Selma Konijn en Ruth Vorsselman Voor het eerst sinds 1992 plaatste een Nederlands duo zich op de 500 meter kanosprint voor de Spelen, met dank aan de steun van TEAMKPN Sportfonds. Hoog tijd om kennis te maken met kanosprinters Selma Konijn (25, links) en Ruth Vorsselman (27) in Helden Magazine nummer 72. Hoe zijn jullie ooit op het idee gekomen om te gaan kanoën? Selma Konijn: “Mijn oudere broer zat er al op. Er was een wachtlijst op de club; hij mocht aansluiten toen hij negen was. Ik was iets groter voor mijn leeftijd, mocht erbij toen ik acht was en ging meedoen met wedstrijden.” Ruth Vorsselman: “Bij ons was er op de basisschool een programma, Jeugd in Beweging, daar kon je verschillende sporten uitproberen. Ik heb een paar proeflessen kanoën gedaan. Ik vond het hartstikke leuk om op het water te zijn. Toen ben ik gaan kanoën en mijn vader, broertje en zusje uiteindelijk ook.” Wanneer ben je een goede kanoër? Ruth: “Je hebt er conditie voor nodig, moet sterk zijn. Maar de techniek is ook belangrijk. Het is best een technische sport. Er komt veel bij kijken. Veel mensen denken dat je alleen maar met je armen vaart, maar het is een ketenbeweging. De beweging begint vanuit de benen en je rug en buik zijn ook heel belangrijk, want je roteert helemaal naar voren om de peddel zo ver mogelijk in te steken. Best een ingewikkelde techniek. En met kanoën moet je wel een beetje watergevoel hebben.” Wat is watergevoel? Selma: “Het blad heeft bepaalde rondingen en dat beweegt door het water, dus je moet wel voelen hoe dat blad het water vastheeft. Je creëert zelf de lijn die jouw blad door het water maakt, met je lichaam. Een roeispaan zit nog vast aan de boot, maar onze peddel zit alleen vast aan jouw lijf. Je moet ook de makkelijkste weg zoeken voor het blad door het water, waar het blad het lichtst doorheen gaat.” Helden Magazine nummer 72 Het eerste gedeelte van het interview met Selma Konijn en Ruth Vorsselman komt voort uit Helden Magazine nummer 72. Het extra dikke zomernummer van Helden staat volledig in het teken van drie grote sportevenementen: het EK voetbal in Duitsland, de Tour de France en de Olympische Spelen in Parijs. Op de cover van de 204 pagina's tellende editie schitteren drie rolmodellen van wereldklasse uit de Nederlandse atletiek: Femke Bol, Sifan Hassan en Lieke Klaver. Wat is het geheim van hun succes? Experts zoals Ellen van Langen, Caroline Feith, Bart Bennema en Gregory Sedoc delen hun inzichten. EK voetbal De sportzomer van 2024 wordt afgetrapt met het EK voetbal, dat op 14 juni begint. In deze Helden een verhaal over Ronald Koeman. Onder andere Frank Rijkaard, Ruud Gullit, broer Erwin Koeman, Guus Hiddink, Jordi Cruijff en Rafael van der Vaart delen hun mening over de bondscoach van het Nederlands elftal. Verder ging Helden naar Milaan voor een interview met revelatie Tijjani Reijnders en zijn vrouw. Daley Blind 106-voudig international - bespreekt zijn indrukwekkende carrière aan de hand van foto’s. Brian Brobbey over de bondscoach, Marco van Basten, zijn toekomst, zijn roots en racisme. Arie Haan gaat vijftig jaar terug in de tijd, naar het WK voetbal in West-Duitsland dat eindigde met een nationaal trauma. Jan Wouters blikt terug op het gewonnen EK van 1988, ook in Duitsland. Het is nog altijd de enige hoofdprijs van Oranje. Tour de France  Na het EK volgt de Tour de France, van 29 juni tot en met 21 juli. In deze Helden lees je een interview met sprinter Fabio Jakobsen en een portret van Mathieu van der Poel, die ook de olympische wegwedstrijd in Parijs rijdt. Jeroen Blijlevens en Steven de Jongh, ploegleiders bij Lidl-Trek, vertellen hun verhaal, en we vragen ons af: kan Sepp Kuss na de Vuelta ook de Tour winnen? Olympische Spelen De Olympische Spelen vinden plaats van 26 juli tot en met 11 augustus. Chef de mission Pieter van den Hoogenband kijkt terug op zijn gouden race twintig jaar geleden. Turnster Sanne Wevers bereidt zich voor op haar laatste kunstje, baanwielrenner Harrie Lavreysen spreekt over hoge verwachtingen, en BMX’er Niek Kimmann over zijn post-olympische dip. Sharon van Rouwendaal gaat voor goud in het openwater, roeizussen Bente en Ilse Paulis geven een dubbelinterview, en Simone van de Kraats hoopt op goud in het waterpolo. Bovendien gingen we op bezoek bij Tes Schouten, Caspar Corbeau en Arno Kamminga, de drie schoolslagmusketiers. Alle drie zijn ze een medaillekandidaat in Parijs. Triatlontopper Maya Kingma stelde ernstige misstanden aan de kaak binnen het topsportprogramma van de triatlonbond. Dat werd de triatleet niet door iedereen in dank afgenomen. Joost Luiten is sinds kort vader en worstelde met golfyips. In aanloop naar de KLM Open, die hij twee keer won, doet hij zijn verhaal.

Estavana Polman (31) is al jaren het gezicht van het Nederlandse vrouwenhandbal. Haar lichaam heeft de nodige klappen gehad. Ze wil nog ‘knallen’ op de Spelen in Parijs en volgend jaar op het WK in eigen land. Ze is niet alleen handbalster, maar ook moeder van Jesslynn, stiefmoeder van Damián en vriendin van Rafael van der Vaart. Bovendien heeft ze geproefd van televisiewerk. In aanloop naar het olympisch kwalificatietoernooi in Spanje (11-14 april) spreekt ze zich uit. “Tsja, het leven is weleens anders geweest,” zegt Estavana Polman over de afgelopen periode in Helden Magazine 71. “Het is saai op het moment. Elke dag hetzelfde. Dag in dag uit naar de sportschool, veel fietsen. Het is telkens weer een mentale strijd. Keer op keer moet ik mezelf oppeppen, zeggen: kom op Es, je kunt het. Ik heb in de achterliggende periode ook een paar keer gedacht: nu kap ik ermee.” Dertien jaar was Estavana toen ze debuteerde in de handbal-eredivisie, op haar achttiende stond ze in het Nederlands team. We zijn dertien jaar verder en ze kan zeggen dat ze goud, zilver en brons won op een WK, zilver en brons op een EK pakte en vierde werd op de Spelen van 2016. Estavana is een van de boegbeelden van de meest succesvolle Nederlandse handbalgeneratie ooit. Maar de jaren beginnen ook te tellen. Fysieke ongemakken zijn nooit ver weg als handbalster, maar na de geboorte van Jesslynn in 2017 heeft Estavana meerdere keren terug moeten vechten na flinke blessures. Zoals ze dat ook eerder in haar leven moest doen toen ze op haar zestiende twee gebroken ruggenwervels opliep bij een ernstig auto-ongeluk in Duitsland, toen zij met het gezin op weg was naar de vakantiebestemming. Eenzaam Ook afgelopen jaar in Boekarest, waar ze na meer dan tien jaar in Denemarken is neergestreken met haar dochter van inmiddels zes en vriend Rafael van der Vaart – met wie ze sinds 2016 samen is –, heeft ze weer veel moeten revalideren. Waarvoor ze het doet? Ze wil deze zomer dolgraag meedoen aan de Spelen en in Parijs een medaille pakken. Ook wil ze volgend jaar het WK in eigen land meemaken. “Laatst waren we met het Nederlands team op Papendal bij elkaar. Zij konden lekker trainen en ik moest weer op de fiets in het krachthonk. Ik was daar weer eens in m’n eentje. Het was er stil en donker, ik zag die rij fietsen en zag ook het bordje ‘nooduitgang’. Even dacht ik: verdwijn gewoon door die achterdeur, Es, waarom doe je het nog? ''Ik zag die rij fietsen en zag ook het bordje 'nooduitgang'. Even dacht ik: verdwijn gewoon door die achterdeur. Die eenzaamheid...'' Die eenzaamheid... Als je fit bent en alles gaat goed, dan heb je veel mensen om je heen. Maar als het niet goed gaat, hoor of zie je die mensen niet. Je moet zelf zorgen dat je terugkomt. Ik heb gelukkig mijn gezin dat me er doorheen sleept. Maar Rafael gaat niet met mij op de fiets zitten en Jesslynn houdt niet mijn hand vast als ik de gym in loop. Ik krijg er motivatie van dat ik weet dat ze thuis zijn als ik getraind heb, dat ik dan niet alleen ben. Met Raf kan ik er over praten en ik kan bij hem mijn frustraties afreageren. Dat is fijn. Maar uiteindelijk moet ik zelf die weg afleggen. Ik sta er alleen voor, heb mezelf de afgelopen tijd goed leren kennen. Ik ben eigenlijk al drie jaar bezig met revalideren. In 2020 scheurde ik mijn kruisband en een jaar later, vlak voor de Spelen, gebeurde dat opnieuw. Weg Spelen. Ondertussen speelde ook al het gezeik met mijn oude club Esbjerg, waar ik jarenlang mijn hele ziel en zaligheid had gegeven en ineens niet meer welkom was. Eind 2022 vertrok ik naar Rapid Boekarest. Ik heb even gespeeld, maar vorig jaar zomer moest ik weer een knieoperatie ondergaan. Toen ik eindelijk kon spelen, raakte ik tot twee keer toe geblesseerd aan mijn kuit. Eerst aan de ene, toen aan de andere. Als je boven de dertig bent, is een spierblessure zo vervelend. Het lijkt wel of ik in een soort carrousel zit. Al die blessures, het lijkt wel niet te stoppen. Op een gegeven moment ben je er wel klaar mee. Maar toch ga ik door. Dat is mijn karakter, dat zit in mij. Als je Jesslynn vraagt wat mama altijd zegt, zal ze antwoorden: ‘Geef nooit op.’ Ik ben zo opgevoed dat als iets de eerste keer niet lukt, het vast de tweede keer lukt. En anders de derde keer wel. En er speelt nog iets mee: ik wil niet zo stoppen. Ik ken een hoop sporters die hun laatste wedstrijd hebben gespeeld zonder dat ze het wisten. Die gedachte vind ik heftig. Zolang ik het nog kan opbrengen, zolang er nog hoop is, ga ik ervoor. Al weet ik al wel dat mijn knie nooit meer zal worden zoals hij was. Ik heb er altijd last van en vrees dat dit ook de rest van mijn leven zo zal blijven.” Helden Magazine 71 Het eerste gedeelte van het interview met Estavana Polman is afkomstig uit de tweede uitgave van 2024. De 71ste editie van Helden Magazine is voor het eerst in België te bewonderen! Deze mijlpaal wordt gevierd met twee verschillende sporters op de cover: Estavana Polman in Nederland en Wout van Aert in België. Alleskunner Wout van Aert laat dit jaar de Tour de France schieten en kiest voor het eerst voor de Giro d’Italia. De Belgische renner spreekt zich uit over het nieuwe traject, Mathieu van der Poel, Visma-Lease a Bike en de Olympische Spelen. In deze editie van Helden wordt er ook veel aandacht besteed aan voetbal. Esmee Brugts, bekroond als Talent van het Jaar, maakte afgelopen zomer een droomtransfer naar FC Barcelona. Experts laten zich daarnaast uit over Jerdy Schouten, de sleutelspeler van PSV, dat op weg is naar het landskampioenschap en het EK met Oranje in Duitsland. We blikken terug op de legendarische wedstrijd tegen Portugal tijdens het WK van 2006 met Khalid Boulahrouz en bezoeken verdediger Bart Nieuwkoop in Rotterdam. Met Manchester City won Kevin De Bruyne alles wat er te winnen valt. Kenners spreken zich uit over onder meer zijn weergaloze traptechniek en fabuleuze inzicht. In ‘De Dag Dat Alles Misging’ kijken Sigi Lens en Edu Nandlal terug op de vliegtuigcrash in Suriname. Ze hebben de verschrikkelijke SLM-ramp overleefd die zich 35 jaar geleden heeft voorgedaan. Verder in de 140 pagina’s tellende editie deelt marathonloopster Anne Luijten haar bewogen jaar met de lezers. Ze liep de olympische limiet, trouwde, maar verloor ook haar trouwste fan: vader Jos. Zwemfenomeen Ian Thorpe blikt terug op zijn legendarische races en vriendschap met Pieter van den Hoogenband. Victoria Koblenko gaat in gesprek met Ranomi Kromowidjojo, drievoudig olympisch kampioen en zeventienvoudig wereldkampioen zwemmen. Kickbokslegende Peter Aerts, een grootheid in Japan, spreekt onder meer over het oprichten van zijn eigen bond LEGEND. Als laatste is de negentienjarige Collin Veijer de hoop van de Nederlandse motorsportfans, maar wie is hij?

