. Zijn veldtrainingen waren heel goed, achter alles wat hij deed, zat een doordacht plan. Technisch en tactisch is hij ijzersterk. Hij is bovendien een prima manager en presenteert zich altijd heel goed. Kortom, Arne heeft het totale pakket, past heel goed bij deze tijd. Want de voetbalwereld is heel anders dan toen ik speler was. Je moet als trainer tegenwoordig veel meer facetten beheersen. Heb ik het er nog niet eens over dat alles wat je als trainer doet door social media veel meer onder een vergrootglas ligt. Iedereen heeft een mening over je. Er is veel meer druk dan in onze tijd.” Was jij een betere speler geweest met Arne Slot als trainer? “Als wij met de staf bij elkaar zaten om de training in elkaar te zetten en voor te bereiden, dacht ik geregeld: van deze oefenstof was ik ook een betere speler geworden.” Wat zei je toen Slot vertelde dat hij naar Liverpool ging? “Ik heb hem van harte gefeliciteerd, begreep hem. Hoe mooi is het dat Arne door de voordeur uit de Kuip vertrekt? Dat is niet altijd trainers van Feyenoord gegund. Met Arne is Feyenoord in 2023 landskampioen geworden en afgelopen seizoen pakten we de beker. Ik vind het ook goed dat er al in mei duidelijkheid was over zijn toekomst, zodat hij na de laatste wedstrijd op een mooie manier afscheid kon nemen van de supporters en er binnen de club ook duidelijkheid en rust was in aanloop naar dit nieuwe seizoen.” Hebben jullie nog contact? “Af en toe, want Arne was voor mij niet alleen een fantastische trainer, hij is ook een geweldig mens.” Had je met hem meegewild naar Liverpool? “Nee, ik heb een bepaalde rol bij Feyenoord en die kan ik in mijn ogen alleen op deze manier bij deze club invullen. Ik zit geworteld in deze club. Zeker nu de club het zo geweldig doet, is het geweldig om hier te zijn.” Je werkt pas een paar weken met hem samen, maar wat is jouw eerste indruk van de nieuwe hoofdtrainer Brian Priske? ‘‘Heel goed. Hij weet wat hij wil, is duidelijk en gedreven. Daarnaast is hij ook fijn in de omgang. Hij is eerlijk en hecht veel waarde aan het groepsgevoel.’’ Ik ben een geboren assistent “Ja, ik ben de ideale man om naast een hoofdtrainer te staan. Ik ambieer het hoofdtrainerschap niet, het is denk ik niet verkeerd voor een trainer om een assistent naast zich te hebben die in zijn achterhoofd andere ambities heeft. Ook ben ik iemand die liever een beetje vanuit de luwte opereert. Ik ben ook hoofdtrainer geweest bij amateurclubs, maar dat is anders dan hoofdtrainer zijn van een profclub. Zoals ik net al zei: daar komt vandaag de dag zoveel meer bij kijken. Ik ken mijn kwaliteiten. Ik bied jongens een luisterend oor. Ze mogen altijd bij me aankloppen. Ik sta een beetje tussen de hoofdtrainer en de spelersgroep in. Ook zeg ik altijd: ik ben geen politieagent. Ik ben ook wel een beetje een vertrouwenspersoon voor veel spelers. Ik filter wat ik hoor, ben geen postduif die alles doorbrieft.” Kloppen ze vaak bij jou aan? “Geregeld. Ik beweeg me makkelijk tussen die jongens en die accepteren dat ook van mij. Als ik iets zie op de training of in de wedstrijd kan ik ook in het voorbijgaan even twee of drie dingetjes tegen iemand zeggen. Dat kan een technische of tactische aanwijzing zijn. Op menselijk vlak probeer ik er ook voor hen te zijn. Het is belangrijk voor spelers dat er iemand bij de club is bij wie ze met alles terechtkunnen.” Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met John de Wolf komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, maken we kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig. Ian Maatsen had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.   Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer! 