Jutta Leerdam (25) weet dat de schijnwerpers bij de WK Afstanden (15-18 februari in Calgary) en WK Allround & Sprint (8-10 maart in Inzell) op haar gericht zijn. Want dat gebeurt overal waar ze verschijnt. Alles wat Jutta doet is nieuws. Of het nou haar prestaties op het ijs zijn, haar posts op social media of haar relatie met influencer Jake Paul. Hoe kijkt ze daar zelf naar? En hoe kijken anderen naar haar? Jutta Leerdam is sinds afgelopen zomer ook te bewonderen in Madame Tussauds. Op Instagram postte ze foto’s van zichzelf met haar wassen evenbeeld. Uiteraard ontbraken bij de replica haar trademarks – lang blond haar en zwarte eyeliner – niet. [caption id="attachment_19485" align="alignnone" width="2560"] Jutta posseert met haar evenbeeld in Madame Tussauds[/caption] Hoe anders was dat in september toen ze haar debuut maakte als model bij de Fashion Week in modestad Milaan voor BOSS. Op social media deelde ze met haar meer dan vier miljoen volgers beelden van de modeshow en hoe het er backstage aan toeging. Ze was op de catwalk te zien in een lange zwarte jas, zonder eyeliner en het haar had ze vast. Weer eens wat anders. Op TikTok liet ze weten dat ze nooit ‘catwalk-les’ had gekregen, omdat ze elke dag alleen maar schaatst. Haar volgers blijven ook op de hoogte van haar relatie met de Amerikaanse influencer, YouTuber en bokser Jake Paul. Ze maakten in april hun relatie bekend en sindsdien deelden ze meerdere keren foto’s en filmpjes van hen samen op hun social mediakanalen. Jake Paul was ook te bewonderen bij het World Cup Kwalificatie Toernooi in Thialf eind oktober, waar hij vanaf de tribune – en naast zijn ‘schoonouders’ Ruud en Monique – Jutta de 1000 meter zag winnen. Het team rondom Paul vroeg vooraf aan de organisatie of ze de auto voor de deur mochten parkeren en er wellicht een aparte ingang was voor Paul en zijn gevolg. Het antwoord was simpel: in Thialf parkeert iedereen op dezelfde parkeerplaats en gaan alle bezoekers door dezelfde ingang. Ook iemand met dik 25 miljoen volgers op Instagram. Op haar beurt was Jutta in augustus aanwezig bij een bokspartij van haar vriend. Ze zag Jake Paul in Dallas zijn entree maken op een tank en daarna de partij winnen. Ook was ze al te gast in zijn goed beluisterde podcast en schitterde ze in zijn YouTube-video’s. Vlak voor de kerst deelde Jutta op social een video van haar en Jake dansend naast de kerstboom in op elkaar afgestemde kerstoufits. ‘Mensen hebben altijd wel een mening over de dingen die ik doe. Tot nu toe bewijs ik keer op keer dat de invloed van al die dingen op mijn schaatsen wel meevalt’ De schijnwerpers waren ook op Jutta gericht tijdens de ploegenpresentatie van Jumbo-Visma op het hoofdkantoor van Unilever in Rotterdam, half september. Tal van cameraploegen waren uitgerukt, onder andere eentje van RTL Boulevard - die natuurlijk vooral geïnteresseerd was in haar liefdesleven - en fotografen, waaronder die van roddelbladen. “Er is geen enkele schaatser die zoveel druk heeft als ik,” stelde ze op het podium. Toen ze van interview naar interview was gegaan en voor elke camera opnieuw haar verhaal had gedaan, zei ze: “Ik weet zeker dat ik degene ben die de meeste ogen op zich gericht weet.” Hype “Ik heb nooit gedacht: laat ik het maar niet doen,” lachte Jutta toen haar breed uitgemeten relatie ter sprake kwam. “Die hype was er ook al voordat we elkaar leerden kennen. Er is geen ontkomen aan dat wij opduiken in de media. Hij is een vlogger en YouTuber, doet het supergoed op social media en heeft een heel content-team om zich heen. Vanaf het begin wisten we dat we nooit een privérelatie konden hebben. Voordat we überhaupt aan het daten waren, was het al een ding in de media en online. Wij hebben iets supersterks samen, delen af en toe iets van ons beiden, maar eigenlijk is dat best oppervlakkig. De dingen die privé zijn, proberen we ook echt privé te houden. Social media zijn ergens een afspiegeling van mijn leven, maar wel uitvergroot. Want ik ben ook gewoon twee keer per dag aan het trainen, ik zit op de fiets en zie mijn vriend bijna niet.” Op de vraag of het samenzijn met Jake Paul niet voor nog meer druk op haar schouders zorgde, antwoordde ze: “Ik voel altijd druk. Toen ik in aanloop naar de Spelen in Beijing mijn eigen schaatsteam begon, voelde ik die druk ook. Ik hoorde mensen zich afvragen: gaat dit wel goed? Daarna de Spelen zelf. Vervolgens de switch naar Team Jumbo- Visma in 2022, waardoor ik vooral bij mezelf heel veel druk voelde om me te bewijzen. Kortom: elk jaar voel ik druk en die kan ik altijd wel omzetten in extra motivatie en scherpte.” Helden Magazine 70 Het eerste gedeelte van het interview met Jutta Leerdam komt voort uit het eerste nummer van 2024. In Helden Magazine 70 is er veel aandacht voor de wintersporten. Het jonge Amerikaanse fenomeen Jordan Stolz vragen we naar zijn geheim en de samenwerking met Irene Schouten en Jillert Anema. Shorttrackzusjes Xandra en Michelle Velzeboer veroveren samen de wereld, een dubbelinterview in aanloop naar de WK in Rotterdam. Collega-shorttracker Jens van ’t Wout ontmoet Victoria Koblenko. Daarnaast is er ook aandacht voor voetbal. Peter Bosz is met PSV hard op weg naar zijn eerste landstitel. De kans is groot dat PSV zijn laatste club is als trainer. Calvin Stengs is helemaal terug, schittert bij Feyenoord en Oranje. We gingen langs bij Calvin, zijn vriendin Beau de Boer – dochter van Frank de Boer – en zoontje Saint. Frits Barend eert Ruud Geels, de vaak verguisde spits die in november overleed en oud-voetballer Michael Mols spreekt over de tumor die in zijn hoofd werd ontdekt. Verder kwam wielrenner Milan Vader in 2022 zwaar ten val, lag in coma en keerde na een lange revalidatie terug aan de top, met dank aan vriendin Ilse Lutke die niet van zijn zijde week. Veldrijdster Fem van Empel is een multitalent, maar het is wel wennen dat iedereen haar vergelijkt met Mathieu van der Poel. Tallon Griekspoor is de beste tennisser van Nederland. We spraken hem samen met zijn broers Kevin en Scott in aanloop naar de ABN AMRO Open. Als laatste stroomt het racen bij duizendpoot Tom Coronel door zijn bloed. “Max Verstappen is beter dan iedereen die ik ooit heb gezien.” Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 70 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van jouw favoriete sporters? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.

Jordan Stolz is de nieuwe schaatssensatie. De negentienjarige Amerikaan won vorig jaar de wereldtitels op de 500, 1000 en 1500 meter. Met behulp van Jillert Anema, zijn coach bij Team Albert Heijn Zaanlander, wil hij nog beter worden. In aanloop naar de WK afstanden (15-18 februari, Calgary) en WK sprint (23-24 februari, Heerenveen) sprak Helden het wonderkind over succes, God en goud. “Misschien is mijn geheim dat er geen geheim is.” [caption id="attachment_19501" align="alignnone" width="1830"] Jordan Stolz & Irene Schouten[/caption] Kjeld Nuis staat bekend als een onverbeterlijke optimist, altijd op zoek naar lichtpuntjes, zelfs na een stevige uppercut van Jordan Stolz tijdens de 1500 meter bij de World Cup in Stavanger. Terwijl de Nederlandse concurrentie zich afvraagt wie het Amerikaanse fenomeen zal verslaan, ziet Kjeld alleen maar een positieve impuls voor de schaatssport. “Wie gaat Stolz kloppen? Dat wordt de grote uitdaging voor de komende jaren. Mooi man!” zegt Kjeld met een glimlach. Op het kantoor van Team Albert Heijn Zaanlander, waar de favoriete muziek van Stolz’ coach Jillert Anema de ruimte vult, blijft Jordan Stolz onverstoorbaar, ondanks de jankende gitaren en stevige rock- nummers. “Jillert en ik hebben dezelfde muzieksmaak. Rock uit de 60’s en 70’s.” Sportvissen Achter de relaxte houding schuilt een sporter van negentien met een bijzondere missie en drive. Hij is zelfbewust en bescheiden. Jordan is niet van de grote woorden, wil zijn prestaties laten spreken. Jordan werd geboren op een elandenranch buiten Kewaskum, Wisconsin, en raakte op zijn zesde in de ban van schaatsen. Na schooltijd keek hij naar shorttrack op de Olympische Winterspelen van 2010 in Vancouver en zag de kleurrijke Amerikaanse shorttracklegende Apolo Ohno imponeren en goud winnen. ‘In de kleedkamers heb ik het nooit over mijn geloof. Daar hebben de Nederlanders altijd het hoogste woord, gaat het over geld, seks en auto’s. Vind ik ook prima’ Jordan sprong op van de bank en begon in de woonkamer schaatsbewegingen te maken. Vader Dirk, de plaatselijke sheriff, wist wat hem te doen stond: zorgen voor een ijsbaan op het erf. De achtertuin van de familie Stolz veranderde in een ijsbaan met buitenverlichting. Vader en moeder fungeerden als baanvegers. “Ik ben mijn ouders heel dankbaar. Als ik het ijs op wilde, dan kon dat. Ze veegden de baan en coachten mij en mijn zus Hannah. Ik was zo fanatiek dat als ik ’s nachts niet kon slapen, ik stiekem het ijs op ging. Ik ben mijn ouders dankbaar dat ze mij zo onvoorwaardelijk steunden. Helden Magazine 70 Het eerste gedeelte van het interview met Jordan Stolz komt voort uit het eerste nummer van 2024. Jutta Leerdam schittert op de cover van de zeventigste editie van Helden. Ze heeft een grote schare fans en volgers. Hoe kijkt ze naar zichzelf? En hoe kijken anderen naar haar. ‘’Echt, schaatsen staat bij mij altijd voorop.’’ In Helden Magazine 70 is er veel aandacht voor de wintersporten. Shorttrackzusjes Xandra en Michelle Velzeboer veroveren samen de wereld, een dubbelinterview in aanloop naar de WK in Rotterdam. Collega-shorttracker Jens van ’t Wout ontmoet Victoria Koblenko. Daarnaast is er ook aandacht voor voetbal. Peter Bosz is met PSV hard op weg naar zijn eerste landstitel. De kans is groot dat PSV zijn laatste club is als trainer. Calvin Stengs is helemaal terug, schittert bij Feyenoord en Oranje. We gingen langs bij Calvin, zijn vriendin Beau de Boer – dochter van Frank de Boer – en zoontje Saint. Frits Barend eert Ruud Geels, de vaak verguisde spits die in november overleed en oud-voetballer Michael Mols spreekt over de tumor die in zijn hoofd werd ontdekt. Verder kwam wielrenner Milan Vader in 2022 zwaar ten val, lag in coma en keerde na een lange revalidatie terug aan de top, met dank aan vriendin Ilse Lutke die niet van zijn zijde week. Veldrijdster Fem van Empel is een multitalent, maar het is wel wennen dat iedereen haar vergelijkt met Mathieu van der Poel. Tallon Griekspoor is de beste tennisser van Nederland, we spraken hem samen met zijn broers Kevin en Scott in aanloop naar de ABN AMRO Open. Als laatste stroomt het racen bij duizendpoot Tom Coronel door zijn bloed. “Max Verstappen is beter dan iedereen die ik ooit heb gezien.” Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 70 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van jouw favoriete sporters? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.

Femke Kok veroverde bij de WK afstanden in maart als eerste Nederlandse schaatsster ooit de wereldtitel op de 500 meter. En dan te bedenken dat de sprintster van Team Reggeborgh nog maar net 23 is. Een gesprek over mentor Ireen Wüst, coaches Gerard van Velde en Dennis van der Gun, rivale Jutta Leerdam en een lunch met koning Willem-Alexander en koningin Máxima. Kurumi Inagawa “Inagawa is een Japanse die snel kan openen, een van de beste tegenstanders die ik me kon wensen. Ik begon in de buitenbaan,” zegt Femke Kok. Bij de WK afstanden startte ze op 3 maart in een kolkend Thialf in rit zeven op de 500 meter. “Ik raakte zo gemotiveerd van het publiek, had zo’n zin om te schaatsen. Doordat er nog geen richttijd was, voelde ik weinig druk. Het hele seizoen waren mijn prestaties een beetje achtergebleven, waardoor de verwachtingen rond mij sowieso minder waren. Ik was voor mijn gevoel al een beetje afgeschreven. Ik was relaxed, had niets te verliezen. Dat was heel anders in 2022, toen juist iedereen dacht dat ik wel even zou winnen als ik aan de start van een 500 meter stond, omdat ik in 2021 na mijn overstap naar de senioren op mijn afstand meteen vier wereldbekerwedstrijden op rij had gewonnen en zilver bij de WK afstanden had gepakt. Ik vond het lastig om een jaar later met die druk om te gaan, kwam nog maar net kijken.” Femke was er bij wereldbekerwedstrijden afgelopen seizoen niet in geslaagd het podium te halen, wel werd ze twee keer vierde. Drie weken eerder werd de World Cup in Polen een teleurstelling. “Daar ging alles mis wat mis kon gaan. Op de 500 meter had ik een dikke misser, waardoor ik meteen kansloos was. Op de 1000 meter zou ik in de tweede rit starten, maar dat werd ineens rit één. Ik was nog niet klaar met inrijden, had mijn transponders nog niet om gekregen toen ik ineens naar de start moest. Ik was al buiten adem toen ik van start ging. 'Dat zenuwslopende wachten op het middenterrein. Vreselijk. Ik maakte mezelf helemaal gek. Van pure spanning heb ik mijn coach en de fysio heel vaak geknepen' Helden Magazine 69 Het eerste gedeelte van het verhaal van Femke Kok komt voort uit het dubbeldikke eindejaarsnummer van Helden. De laatste editie van 2023 staat traditioneel in het teken van een terugblik op het afgelopen sportjaar, waarop Femke Bol de cover siert. De atlete blikt uitgebreid terug op het jaar waarin alles wat ze aanraakte in goud leek te veranderen. Helden ging daarnaast in Engeland op bezoek bij Nathan Aké, die met Manchester City de landstitel, FA Cup en Champions League won. Hij werd samen met zijn echtgenote Kaylee, met wie hij al sinds zijn vijftiende samen is, geïnterviewd en gefotografeerd. Bijzonder was ook het bezoek aan de familie Schippers. Dafne nam afscheid van de atletiek en samen met haar ouders, zus en broer blikte ze terug op haar indrukwekkende carrière. In de 69ste editie van Helden komen tal van sporters aan het woord die 2023 kleur gaven. Wout Poels blikt terug op ritzeges in de Tour en Vuelta, maar ook op het verlies van ploeggenoot Gino Mäder. Golden Sisters Bente en Lieke Rogge werden samen wereldkampioen waterpolo. Karolien en Finn Florijn zijn gezegend met geweldige roeigenen, ze pakten allebei WK-goud; een dubbelinterview. Jeffrey Hoogland is koning op de kilometer. Hij werd voor de vierde keer wereldkampioen op ‘zijn’ afstand en verbeterde het wereldrecord. Een openhartig gesprek met de kilometervreter. Verder pakten zeilers Bart Lambriex en Floris van de Werken een hattrick aan wereldtitels. Over zeilen gesproken: Marit Bouwmeester keerde terug na de bevalling van haar dochter in 2022 en werd meteen weer Europees kampioen. Feyenoord werd ook kampioen en Lutsharel Geertruida had daar een belangrijk aandeel in. Hij doet zijn verhaal. Joey Veerman won in 2023 de KNVB-beker en werd vader. Een gesprek met de uitgesproken voetballer over wie veel mensen een mening hebben. Ook een verhaal over Lionel Messi en de club waar hij afgelopen zomer heen verhuisde, het Inter Miami van David Beckham. Een portret van Carlos Alcaraz, de nieuwe posterboy van het tennis die Novak Djokovic klopte in de finale op Wimbledon in dé wedstrijd van het jaar. En als laatste was het voor schaatscoach Kosta Poltavets en voetbaltrainer Anoush Dastgir juist een zwaar jaar, door de situatie in hun geboortelanden Oekraïne en Afghanistan. Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 69 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van onze Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.