Jesper de Jong Jesper de Jong (24) speelde in januari zijn eerste grandslamtoernooi. Op de Australian Open bereikte hij de tweede ronde, waarin hij verloor van de huidige nummer één van de wereld, Jannik Sinner. Ook op Roland Garros haalde hij de tweede ronde, daarin pakte hij een set tegen latere winnaar Carlos Alcaraz. Helden ging in aanloop naar de US Open (26 augustus – 8 september) bij hem langs in Zandvoort. Jannik Sinner & Carlos Alcaraz “Zij gaan de komende tien jaar onze sport domineren. De manier waarop Sinner en Alcaraz zich profileren op en naast de baan is bewonderenswaardig. Ik kijk veel naar hen. Bij Alcaraz kijk ik vooral naar zijn gedrag. Het tennisgedeelte is moeilijk af te kijken; zijn lichaamsbouw heb ik niet. Maar ik kan wel wat leren van zijn professionaliteit en hoe hij mentaal op de baan staat. Alcaraz en Sinner zijn zeker op mentaal gebied grote voorbeelden. Zij balen ook heus wel als het even niet goed gaat, maar het heeft amper invloed. Alcaraz laat een teleurstelling nog iets meer zien dan Sinner. Sinner is echt een ijskonijn, laat niks merken. Bij de beste drie spelers van dit moment hoort in mijn ogen ook nog Holger Rune. Qua type speler lijkt hij een beetje op Novak Djokovic. Sinner kun je meer met Roger Federer vergelijken en Alcaraz lijkt op Rafael Nadal. Van allemaal kan ik wat leren. Rune heeft weer een ongelooflijke vechtersmentaliteit.” Zijn die spelers toegankelijk; heb je contact met hen? “Sinner en Alcaraz zijn dat absoluut. Rune ken ik van vroeger, van de jeugdtoernooien. We speelden geregeld tegen elkaar. Hij heeft zijn eerste titel bij de profs gewonnen door mij te verslaan in de finale. Hij zegt me gedag, maar Sinner en Alcaraz zijn wat toegankelijker. Maar het contact is vrij oppervlakkig, hoor.” Jij kwalificeerde je in januari bij de Australian Open voor het eerst voor het hoofdtoernooi van een grandslamtoernooi. Op de foto aan de muur in je huis in Zandvoort hangt een foto waarop je op je rug op de baan ligt. Jij had net de derde en laatste kwalificatiewedstrijd gewonnen van de Argentijn Camilo Ugo Carabelli. “Het was een absurde wedstrijd. We speelden drie uur lang in 35 graden in Melbourne. Er zat zoveel spanning op. Ik had een matchpoint op 5-4 in de derde set, werd gebroken en niet veel later mocht hij de wedstrijd uitserveren, maar brak ik hem. De supertiebreak won ik met 10-7. Ik was al een aantal keren dichtbij kwalificatie geweest. Op de US Open van 2022 stond ik een set en een break voor, maar verloor alsnog. Op Roland Garros lukte het vorig jaar ook niet, na een grote voorsprong. Het was een struggle, maar in Australië lukte het me eindelijk om me te kwalificeren voor een grandslamtoernooi.” Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met Jesper de Jong komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig. Ian Maatsen had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Tom Dumoulin liet in 2015 in de Ronde van Spanje voor het eerst zien dat er een ronderenner in hem schuilde. Hij blikt uitgebreid terug op zijn indrukwekkende carrière. Een geweldige loopbaan had ook Annemiek van Vleuten. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.  

Tom Dumoulin Hij heeft een indrukwekkende carrière achter de rug. Tom Dumoulin, twee jaar geleden gestopt, blikt in zijn boek Op gevoel terug op het eerste deel van zijn leven. Nu is hij wieleranalist en binnenkort wordt hij voor het eerst vader. In aanloop naar de Vuelta, daar waar hij zich in 2015 voor het eerst manifesteerde als ronderenner, spreken we hem. “De puzzel was opgelost.” Je kunt hem nog steeds in ‘het wild’ tegenkomen. Op de fiets. Maar de kans is groter dat je Tom Dumoulin ziet hardlopen in de omgeving van Maastricht. Want ook daar heeft hij heel veel aanleg voor, bleek vorig jaar oktober in Amsterdam toen hij een halve marathon liep in 1 uur 10 minuten en 4 seconden. Bizar snel. Als marathonloper had hij de top niet kunnen bereiken, zegt hij er lachend bij. “De Afrikanen domineren al tientallen jaren het langeafstandslopen, ik denk niet dat ik daar verandering in had kunnen brengen. Ik liep die tijd een jaar nadat ik was gestopt met wielrennen, kon nog teren op mijn conditie die ik jarenlang had opgebouwd op de fiets. Ik loop nu meer dan vorig jaar, gemiddeld drie keer in de week, maar mijn conditie wordt alsmaar slechter. Ik vind het ook nog