Eigenlijk wilde schaatscoach Kosta Poltavets (61) naar Oekraïne om mee te vechten tegen de Russen. Hij kreeg het advies om in Heerenveen te blijven en vanuit Friesland Oekraïners te helpen waar het kan. Daarnaast heeft hij Joodse roots, veel bekenden wonen in Israël. “De oorlog raakt mij rechtstreeks, vrienden en familie sterven.” Niets is meer hetzelfde voor Kosta Poltavets na de inval van het Russische leger in zijn vaderland Oekraïne. Kosta stond op 24 februari 2022 op het ijs van het Vikingskipet in Hamar met zijn toenmalige pupil Jutta Leerdam toen het nieuws over de Russische aanval via zijn mobiele telefoon binnenkwam. Angst en paniek sloegen toe bij Kosta, die meteen twijfelde of hij in Noorwegen moest blijven. Hij wilde familie en vrienden bijstaan in Oekraïne. “Vlak voor de 1000 meter van Jutta kreeg ik een telefoontje van mijn halfbroer Dmytro dat zijn vrouw en kinderen al gevlucht waren richting de Roemeense grens. Hij was zwaarbewapend, zat in Kiev om de stad te verdedigen. Mijn eerste ingeving was: ik ga er naartoe. Ik had zoveel stress, dat is gewoon niet te omschrijven. Maar Jutta en andere mensen hebben mij overtuigd dat ik beter iets vanuit Nederland kon doen, dat ik ook op die manier mijn bijdrage kon leveren. Dat is ook wat onze dochter Katja nu doet. Zij is zangeres, beter bekend als Katie Koss, en zet haar stem en haar gitaar in als wapen. Wij zetten nu ook onze stem in.” Zware strijd De oorlog is al bijna twee jaar gaande. De foto’s en video’s die hij dagelijks vanuit zijn geboortestad Charkov binnenkrijgt, raken Kosta elke keer weer keihard. Hij ziet wat de Russische bombardementen aanrichten; dood en verderf beheersen ‘zijn’ stad. “Die beelden zijn heftiger dan wat we hier op televisie zien. Ik zal degenen die dit hebben aangericht nooit vergeven en ik zal het al helemaal nooit vergeten.” Ook al verdeelt Kosta nu zijn tijd tussen thuisbasis Heerenveen en zijn werk als technisch adviseur voor de schaatsbond van Kazachstan, de oorlog beheerst 24 uur per dag zijn leven. “De hele dag zijn er de telefoontjes. Ik bel zelf of word gebeld. Ik heb het gevoel dat ik een beetje verdoofd ben omdat de oorlog mij ook rechtstreeks raakt, ook al zit ik hier. Vrienden en familie zijn doodsbang, al meerdere van mijn vrienden en familieleden zijn gestorven. Mijn schoonmoeder lag in een ziekenhuis dat onder Russisch vuur kwam te liggen. Er ontplofte een raket in dat ziekenhuis en ze ontsnapte op het nippertje aan de dood. Vier maanden later overleed ze aan de stress door die raketaanval en de zware strijd rond Charkov. Een week geleden overleed mijn stiefmoeder. Stress. Ook bezweken aan de dagelijkse strijd om te overleven in een stad aan het front. Bij militaire acties heb ik al zes goeie kennissen verloren. Anderhalf jaar al ligt mijn geboortestad dagelijks onder vuur. Het vraagt heel veel van de mensen, vooral mentaal. Ooit zal de oorlog voorbij zijn en dan is Charkov een verwoeste stad met heel veel zwaar getraumatiseerde inwoners. En die moeten weer terug naar een normaal leven... Meteen toen de oorlog uitbrak, heb ik meegewerkt om vrienden en kennissen op te vangen hier in en rond Heerenveen. De vrouw van mijn halfbroer met twee kinderen, een familielid met vrouw en drie kinderen op een camping hier in de buurt. Ik help waar ik kan, maar het vreet aan me dat ik het gevoel heb dat het niet genoeg is. Steeds maar die frustratie, die pijn. Sinds 24 februari 2022 is er geen dag geweest dat ik zonder zorgen was, dat ik er eens lekker op uit wilde. Daarom help ik Oekraïense vluchtelingen waar ik kan. Ik moet dealen met die pijn en zorg, pijn waar elke Oekraïner mee opstaat en naar bed gaat. Die brandende pijn iedere dag weer; ik wil dan naar Oekraïne, vechten en er zijn voor m’n familie. Maar telkens besluit ik toch weer: ik doe het niet. Ik heb het daar geregeld met oud-voetballer en landgenoot Evgeniy Levchenko over gehad. Hij is ook heel actief in Nederland voor de vluchtelingen uit Oekraïne. 'Ik help Oekraïense vluchtelingen waar ik kan. Ik moet dealen met die pijn en zorg, pijn waar elke Oekraïner mee opstaat en naar bed gaat' Hij zegt dat ik met mijn positie, ervaring en netwerk hier meer kan betekenen dan daar. Ik ben niet iemand die de media opzoekt, doe het op mijn manier: in stilte en achter de schermen. Ik help bijvoorbeeld de skeelerbond van Oekraïne met het maken van pakken. Dat regel ik vanuit Nederland. Ik zorg ook dat Oekraïense sporters wedstrijden kunnen rijden en dat ze in Nederland kunnen trainen en verblijven. Ze hebben mee kunnen doen aan de grote skeelermarathon in Berlijn. En dan ben ik trots en een beetje emotioneel als een van de meisjes tiende wordt bij de dames-elite.” Helden Magazine 69 Het eerste gedeelte van het verhaal van Kosta Poltavets komt voort uit het dubbeldikke eindejaarsnummer van Helden. De laatste editie van 2023 staat traditioneel in het teken van een terugblik op het afgelopen sportjaar, waarop Femke Bol de cover siert. De atlete blikt uitgebreid terug op het jaar waarin alles wat ze aanraakte in goud leek te veranderen. Helden ging daarnaast in Engeland op bezoek bij Nathan Aké, die met Manchester City de landstitel, FA Cup en Champions League won. Hij werd samen met zijn echtgenote Kaylee, met wie hij al sinds zijn vijftiende samen is, geïnterviewd en gefotografeerd. Bijzonder was ook het bezoek aan de familie Schippers. Dafne nam afscheid van de atletiek en samen met haar ouders, zus en broer blikte ze terug op haar indrukwekkende carrière. In de 69ste editie van Helden komen tal van sporters aan het woord die 2023 kleur gaven. Wout Poels blikt terug op ritzeges in de Tour en Vuelta, maar ook op het verlies van ploeggenoot Gino Mäder. Golden Sisters Bente en Lieke Rogge werden samen wereldkampioen waterpolo. Femke Kok kroonde zich tot de eerste Nederlandse wereldkampioene op de 500 meter en toont zich zoals we haar niet eerder zagen. Karolien en Finn Florijn zijn gezegend met geweldige roeigenen, ze pakten allebei WK-goud; een dubbelinterview. Jeffrey Hoogland is koning op de kilometer. Hij werd voor de vierde keer wereldkampioen op ‘zijn’ afstand en verbeterde het wereldrecord. Een openhartig gesprek met de kilometervreter. Verder pakten zeilers Bart Lambriex en Floris van de Werken een hattrick aan wereldtitels. Over zeilen gesproken: Marit Bouwmeester keerde terug na de bevalling van haar dochter in 2022 en werd meteen weer Europees kampioen. Feyenoord werd ook kampioen en Lutsharel Geertruida had daar een belangrijk aandeel in. Hij doet zijn verhaal. Joey Veerman won in 2023 de KNVB-beker en werd vader. Een gesprek met de uitgesproken voetballer over wie veel mensen een mening hebben. Ook een verhaal over Lionel Messi en de club waar hij afgelopen zomer heen verhuisde, het Inter Miami van David Beckham. Een portret van Carlos Alcaraz, de nieuwe posterboy van het tennis die Novak Djokovic klopte in de finale op Wimbledon in dé wedstrijd van het jaar. En als laatste was het voor voetbaltrainer Anoush Dastgir juist een zwaar jaar, door de situatie in zijn geboorteland Afghanistan. Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 69 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van onze Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.

Angela Malestein is al jaren een van de vaste krachten van het Nederlands handbalteam. De rechterhoekspeler stond met de ploeg al verschillende keren op het podium op EK’s en WK’s en werd in 2019 zelfs wereldkampioen in Japan. Bij het WK in Noorwegen, Denemarken en Zweden (29 november- 17 december) is Angela weer van de partij. Deze oefening doe ik het liefst in de gym... Lachend: ‘‘Geen een. Als ik dan toch moet kiezen, ga ik voor oefeningen voor mijn benen. Ik wil het wel een beetje kunnen voelen als ik getraind heb.” Dit is op dit moment mijn favoriete artiest... ‘‘Dat zijn er twee: Justin Bieber en Omah Lay. Mijn favoriete nummer van Justin Bieber is Ghost en van Omah Lay is dat Soso.’’ Van deze persoon had ik vroeger posters op mijn kamer hangen... ‘‘Van Shakira. Ik was echt een die hard fan.’’ Als ik één andere sport mocht kiezen, dan koos ik voor... ‘‘Ik vind zwemmen en basketbal leuk. Om zelf te doen, maar ook om naar te kijken. Als er Nederlanders meedoen bij het zwemmen, volg ik dat, en soms kijk ik ook naar NBA-wedstrijden.’’ Helden Magazine 69 Het eerste gedeelte van Heldenpraat met Angela Malestein komt voort uit het dubbeldikke eindejaarsnummer van Helden. De laatste editie van 2023 staat traditioneel in het teken van een terugblik op het afgelopen sportjaar, waarop Femke Bol de cover siert. De atlete blikt uitgebreid terug op het jaar waarin alles wat ze aanraakte in goud leek te veranderen. Helden ging daarnaast in Engeland op bezoek bij Nathan Aké, die met Manchester City de landstitel, FA Cup en Champions League won. Hij werd samen met zijn echtgenote Kaylee, met wie hij al sinds zijn vijftiende samen is, geïnterviewd en gefotografeerd. Bijzonder was ook het bezoek aan de familie Schippers. Dafne nam afscheid van de atletiek en samen met haar ouders, zus en broer blikte ze terug op haar indrukwekkende carrière. In de 69ste editie van Helden komen tal van sporters aan het woord die 2023 kleur gaven. Wout Poels blikt terug op ritzeges in de Tour en Vuelta, maar ook op het verlies van ploeggenoot Gino Mäder. Golden Sisters Bente en Lieke Rogge werden samen wereldkampioen waterpolo. Femke Kok kroonde zich tot de eerste Nederlandse wereldkampioene op de 500 meter en toont zich zoals we haar niet eerder zagen. Karolien en Finn Florijn zijn gezegend met geweldige roeigenen, ze pakten allebei WK-goud; een dubbelinterview. Jeffrey Hoogland is koning op de kilometer. Hij werd voor de vierde keer wereldkampioen op ‘zijn’ afstand en verbeterde het wereldrecord. Een openhartig gesprek met de kilometervreter. Verder pakten zeilers Bart Lambriex en Floris van de Werken een hattrick aan wereldtitels. Over zeilen gesproken: Marit Bouwmeester keerde terug na de bevalling van haar dochter in 2022 en werd meteen weer Europees kampioen. Feyenoord werd ook kampioen en Lutsharel Geertruida had daar een belangrijk aandeel in. Hij doet zijn verhaal. Joey Veerman won in 2023 de KNVB-beker en werd vader. Een gesprek met de uitgesproken voetballer over wie veel mensen een mening hebben. Ook een verhaal over Lionel Messi en de club waar hij afgelopen zomer heen verhuisde, het Inter Miami van David Beckham. Een portret van Carlos Alcaraz, de nieuwe posterboy van het tennis die Novak Djokovic klopte in de finale op Wimbledon in dé wedstrijd van het jaar. En als laatste was het voor schaatscoach Kosta Poltavets en voetbaltrainer Anoush Dastgir juist een zwaar jaar, door de situatie in hun geboortelanden Oekraïne en Afghanistan. Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 69 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van onze Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.

Handbalsters Lois Abbingh (30) en Tess Lieder (29) zijn niet alleen ploeggenoten bij het Nederlands handbalteam, beste vriendinnen en schoonzussen, maar ook nog eens twee maanden na elkaar moeder geworden. Lois beviel in september van zoon Lev, Tess in november van dochter Flo. Lois Abbingh komt aangelopen met haar verloofde Joost Lieder en hun op 23 september geboren zoontje Lev. Vijf minuten later komt ook Tess Lieder, tot afgelopen zomer beter bekend als Tess Wester, aan op de locatie van de shoot met dochtertje Flo, op 18 november ter wereld gekomen. Ze wordt geholpen door de schoonmoeder van zowel Tess als Lois: Joke Lieder, moeder van Joost en voetballer Mart Lieder, de man van Tess. Oma knuffelt met de baby’s, verschoont luiers en geeft flesjes terwijl Lois en Tess klaar worden gemaakt voor de shoot in Fabriek Zuidermeer. Joost is fotograaf van beroep en wie beter dan hij kan zijn partner, zoontje, schoonzus en nichtje op de foto zetten? Terwijl Joost de shoot aan het voorbereiden is, praten Lois en Tess over hun band die verder rijkt dan ploeggenoten. Lois: “Het is bijzonder hoe het allemaal is gelopen.” Tess, lachend: “Die broers denken nog steeds dat ze ons veroverd hebben, maar wij hebben ze er keihard laten intuinen.” Geheimpje “We speelden in januari uit tegen Györ, de Hongaarse kampioen, toen ik dacht dat ik weleens zwanger zou kunnen zijn,” zegt Lois, die uitkomt voor Odense Håndbold in Denemarken. “Toen ik thuiskwam in Denemarken deed ik meteen een zwangerschapstest. Die bleek positief. Om elf uur ’s avonds was Joost pas thuis. Als afleiding ben ik rondjes door de stad gaan lopen. ’s Avonds heb ik het hem verteld, we waren zo blij. De ouders van Joost kwamen dat weekend naar Odense, hen konden we het meteen vertellen. Pas later heb ik het jou verteld, ik wilde dat persoonlijk doen.” Tess: “Je vertelde het toen we met het Nederlands team bij elkaar kwamen. Wij delen altijd een kamer. Ik zette mijn tas neer en pakte wat spulletjes uit. Jij zei ineens: ‘Dit is voorlopig mijn laatste keer bij het Nederlands team.’ Ik reageerde eerst een beetje onverschillig: o, oké. Daarna dacht ik: huh, ga je me nu vertellen dat je gaat stoppen? Toen zei je dat je zwanger was. Ik moest meteen huilen. Ik vond het zo’n bijzondere week. Binnen het team hadden wij samen een geheimpje. Ik keek ook op een andere manier naar jou. We speelden tegen Duitsland en wonnen in de laatste seconde, jij scoorde de winnende. Je speelde zo ontzettend goed en ik was zo trots op je.” Lois: “Ik was op dat moment elf weken zwanger. Tot dertien weken heb ik doorgespeeld. Bij het Nederlands team wist niemand van mijn zwangerschap. Ik had het bondscoach Per Johansson niet verteld, die was nieuw en had wel genoeg aan zijn hoofd. Eenmaal terug in Denemarken heb ik het onze Deense trainer verteld. De dag erna zat ik al aan de kant, dat was best gek. Ineens kon ik niet meer meedoen, terwijl ik al die tijd gewoon had doorgespeeld.” Tot vorige zomer was Tess ploeggenoot van Lois bij Odense. Na de Spelen in Tokio maakte ze de overstap naar het Roemeense CSM Boekarest. Ook voor Tess eindigde het seizoen vroegtijdig. Ook zij bleek zwanger te zijn tijdens diezelfde wedstrijd met het Nederlands team tegen Duitsland. Tess: “Ik viel in die wedstrijd op mijn hoofd. Ik had er niet heel veel last van, maar bleef toch een zeurderige hoofdpijn houden en was wat gevoelig voor licht. Ik vloog na die wedstrijd terug naar Roemenië. De klachten hielden aan. In Roemenië zeiden ze dat ik niet mocht keepen voordat er een CT-scan van mijn hoofd was gemaakt. Op die scan hadden ze iets gezien, wat vocht. Ik wilde dat laten onderzoeken in Nederland. Ik bleef maar hoofdpijn houden, en was tegelijkertijd zo moe en misselijk. Mart was net geopereerd aan zijn kruisband. Joost was bij Mart om hem te helpen. Ik moest voor onderzoek naar het ziekenhuis, maar ik was ook een dag over tijd. Mart zei: ‘Ik vind dat je een zwangerschapstest moet doen.’ Ik vond dat onzin, dacht dat die klachten door die val op mijn hoofd kwamen. Maar Mart stond erop. Toen Joost een half uurtje weg moest, zei hij: ‘Je gaat nu naar de drogist om een test te kopen.’ Die was positief. Vlak daarna kwam Joost terug. Mart en ik kregen de slappe lach. Joost dacht dat we hem belachelijk maakten. Toen vertelden we maar meteen dat ik zwanger was.” Lois: “Je belde mij daarna meteen via Facetime, dat doen wij nooit, dus ik dacht al: wat is hier aan de hand? Ik vond het geweldig, helemaal omdat we het tegelijk konden meemaken.” Van hun gezamenlijke kinderwens wisten ze nauwelijks af. Lois: “Ik heb weleens tegen jou geroepen dat ik het na de Spelen graag zou willen proberen. Maar je weet ook niet hoelang het duurt. Tijdens het WK in december was ik al gestopt met de pil.” Tess: “Tijdens een toernooi telden we altijd af aan de hand van jouw pillenstrip. Tijdens het WK hebben we dat niet gedaan. Er is helemaal geen belletje bij mij gaan rinkelen. Achteraf dacht ik: stom, ik had het kunnen weten. Bij Tess kwam de zwangerschap wat onverwachter. Tess: “Ik had net een contract in Roemenië getekend. Als je daar zwanger raakt tijdens je contract, dan wordt dat verscheurd en kun je vertrekken. Mart en ik hadden besloten dat we het na dat jaar Roemenië wilden proberen. Bovendien gingen we vorige zomer trouwen, ik wilde liever niet zwanger zijn op mijn eigen feest. We waren superblij toen ik zwanger bleek, maar ik vond het ook spannend. Toen ik dertien weken zwanger was, heb ik het verteld op de club. Ze waren enthousiast, dat viel me mee, maar een dag later kreeg ik een brief die ik moest ondertekenen. Mijn contract was ongeldig. Na mijn laatste wedstrijd, in mei vorig jaar, ben ik terug naar Nederland verhuisd. De laatste Champions Leaguewedstrijd heb ik nog kunnen spelen en ik heb maar drie competitiewedstrijden gemist. Voor de laatste wedstrijd ben ik nog naar Roemenië gevlogen om afscheid te nemen van het team.” Tess: 'Mart en ik hadden weleens tegen elkaar gezegd: hoe leuk zou het zijn... Maar we gingen er nooit van uit dat jullie ook echt een relatie zouden krijgen' Lois: “Het was heel leuk om onze zwangerschap samen te kunnen delen. Martine Smeets, onze vriendin en ploeggenoot bij het Nederlands team, bleek niet veel later ook nog eens zwanger, zij is in februari uitgerekend. In onze appgroep ging het continu van: ‘Hoe gaat dat dan bij jou? Hoeveel rompertjes moet ik kopen en in welke maat?’” Tess: “We hebben zo vaak tegen elkaar gezegd hoe bijzonder het is wat we samen allemaal al hebben meegemaakt. Het begon bij de Handbalacademie op Papendal. Daarna gingen we samenwonen bij onze eerste club in het buitenland, in Oldenburg. Later werden we ploeggenoten bij Odense.” Helden Magazine 65 Het eerste gedeelte van het verhaal van Lois Abbingh en Tess Lieder komt voort uit Helden Magazine 65. Er is volop aandacht voor de wintersporten én ook voor voetbal. Frank Rijkaard geeft sinds lange tijd weer eens een interview en spreekt onder meer over Cruijff, het Nederlands elftal en Lionel Messi. In deze editie lees je ook een uitgebreid interview met Dávid Hancko en Kristyna Pliskova. De een is een grote aanwinst voor Feyenoord, de ander is toptennisster. Én een gesprek met de populairste schaatser van dit moment, Jutta Leerdam. Verder interviews met de succesvolste Nederlandse olympiër ooit: Ireen Wüst, de eerste keeper op het afgelopen WK: Andries Noppert, twee grootheden in het rolstoeltennis: Diede de Groot en Esther Vergeer. Shorttrackster Xandra Velzeboer gaat als een komeet én Joep Wennemars is keihard bezig om uit de schaduw van zijn vader Erben te treden. Ook heeft het voetbalvirus nog altijd Guus Hiddink in zijn greep, werden Marc van de Kuilen en Luuk Veltink vrienden door het noodlot, verteld Juul Franssen over haar strijd met de judobond, spreekt Victoria Koblenko met olympisch kampioen openwater Ferry Weertman én staat bondscoach van de Oranjevrouwen: Andries Jonker stil bij De Nachtwacht. Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 65 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van jouw Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.

Joep Wennemars (20) is hard bezig om uit de schaduw van vader Erben te treden. De wereldkampioen bij de junioren maakte de overstap naar Jumbo-Visma en heeft zich meteen aan de wereldtop genesteld. Waar eindigt dit? We bespreken met hem een elftal mensen die hem helpen, inspireren en die hij bewondert. Renate Wennemars “Waar zou ik zijn zonder mijn moeder? Nergens. Ze is mijn steunpilaar. Mijn moeder weet door mijn vader al wat het is om een topsporter in huis te hebben. Doordat ze het nu voor de tweede keer meemaakt, weet ze precies wat ik nodig heb en hoe ze me kan helpen. Ze staat altijd voor me klaar. Tegelijkertijd zorgt ze thuis voor de balans. Ze trapt bij mij en mijn vader op de rem, want dat is soms nodig. Mijn moeder kan dingen soms ook relativeren, want dat is thuis af en toe ook nodig. Mijn moeder is fit en atletisch gebouwd, maar zegt soms dat ze niet zoveel met schaatsen en met sport überhaupt heeft. Des te knapper is het dat ze eerst mijn vader en nu mij in alles steunt. Ik heb er ook bewondering voor dat zij haar tv-carrière heeft opgegeven om mijn vader maximaal te ondersteunen tijdens zijn schaatscarrière. Toen ik werd geboren stopte mijn moeder bij de tv. Ze maakte tot die tijd tv programma’s bij RTL en Veronica en dat deed ze goed, hoor ik nog steeds van mensen die het kunnen weten. Ik heb er ook nog weleens een paar uitzendingen van haar teruggezien. Er staan nog video’s op YouTube van RTL Travel, dat ze samen met Floortje Dessing deed. Daarna werd ze ‘de vrouw van’, heeft ze de hele loopbaan van mijn vader mee moeten maken. Toen mijn vader stopte, kwam er voor mijn moeder rust, voor zover dat bij ons kan... En wat denk je? Tien jaar nadat mijn vader stopte met schaatsen, begon het hele riedeltje voor haar opnieuw met mij. Eigenlijk laat ik te weinig zien hoe ik haar waardeer. Ik heb toevallig van de week