steeds leuk om op de fiets te zitten, maar hardlopen is veel makkelijker. Fietsen kost veel meer tijd dan hardlopen, ben al snel een halve dag kwijt. Fiets klaarmaken, onderweg een kop koffie, na terugkomst fiets schoonmaken en wegzetten. Met hardlopen is het schoenen aan, een uurtje hardlopen en klaar.” Jouw vriendin Maxime en jij verwachten in het najaar jullie eerste kindje. Binnenkort kun je achter de kinderwagen hard gaan lopen. Lachend: “Ik denk dat ik hobby en de zorgen voor ons kindje beter gescheiden kan houden.” Bleu jochie We staan voor de Vuelta, daar waar jij in 2015 jezelf voor het eerst liet zien als klassementsrenner. Je werd zesde in het eindklassement, maar het scheelde weinig of je had de rode leiderstrui tot en met Madrid gedragen. Destijds was je nog heel erg je grenzen aan het verkennen. “Als ik nu terugkijk, was dat de leukste tijd. Die Vuelta, maar ook de Tour van 2016 waarin ik de tijdrit en de bergrit naar Arcalis won. De periode dat ik mezelf aan het ontdekken was, tussen 2013 en 2016, waren echt de leukste jaren. Ik was nog zo onbevangen, geweldig als je zo je sport kunt bedrijven. Maar die onbevangenheid houdt een keer op, bij iedereen.” Begin juni kwam jouw boek Op Gevoel uit, dat je samen met journalist Nando Boers maakte. Waarom wilde je dat er een boek over je wielercarrière kwam? “Ik dacht vorig jaar steeds vaker: ik zou het leuk vinden om één keer mijn hele verhaal te vertellen. Die wens was er omdat ik me tijdens mijn loopbaan, zeker in de laatste jaren, soms wat onbegrepen heb gevoeld. Dat vond ik best moeilijk, zeker richting het einde. Ik heb in interviews wel verteld hoe ik me voelde en waarmee ik worstelde, maar eigenlijk begreep niemand echt waarom ik twee jaar geleden stopte. Niet dat ik per se wilde dat iedereen mij ineens zou begrijpen, maar ik vond het wel recht doen aan mijn carrière om mijn kant van het verhaal te vertellen.” Helden Magazine nummer 73  Het eerste gedeelte van het interview met Tom Dumoulin komt voort uit Helden Magazine nummer 73. Deze editie staat in het teken van het nieuwe voetbalseizoen, biedt uitgebreide aandacht voor wielrennen en besteedt ruimschoots aandacht aan de Paralympische Spelen. Cody Gakpo, de ster van het Nederlands elftal bij het afgelopen EK, siert de cover van Helden. In Liverpool krijgt hij nu te maken met nieuwe trainer Arne Slot en zijn assistent John Heitinga. Kan hij The Reds ook bij de hand nemen?  Voetbal  Naast Gakpo, waarbij het in het verhaal ook gaat over zijn tijd bij regerend landskampioen PSV, ook een uitgebreid interview met John de Wolf. Hij vertelt over zijn tijd met Arne Slot, Quilindschy Hartman, alzheimer en zijn imago. We maken ook kennis met het nieuwe kroonjuweel van Ajax: Jorrel Hato. In een turbulente periode bij de Amsterdamse club, ontwikkelt hij zich stormachtig. Ian Maatsen had een geweldig seizoen: haalde de Champions League-finale, kreeg een uitnodiging voor het EK en maakte een transfer naar Aston Villa. Hij doet zijn bijzondere verhaal en Lasse Schöne blikt terug op de Europa League-finale van 2017.   Wielrennen  Annemiek van Vleuten had een geweldige loopbaan. Aan de hand van foto's neemt ze ons, in aanloop naar de Tour de France Femmes die in Nederland start, mee terug in de tijd. De Tour de France voor vrouwen eindigt op Alpe d'Huez. Peter Winnen weet wat het is om te winnen op 'de Nederlandse berg'; hij flikte het twee keer. Hij neemt ons mee.  Paralympische Spelen  Paralympisch boegbeeld en atlete Fleur Jong kreeg bezoek van Victoria Koblenko. Niels Vink, een van de beste quad-rolstoeltennissers, vertelt zijn verhaal. Dat doet ook verspringer en sprinter Joël de Jong, kind van een donorvader en op jonge leeftijd getroffen door botkanker. Dinja en Joeri van Liere vormen een bijzonder duo: Dinja nam als dressuuramazone deel aan de Olympische Spelen in Parijs, terwijl haar broer Joeri, die als motorcrosser een dwarslaesie opliep, naar Parijs gaat als rolstoelbasketballer. Een dubbelinterview.   Nog meer Helden  Verder in deze editie van Helden: tennisser Jesper de Jong vertelt in aanloop naar de US Open onder andere over Carlos Alcaraz, Jannik Sinner, Tallon Griekspoor en zijn trouwste fan: zijn opa. Jelto Spijker is een opvallende verschijning in de machowereld van het waterpolo; hij is keeper en kwam op zijn zeventiende uit de kast. En nog veel meer!