een doosje Merci chocolaatjes voor haar gekocht. Dat verwachtte ze niet echt van mij, dus dat was wel leuk.” Niels Wennemars “Mijn broertje is net zo’n atleet als ik. Niels heeft wel geschaatst, maar vond het niet spannend genoeg. Hij is twee jaar geleden aangestoken door het motorcrossvirus. Niels bleek best wel talent te hebben en ons hele gezin kwam in een wereldje terecht waar wij niks van wisten. Het trekt een heel ander soort publiek dan het schaatsen. Ik vergelijk ze altijd een beetje met de shorttrackers, dat zijn ook meer de waaghalzen. Maar zoals het bij ons altijd het geval is: wij doen dingen niet een beetje, het is alles of niks. Binnen de kortste keren had Niels ook een motor, hij zat bij een team en er moest drie keer per week gecrost worden aan de andere kant van het land. Mijn vader en m’n broertje waren hele dagen weg voor het motorcrossen. Niels had de ambitie uitgesproken dat hij de beste wilde worden en dus hielp mijn vader hem om dat te worden. Compromisloos en met honderd procent inzet. Het ging goed met Niels, hij kreeg te horen dat hij talent had. Maar op een gegeven moment ging hij hard onderuit. Zijn schouder was kapot, maar hij herstelde snel. In de eerstvolgende wedstrijd ging het opnieuw mis, hij liep een compressiebreuk in zijn knie op. Dat was een serieuze blessure. Niels is net hersteld, maar de ongelukken hebben hem wel een beetje aan het denken gezet. Ik zie dat hij erg geschrokken is, dus ik weet niet hoe het nu allemaal verder gaat. Ik vind het mooi om te merken dat Niels trots op mij is en ik vind het leuk om te zien dat hij ook zo gedreven kan zijn in van alles. Wat mijn band betreft met Niels: die mag nog wel wat hechter worden. We schelen tweeënhalf jaar, hebben allebei net de puberteit achter ons gelaten, dus de band zal naarmate we ouder worden automatisch hechter worden, schat ik in.” Erben Wennemars “De afstanden waar ik voor mijn gevoel het meest op kan bereiken, zijn de 1000 en 1500 meter. Niet geheel toevallig waren dat ook de afstanden waar mijn vader goed op uit de voeten kon. 'Kijk, als ik niet kon omgaan met de druk van de achternaam Wennemars, was ik sowieso niet geschikt voor topsport' Ik ben door mijn vader natuurlijk begonnen met schaatsen. Stond op jonge leeftijd al op het ijs, nam het schaatsen meteen al erg serieus, maar ik was toen ik klein was nooit een heel bijzonder talent. Ik kon leuk schaatsen, maar er waren altijd jongens die drie koppen groter waren en die veel harder gingen. Mijn oma noemde mij als zij mij zag schaatsen altijd ‘Meneer Wijdbeens’, naar het typetje van André van Duin. Dat sloeg op de manier waarop ik destijds schaatste. Achter mijn rug om noemden anderen mij daarna ook zo. Helden Magazine 65 Het eerste gedeelte van het verhaal van Joep Wennemars komt voort uit Helden Magazine 65. Er is volop aandacht voor de wintersporten én ook voor voetbal. Frank Rijkaard geeft sinds lange tijd weer eens een interview en spreekt onder meer over Cruijff, het Nederlands elftal en Lionel Messi. In deze editie lees je ook een uitgebreid interview met Lois Abbingh en Tess Lieder – voorheen Wester -. De handbalcollega’s zijn vriendinnen, schoonzussen en sinds kort ook allebei moeder. Daarnaast spraken we met Dávid Hancko en Kristyna Pliskova. De een is een grote aanwinst voor Feyenoord, de ander is toptennisster. Én een gesprek met de populairste schaatser van dit moment, Jutta Leerdam. Verder interviews met de succesvolste Nederlandse olympiër ooit: Ireen Wüst, de eerste keeper op het afgelopen WK: Andries Noppert, twee grootheden in het rolstoeltennis: Diede de Groot en Esther Vergeer én shorttrackster Xandra Velzeboer gaat als een komeet. Ook heeft het voetbalvirus nog altijd Guus Hiddink in zijn greep, werden Marc van de Kuilen en Luuk Veltink vrienden door het noodlot, verteld Juul Franssen over haar strijd met de judobond, spreekt Victoria Koblenko met olympisch kampioen openwater Ferry Weertman én staat bondscoach van de Oranjevrouwen: Andries Jonker stil bij De Nachtwacht. Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 65 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van jouw Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.

Jutta Leerdam (24) valt niet alleen op door haar prestaties, maar ook door haar uiterlijk. Afgaande op het aantal volgers op sociale media is zij de populairste Nederlandse sportvrouw van dit moment. Sinds afgelopen zomer komt Jutta uit voor Team Jumbo-Visma en is ze ‘los’. Zo pakte ze in januari met groot machtsvertoon de Europese titel sprint. Dat belooft wat voor de WK afstanden, van 2 tot en met 5 maart in Heerenveen. Met haar lange blonde haren die ze na een race alle ruimte geeft om mee te wapperen in de door haar snelheid veroorzaakte wind en de zwarte eyeliner op en naast haar ogen – haar trademark – is ze alweer een paar jaar een opvallende verschijning op het ijs. Maar ook naast het ijs is de net 24-jarige Jutta Leerdam dat, getuige haar Instagram account. Ze heeft 3,6 miljoen volgers en dat aantal stijgt nog altijd gestaag. Afgaand op sociale media is geen enkele andere Nederlandse sportster populairder dan zij. Modemerk Dior en andere sponsors hebben haar omarmd. Er zijn nog tal van bedrijven die dingen naar haar hand. Jutta overstijgt namelijk vijf jaar nadat ze prof werd haar sport. De keerzijde daarvan merkt ze ook: entertainmentprogramma’s als SBS Shownieuws en RTL Boulevard hebben haar ontdekt en roddeltante Yvonne Coldeweijer en haar ‘spionnen’ houden haar ook in de gaten. Desondanks blijft Jutta presteren. Wat heet. Nadat ze vorig jaar olympisch zilver pakte op de 1000 meter en wereldkampioen sprint werd, is ze sinds haar overstap naar Team Jumbo-Visma, afgelopen zomer, tot dusver dit seizoen helemaal ‘los’. Ze won alle vier de wereldbekerwedstrijden op de 1000 meter in november en december en stond ook op de 500 meter vaak op het podium. In januari won ze met groot machtsvertoon de EK sprint in Hamar. [caption id="attachment_19291" align="alignnone" width="796"] @juttaleerdam[/caption] Geoliede machine Hoe bevalt de overstap naar Jumbo-Visma? “Heel goed. Ik heb een klik met Jac Orie, geloof echt in zijn aanpak. En ik heb het heel leuk met iedereen in de ploeg. Ik heb niks te klagen. Het is een geoliede machine. Voor mijn gevoel ben ik deze zomer in een rijdende trein gestapt waar alles goed geregeld is. Het enige wat ik hoef te doen, is keihard trainen en zorgen dat ik zo goed mogelijk word. Ik ben goed opgevangen door m’n teamgenoten en heb een goede klik met Jac. Ik merk dat wij dezelfde Westlandse humor hebben en open naar elkaar zijn. Dat is in mijn ogen de beste manier hoe je met een coach samenwerkt. Ik zit gewoon lekker in mijn vel en ben gefocust op hard schaatsen en het iets simpeler maken voor mezelf. Dat bevalt me heel goed dit jaar, ik zit er wel goed in. Ik heb heel veel dingen veranderd dit jaar en dat ik dan ondanks al die veranderingen harder rij dan ooit, dat is super fijn.” Jumbo-Visma wilde jou al eerder aantrekken. Waarom kwam het dit keer wel tot een overgang? “Tijdens de Olympische Spelen in Beijing hoorde ik al dat ze me graag wilden hebben. Ik heb toen gezegd dat ik me ook nog goed op de WK sprint wilde focussen en dat ik na het seizoen in gesprek wilde. Jac en ik hebben elkaar gebeld. Daarna zijn we vaker in gesprek gegaan.” Orie heeft bij een eerste gesprek met een beoogde versterking de neiging om meteen te vertellen wat na het bestuderen van zijn of haar waardes iemand in zich zou kunnen hebben. Hoe schatte hij jou in? “Hij zei niet gedetailleerd wat ik zou kunnen, maar hij zei wel meteen: ‘Je gaat al hard, maar je kunt nog veel harder.’ Na de eerste trainingen en testen kwam hij naar me toe en riep: ‘Er zit bij jou nog veel meer rek in dan ik dacht.’” Waar zit die rek in? “Die zit eigenlijk in van alles. Sowieso in m’n techniek. Wat kracht betreft, zat het al heel goed. Daarover waren ze verrast. Ze wisten ook al dat ik heel sterk was, maar toen ze de testen zagen, werden ze nog enthousiaster. Met het aanscherpen van de techniek zou ik mijn kracht nog beter kwijt kunnen op het ijs, beredeneerden ze bij Jumbo-Visma. Als ik mijn basisconditie nog wat verder omhoog zou krijgen, kon het alleen maar beter gaan. Bij het gewest Zuid-Holland heb ik vroeger heel veel gefietst. Zoveel dat het mijn strot uitkwam. Afgelopen jaar heb ik heel specifiek getraind. Heel veel op techniek en sprongen. Dit jaar richten we ons meer op de basisconditie zodat ik nog beter kan zijn aan het einde van het seizoen. De eerste stap is om mij heel fit te krijgen, zodat ik tijdens het seizoen ook nog stappen kan maken.” Is dat ook weleens lastig om dingen op een andere manier te doen dan je gewend was? “Voorheen trainde ik veel meer op het ijs. Maar ja, de WK afstanden zijn pas in maart. Jac wilde me niet te veel op het ijs hebben aan het begin van het seizoen. Ik heb het idee dat ze me een beetje proberen af te remmen om goed het hele seizoen door te komen.” Hoe gaat de samenwerking tussen Jac en jou? “Ik ben heel direct. Als ik dingen denk, gooi ik die er meteen uit. Ook met het idee dat Jac dan precies weet wat er speelt, zodat hij met die informatie wat kan doen. Aan opkroppen doe ik niet. Dan ben ik het kwijt en hopelijk kan Jac er iets mee.” Je was afgelopen jaren kopvrouw van je eigen team. Je bepaalde alles zelf. Nu stap je in een bestaand concept. Is dat wennen? “Het is vooral anders. Voorheen draaide alles om mij. Nu zit ik in een team met meerdere toppers. Het is ook wel lekker dat ik me af en toe achter het team kan verschuilen, dat niet alles alleen maar om mij draait. Ik kan bij Jumbo-Visma ook gewoon even mijn eigen ding doen binnen het team zonder dat meteen de focus volop op mij ligt. Ik kan ook even lekker met de jongens trainen. Dat voorheen de focus op mij lag, is ook erg leerzaam geweest. Maar om de volgende stap te kunnen zetten, was het goed dat ik in een team kwam met iets meer body. Er is ook meer rust om mij heen bij de ploeg. Ik denk dat dit de voorwaarden zijn om nog beter te worden.” Voorheen had je een team dat volledig op jou toegespitst was. Jac Orie verdeelt zijn tijd over meerdere schaatsers. Is dat wennen? “Ja, ik had hiervoor met Kosta Poltavets en Rutger Tijssen eigenlijk twee personal coaches. Alles draaide ook tijdens de trainingen om mij. Ik kreeg continu feedback. Daar heb ik superveel van geleerd. Nu krijg ik niet na elke training feedback, omdat Jac zijn aandacht moet verdelen. Ik moet daardoor meer naar mijn eigen gevoel luisteren. Wat voel ik? Wat werkt voor mij goed? Met dat soort dingen ben ik nu zelf veel meer bezig. Daar leer ik ook weer van. Ik word niet meer continu gecorrigeerd. In het begin vond ik dat eng, werd ik toch een beetje onzeker, dacht ik: doe ik het wel goed? Ik was heel erg op zoek naar bevestiging. Nu heb ik die al veel minder nodig. Ik krijg meer vertrouwen in mezelf. En als ik ergens over twijfel, trek ik meteen aan de bel. Zelfstandiger worden hoort ook bij de volgende stap zetten. Voorheen kreeg ik zoveel feedback dat ik de hele tijd aan het nadenken was. Alle informatie die ik heb gehad, gebruik ik ook om mezelf te corrigeren. Ik word steeds meer een stabiele factor. Maar het is niet zo dat ik nu aan mijn lot word overgelaten, hoor. De aanwijzingen zijn alleen wat algemener. Aan Jac merk ik wel dat hij zich er heel bewust van is dat Jutta ook harder moet rijden.” Groeien in het seizoen Je won olympisch zilver en werd wereldkampioen sprint. Hoe zijn de maanden daarna geweest? “Het zijn hectische maanden geweest. Toch heeft al die tijd vooropgestaan: hoe word ik een betere versie van mezelf als sporter? Dit seizoen heb ik ook de ruimte om mezelf te ontwikkelen. Eind 2021 moest ik in december al heel goed zijn, moest ik er staan op het olympisch kwalificatietoernooi. Daarna moest ik goed zijn op de Spelen en vervolgens nog op de WK sprint. Dit seizoen is zo anders. De belangrijkste wedstrijden, vooral de WK afstanden in Heerenveen, zijn pas in maart. Dan moet ik op m’n best zijn. Voor die tijd is er dus ruimte om aan mezelf te werken. Die ruimte is er nu. Het is perfect om te wennen aan een andere trainingsopbouw en aanpak. Er is geen reden voor paniek als het even minder gaat dan ik gewend was, omdat ik pas in maart op mijn best moet zijn. Ik vind dat fijn. 'Ik was niet anders gewend dan dat ik een seizoen heel slecht begon, dat iedereen me omver reed in wedstrijden' Vroeger was het ook altijd mijn kracht om in het seizoen te groeien. Ik was niet anders gewend dan dat ik een seizoen heel slecht begon, dat iedereen me omver reed in wedstrijden. Bij de junioren was ik vaak niet goed genoeg om mee te mogen naar de eerste World Cups van het seizoen. Er mochten altijd vier of vijf meiden mee en ik zat daar vaak niet tussen. Maar aan het einde van het seizoen werd ik wel mooi wereldkampioen junioren. Ik ben niet iemand die snel in paniek raakt, weet dat hoe meer ik op het ijs heb gestaan, des te meer gevoel ik krijg. Bij mij wordt altijd alles rechtgetrokken. Ik was destijds in de voorbereiding op het seizoen ook heel veel aan het fietsen. Dat doen we nu bij Jumbo-Visma ook.” Wanneer voelde Jumbo-Visma voor jou als vertrouwd? “Tijdens het trainingskamp in Cecina, begin september. Dat komt ook doordat ik met Dai Dai N’tab in het team zit en hij is mijn beste vriend. Hij is zo relaxed. Het voelt zo fijn om iemand om me heen te hebben bij wie ik me heel erg vertrouwd voel. Kai Verbij kende ik ook al vanuit Reggeborgh. Merel Conijn zat vorig jaar ook al bij mij in het team. In Cecina werden de laatste twijfels weggenomen. Het trainen ging heel goed, de testen wezen uit dat ik heel goed bezig was. Toen wist ik: ik zit hier helemaal op m’n plek. Ik zat ook zo goed in m’n vel.” [caption id="attachment_19293" align="alignnone" width="826"] @juttaleerdam[/caption] Er wordt vaak gezegd dat sporters huiverig zijn voor veranderingen, toch? “Ik heb in mijn carrière al heel vaak dingen veranderd. Daar heb ik enorm veel van geleerd, als sporter en als mens. Als ik die beslissingen niet had genomen, had ik nu niet op het punt gestaan waar ik sta. De beslissing om op jonge leeftijd een eigen team te beginnen, is zo goed voor mij geweest. Er gaan ook echt nog wel veranderingen plaatsvinden in mijn loopbaan. Maar vooropstaat dat ik altijd terugga naar mezelf. Alle dingen die ik doe, doe ik met maar één reden: omdat ze goed zijn voor mij.” Eigen merk Heb je lang getwijfeld om bij Jumbo-Visma te tekenen? “Ja, best wel. Er moesten eerst wat dingen anders om überhaupt de overstap te kunnen en willen maken. We moesten eerst wat meer op één lijn zitten, zonder daarover heel erg in detail te treden. Dat was de reden van mijn twijfel. Het heeft even geduurd voordat die dingen voor elkaar waren. Uiteindelijk was alles geregeld waardoor ik mezelf als merk en als sporter kon ontwikkelen bij Jumbo-Visma.” Het ging dus vooral om de mogelijk­heden die jij kreeg om jezelf ook als merk te blijven ontwikkelen? “Ja, ik heb natuurlijk ook een eigen merk. Als ik die niet op een bepaalde manier verder kon ontwikkelen, was het voor mij niet mogelijk om de overstap te maken. Op sportief vlak was ik er snel uit met Jac. Ik voelde al heel snel dat ik als sporter beter zou worden bij Jumbo-Visma. En uiteindelijk zijn ook de andere punten gelukkig goed gekomen. Bij Jumbo-Visma kan ik mezelf verder ontwikkelen als sporter en merk. Heel fijn dat ik veel vrijheid heb gekregen. Dat is iets wat ze doorgaans minder doen bij de sporters van deze ploeg. Dat is voor hun ook nieuw. Als ik die vrijheid niet had gehad, dan had ik me ook niet op m’n plek gevoeld, had ik me misschien ook minder gerespecteerd gevoeld.” Je bent gehaald als het boegbeeld van de grootste schaatsploeg van Nederland. Zorgde dat ook voor extra druk? “Natuurlijk, maar bij Worldstream-Corendon heb ik veel meer druk ervaren. Dat was extreem. Toen we de ploeg begonnen, hadden we alleen Worldstream als sponsor. Er was nog een tweede grote sponsor nodig. Ik kreeg echt te horen: ‘Jutta, je moet aan het begin van het seizoen meteen presteren, want anders komt er geen nieuwe sponsor binnen en hebben we een begrotingstekort.’ Daarnaast voelde ik een verantwoordelijkheid naar Worldstream toe. Ik wilde het ook heel graag goed doen voor hen, want zij hadden hun nek uitgestoken voor mij. Maar zoals ik al zei: daar heb ik ook van geleerd. Ik weet dat ik ook onder die immense druk overeind ben gebleven, toen bleef ik ook goed schaatsen. Het vertrouwen dat ik goed kan presteren onder druk neem ik mee in de rest van mijn carrière. Ik heb daar echt veel zelfvertrouwen van gekregen.” Is die druk nu weggevallen? “Nee. Ik ben namelijk nog niet waar ik wil zijn. Ik leg mezelf ook heel erg veel druk op. En ik wil het ook nog steeds heel erg goed doen voor alle mensen en bedrijven die in mij geloven: de ploeg, mijn sponsors, Jumbo-Visma. Maar goed, het is wel een andere druk dan ik vorig jaar voelde. Er zijn nu meerdere goede schaatsers, de ploeg valt of staat niet alleen met mijn prestaties.” [caption id="attachment_19294" align="alignnone" width="796"] @juttaleerdam[/caption] Breuk met Verweij Op privégebied is er ook het een en ander veranderd. Vlak voor het seizoen liep je relatie met Koen Verweij stuk. “Dat speelde eigenlijk al vorig seizoen. Het was vooral lastig tijdens het olympische seizoen als je merkt dat je relatie niet helemaal meer honderd procent lekker gaat. Toen was het niet fijn en afgelopen zomer, toen het officieel klaar was, natuurlijk ook. Koen en ik zijn heel veel met elkaar samen geweest, zo’n beetje 24/7. Het was wennen om hem ineens niet meer om me heen te hebben. Het was ook niet makkelijk.” Koen was ook belangrijk voor jou als schaatser, toch? “Ja, zeker weten. Koen gaf me ook heel veel zelfvertrouwen. Voor mijn carrière is hij heel goed geweest. Het is ook gek dat ik alles wat ik meemaak als topsporter niet meer met hem deel. We waren heel veel van elkaar: zakenpartners, vriend en vriendin en ook nog heel goede vrienden. Ik probeer me nu te focussen op mezelf beter maken, probeer alles uit mezelf te laten komen. Ik word hier heel goed opgevangen, heb goede coaches en mensen om me heen. Het is een heel andere basis dan ik gewend was.” Heeft iemand de rol van Koen overgenomen op schaats­gebied? “Ik doe het nu zelf. Natuurlijk helpen de coaches bij Jumbo-Visma me goed, maar ik wil heel graag alles wat ik doe weer vanuit mijn eigen gevoel doen. Neem Ireen Wüst. Zij heeft tijdens haar carrière in zoveel verschillende situaties gezeten. Telkens presteerde ze. Waarom? Omdat zij zelf heel goed haar eigen trucje kent. Tijdens de Spelen heb ik ook bewezen dat ik het in m’n eentje kan. Ik wil no matter what kunnen presteren. Ik heb al bewezen dat ik dat kan en wil die lijn doortrekken.” Tijdens de Spelen was je best vaak solo aan het trainen, waar schaatsers uit de grotere ploegen met elkaar optrokken. Was het ook niet lastig om je eigen koers te varen? “Natuurlijk. Nu kan ik gebruikmaken van het treintje van Jumbo-Visma op het ijs en is er de mogelijkheid me af en toe even te verschuilen. Toen ik in mijn eentje in Beijing was, was ik me er ook heel bewust van dat ik op de Spelen was. In een ploeg met meer body kun je ook af en toe wat meer ontspanning krijgen op en naast het ijs. Het is nu gewoon fijner. Ik kan in het spoor van de jongens mee. En als ik voor mezelf wil trainen, kan dat ook. Het voelt wat relaxter. Als ik terugdenk aan de Spelen, dan kan ik zeggen dat het wel beter was geweest als er wat meer afleiding was geweest. Ook in het olympisch dorp. Ik trok eigenlijk alleen maar op met mijn coach en mijn fysiotherapeut. Het was heel gezellig, ik heb een leuke tijd met hen gehad, maar op het ijs was ik alleen. Maar goed, ik heb aan mezelf bewezen dat ik het ook alleen kan, dat is ook wat waard.” Wat kan jou nog van je stuk brengen? “Dat vraag ik me ook af. Bij mij is het zo dat ik zo verschrikkelijk graag beter wil worden als schaatser. Daarvoor moet alles wijken. Als er iets in mijn leven gebeurt, denk ik als eerste: gaat het mijn schaatsen beïnvloeden? Die tunnelvisie heb ik al, ik vind het zo belangrijk dat randzaken mijn schaatsen niet in de weg staan. Als je ziet wat ik de laatste jaren allemaal heb meegemaakt, dan kun je je afvragen wat mij nog van mijn stuk gaat brengen. Ik weet het niet. Laten we hopen dat ik daar ook niet achter hoef te komen.” Focusmodus Is het ook weleens lastig om zo in de picture te staan? “Dat is het wel af en toe. Maar als er dingen om mij heen gebeuren, lukt het me toch altijd om me af te sluiten, om de focusmodus te vinden. Het schaatsen is op die momenten mijn escape. En het is ook waar ik heel blij van word. Als alle dingen die ik doe ten koste zouden gaan van het schaatsen en mijn prestaties, dan zou ik mezelf saboteren. Als dingen ervoor gaan zorgen dat ik uit mijn focus word gehaald, dan is het mis. Ik ben pas gelukkig als het goed gaat met schaatsen. Als dat goed gaat, is er ook pas ruimte voor andere dingen.” Je bent ook een merk en influencer. Je hebt heel veel volgers. Ben je ook steeds bezig met Jutta het merk? Zorgt dat nooit voor een spagaat? “Influencer zijn kost ook zeker tijd, maar ik vind het ook leuk om te laten zien wat ik doe, wat me bezighoudt en wie ik ben. Zolang het mijn sport niet in de weg staat, doe ik het graag. Het is bij mij heel simpel: als dingen die ik naast het schaatsen doe ten koste gaan van de sport, dan doe ik het niet. Tot nu toe is dat nog niet het geval geweest. De dingen die ik ernaast doe, doe ik heel erg op gevoel. Als het moeten wordt, doe ik het niet. En als ik dat gevoel krijg, dan zal ik mezelf afremmen. 'Ik vind het heel belangrijk om mezelf te laten zien, maar het is niet belangrijker dan het schaatsen' Ik vind het heel belangrijk om mezelf te laten zien, maar het is niet belangrijker dan het schaatsen. Zolang het mijn prestaties niet schaadt, ga ik door met hoe ik het nu doe. Het gaat nu goed met mijn sport, dus kan ik het ernaast doen. Zolang ik het leuk vind, kost het me ook geen energie. Sterker, het zorgt nu alleen maar voor positieve energie.” Hoe leuk vind jij het dat veel kinderen rondlopen met opvallende zwarte eyeliner, toch jouw handelsmerk? “Dat vind ik wel grappig. Ik zie het steeds meer om me heen. Alleen maar een compliment, toch? Ik doe het al mijn hele leven, het hoort inmiddels wel een beetje bij me.” Gewoon rammen Je bent een specialist op de 1000 meter, kan ook prima uit de voeten op de 500 meter. Wat kun jij op de 1500 meter? “De 1000 meter blijft mijn favoriete afstand, die blijft ook centraal staan. De 500 meter blijf ik ook doen. Ik denk dat de 1500 meter ook mijn ding zou kunnen zijn. Dat betekent wel dat ik meer 1500-metergericht ga trainen. Ik rij hem nu vanuit de 1000 meter en doe de 1500 meter er gewoon bij. Op een goede dag kan ik ook op die afstand goed presteren, vorig jaar bij de NK reed ik bijna een baanrecord. Ik moet hem alleen op een heel andere manier rijden dan bijvoorbeeld Antoinette de Jong. Ik moet het hebben van snel beginnen, gebruikmaken van mijn power. Antoinette moet het juist hebben van een heel goede slotronde. Jac zegt altijd tegen me dat ik de 1500 meter ook heel hard moet kunnen rijden. Als we een tijdrit fietsen van 3000 meter, dan maakt hij uit mijn waardes op dat ik ook een goede 1500 meter moet kunnen rijden. Die langere inspanning kan ik ook goed aan. Ik heb gewoon power, het is bij mij: gewoon rammen. Alle fietstrainingen gingen ook heel goed. Ze zeggen weleens tegen me dat ik ook goed zou kunnen baanwielrennen. Ik heb het weleens overwogen, maar ik weet niet of ik het heel leuk vind met het sturen op de baan. Voor de lol heb ik het weleens gedaan, dat ging best goed. Ik vond het wel eng. In de bochten hoog fietsen, dan kijk je een soort afgrond in als je naar beneden kijkt. Ik ben niet bang aangelegd, maar ik hoef ook niet zo nodig dood, zeg maar. Ik zie mezelf nog niet echt bovenaan de boarding rijden op zo’n steile baan. Ach, misschien ooit, maar dan wil ik natuurlijk wel meteen meedoen aan de Olympische Spelen. Maar ook als ik zo’n switch ooit een keer maak, wil ik ook gewoon blijven schaatsen, hoor.” Laurine van Riessen maakte na het schaatsen de overstap naar de baan. “Laurine heeft ook bij Jac geschaatst. Zij had op de tijdrit over 3000 meter het record staan en dat heb ik onlangs met zeven seconden verbroken. Misschien zit er nog een andere carrière in. Mijn oude coach Kosta zei ook altijd: ‘Ik zou maar eens overwegen om ook te gaan baanwielrennen.’ Ik weet het niet, misschien een keer.” [caption id="attachment_19297" align="alignnone" width="797"] @juttaleerdam[/caption] Taboedoorbrekend Jutta gebruikt haar status als boegbeeld van het schaatsen om voor jonge vrouwen en sporters belangrijke thema’s aan te stippen. Ze kreeg dit seizoen al veel reacties op taboedoor­brekende interviews. In december, tijdens de wereldbekerwedstrijden in Calgary vertelde ze voor de camera van de NOS over haar menstruatieklachten, dat is best een ‘ding’ in de sport. Topsporters hoor je daar niet vaak over, maar Jutta komt uit een gezin waarin alles bespreekbaar is en vond het goed om dit onderwerp ook eens voor de camera aan te dragen. Alle kranten, Linda, Elle, Women’s Health en Het Jeugdjournaal pikten het op en roemden haar om het ter sprake brengen van het delicate onderwerp. Eind december, bij de NK sprint in Thialf, was ze opnieuw open. Ze had net een baanrecord gereden op de 1000 meter toen ze voor de camera van de NOS vertelde over haar uitdagingen met rigoureus afvallen. Een thema dat speelt bij veel jonge vrouwen. Ze vertelde dat ze liever voor zichzelf is geworden en dat ze in is gaan zien dat ze lichaamsvet nodig heeft om goed te kunnen presteren. Jutta ging voor het door haar gewonnen EK sprint in Noorwegen in De Telegraaf dieper in op dat thema. Ze vertelde dat ze vanaf haar zestiende vooral in de zomer begon met obsessief afvallen. Dag in dag uit was ze met haar gewicht bezig. Ze at te weinig, terwijl ze ondertussen keihard trainde. Haar vetpercentage werd ongezond laag, met ‘alle lichamelijke gevolgen van dien’. Ze dacht lange tijd dat het extreme afvallen tot betere prestaties op het ijs zou zorgen. Dat bleek niet het geval. Ze gebruikte de zomer niet om sterker te worden, maar om gewicht te verliezen, waardoor ze later tijdens het schaatsseizoen altijd een klap kreeg en niet alles uit haar potentie haalde. Daarnaast had ze stress doordat ze in de winter flink in gewicht aankwam, ‘het was een flinke struggle’. Afgelopen zomer besloot ze voor het eerst niet terug te grijpen op het crash-dieet. Haar relatie was net ten einde en ze had net de overstap gemaakt naar een nieuwe ploeg. Het credo van Jac Orie is ‘meten is weten’. Hij zou het sowieso niet accepteren als ze rigoureus af zou vallen omdat ze dan ook spierkracht af zou breken. De aanpak bij Jumbo-Visma zorgde ervoor dat ze op hetzelfde gewicht zit als vorige winter tijdens de Spelen, maar zonder in de zomer af te vallen. Jutta voelt zich sterker dan ooit, doordat ze de heftige prikkels van het afvallen niet heeft ervaren. Ze heeft ingezien wat te weinig eten met haar lichaam deed en wilde die boodschap ook graag goed overbrengen, omdat veel mensen er last van hebben. Opnieuw werd Jutta geroemd om het bespreekbaar maken van een zeker voor veel jonge vrouwen belangrijk thema. [caption id="attachment_19296" align="alignnone" width="781"] Jutta viert haart 24e verjaardag op 30 december 2022 @juttaleerdam[/caption] Wie is de echte Jutta Leerdam? “Een open, eerlijk, vrolijk, gedreven en perfectionistisch persoon. Vooral mijn gedrevenheid en discipline hebben ervoor gezorgd dat ik sta waar ik sta in mijn carrière. Als laatste zou ik mijzelf omschrijven als een familiemens. Familie is mijn alles en staat bij mij altijd op één. Ik haal daar veel liefde en kracht uit.” Het is misschien een beetje een ongrijpbaar begrip, maar ben je meer in balans? “Ja, dat sowieso en dat bewijs ik elke wedstrijd. Balans is ook dat ik een bepaald basisniveau heb dat goed is. Ik voel me goed en dat zie ik ook terug op het ijs. Ik ben altijd wel heel gelukkig. Het is een beetje gek om te zeggen, maar ik ben nog nooit in mijn leven een soort van ongelukkig geweest. Ik ben altijd wel blij. Elke dag sta ik op en spring ik uit mijn bed. Ik ben best wel een blij persoon, dat is nooit veranderd, maar op het ijs voel ik me nog meer in mijn kracht en dat geeft nog meer zelfvertrouwen. Helden Magazine 65 Het verhaal van Jutta Leerdam komt voort uit Helden Magazine 65. Er is volop aandacht voor de wintersporten én ook voor voetbal. Frank Rijkaard geeft sinds lange tijd weer eens een interview en spreekt onder meer over Cruijff, het Nederlands elftal en Lionel Messi. In deze editie lees je ook een uitgebreid interview met Lois Abbingh en Tess Lieder – voorheen Wester -. De handbalcollega’s zijn vriendinnen, schoonzussen en sinds kort ook allebei moeder. Daarnaast spraken we met Dávid Hancko en Kristyna Pliskova. De een is een grote aanwinst voor Feyenoord, de ander is toptennisster.  Verder interviews met de succesvolste Nederlandse olympiër ooit: Ireen Wüst, de eerste keeper op het afgelopen WK: Andries Noppert, twee grootheden in het rolstoeltennis: Diede de Groot en Esther Vergeer. Shorttrackster Xandra Velzeboer gaat als een komeet én Joep Wennemars is keihard bezig om uit de schaduw van zijn vader Erben te treden. Ook heeft het voetbalvirus nog altijd Guus Hiddink in zijn greep, werden Marc van de Kuilen en Luuk Veltink vrienden door het noodlot, verteld Juul Franssen over haar strijd met de judobond, spreekt Victoria Koblenko met olympisch kampioen openwater Ferry Weertman én staat bondscoach van de Oranjevrouwen: Andries Jonker stil bij De Nachtwacht. Wil je het hele nummer lezen? Bestel Helden Magazine 65 via onze webshop. Geen inspirerende sportverhalen missen van jouw Nederlandse sporthelden? Kies het abonnement dat bij jou past en word abonnee.